Guru Joga

Guru Joga - Istota duchowego rozwoju, oświecenia i wyzwolenia 

Guru to drogocenny skarb, klejnot spełniający życzenia, klejnot, który jest urzeczywistnieniem wszelkich doskonałych właściwości. Guru jest jak ojciec i matka ofiarowujący swą miłość i wsparcie w równym stopniu wszystkim dobrym istotom, jak wielka rzeka współczucia. Guru/h to góra wyrastająca ponad światowe troski, niewzruszona wiatrami emocji, to wielka deszczowa chmura łagodząca męczarnie namiętności. Krótko mówiąc, Guru jest równy wszystkim ryszim czy buddom. Nawiązywanie z kontaktu z Guru/h poprzez patrzenie na niego, słuchanie jego głosu, wspominanie go czy też dotknięcie ręki doprowadzi ludzi do oświecenia i wyzwolenia. Pełne zaufanie do Mistrza Dharmy jest niezawodną drogą do oświecenia wskazywaną we wszystkich duchowych tradycjach dharmicznych rodem z Indii i Tybetu. 

Śiwa - Parampara-Mahaguru - Padmasana

Kiedyś żar mądrości i współczucia płynący od Guru stopi się z rudą naszego istnienia i uwolni złoto naszej przebudzonej natury, natury buddha, ryszi. Każdego dnia należy się upewniać, czy nie marnujemy naszego życia i czy dokładamy wszelkich starań, by stopić dharmę – bezcenne wskazówki nauczyciela – ze strumieniem naszego umysłu. Mówi się: „Nie istnieje żadne doświadczenie, które nie byłoby rezultatem naszych przeszłych działań i nie istnieje żadne działanie, które nie przyniosłoby owocu w przyszłości”. Dlatego nawet w wypadku niewielkich pożytecznych działań nie powinniśmy zniechęcać się, ponieważ wynikające z nich rezultaty mogą być ogromne. 

Musimy jednak zrozumieć także, że to nasze negatywne czyny są przyczyną nieustannego krążenia w samsarze – podążając za dobrym nauczycielem i stosując jego wskazówki, powinniśmy z wielką uwagą odróżniać to, co należy odrzucić, od tego, co należy przyjąć. Guru Joga jest praktyką, która dzięki błogosławieństwu najszybciej prowadzi nas do celu. Jej tybetańska nazwa, „Lame naldzior”, oznacza „jedność z naturą guru”. Pozostaje ona zarówno kwintesencją i fundamentem wszystkich podstawowych metod, jak też praktyką główną. Jako najwyższa nauka Guru Joga może zostać urzeczywistniona w takim samym stopniu przez każdego, niezależnie od zdolności uczniów – wielkich, średnich czy zwyczajnych. Jeśli chcemy usunąć przeszkody, robić postępy w praktyce i otrzymać błogosławieństwo, nie istnieje lepsza ścieżka niż medytacja na Guru (Guru Dhyana). Dzięki otrzymanemu wskutek praktykowania tej medytacji błogosławieństwu możemy postępować naprzód – wykonując fazę budującą i spełniającą (tyb. czierim i dzogrim) – aż do urzeczywistnienia Wielkiej Doskonałości. 

Guru Joga jest esencją osiemdziesięciu czterech tysięcy nauk Siddhów (Ryszich, Buddów, Arhatów). Nie istnieje żadna głębsza, ani wyższa nauka niż Guru Joga. Wszyscy szczęśliwi uczniowie dharmy powinni pielęgnować praktykę Guru Jogi w swoich sercach. Mówi się, że wszyscy siddhowie i ryszi  przeszłości, teraźniejszości i przyszłości osiągnęli i osiągną oświecenie dzięki podążaniu za autentycznym, duchowym nauczycielem, za Guru. Prawdziwa ścieżka miłującej dobroci, ścieżka niebiańska, polega na oparciu się na wykwalifikowanym Guru - Mistrzu Mądrości. Według tajemnej mantrajany, medytacja na Guruh pozostaje sercem wszystkich metod praktyki Jogi oraz Tantry i jako taka pielęgnowana jest jako główna praktyka we wszystkich liniach jogicznego, duchowego przekazu. Istnieje wiele sposobów pozwalających urzeczywistnić trzy sfery świadomości, kaje guru – dharmakaję, samboghakaję i nirmanakaję. Praktyki te koncentrują się na nauczycielu zewnętrznym, wewnętrznym i tajemnym. To dzięki nim Guru Joga jest jednocześnie najgłębszą i najprostszą z medytacji. 

Guru Himaćala Raja powiedział kiedyś: „Ci, którzy urzeczywistnią mnie, urzeczywistnią wszystkich siddhów, ryszich i buddów. Ci, którzy widzą mnie, widzą wszystkich siddhów, ryszich i buddów”. Kiedy promienie słońca skupimy przez szkło powiększające na suchej trawie, ta natychmiast zapłonie. Podobnie gdy oświecony mistrz, Guruh posiadający mądrość i współczucie, spotka oddanego i pilnego ucznia, ich czysty związek wkrótce przyniesie rezultaty. Przy tym błogosławieństwo, które otrzyma uczeń, będzie odpowiadać intensywności jego oddania. Warto sięgać pamięcią i wyobraźnią do starożytnych Mistrzów Jogi, do wielkich Guruh, którzy stoją jako Niebiańskie Bramy, u początku wielkich starożytnych linii sukcesji, linii przekazu dharmy, nauki i praktyki jogi. Devaraja Parampara Mahatma Himalaya (Himaćala Raja Rajeśvara) to dawny Król-Mistrz, Vajra (Wadżra) Guru i Adhibuddha (Najwyższy Przebudzony) linii przekazu z Krainy Światłości w Himalajach. 

Wśród adeptów jogi i innych systemów rozwoju duchowego panuje przekonanie, że aby autentycznie i efektywnie się rozwijać trzeba być częścią tradycji rozumianej jako nieprzerwana sukcesja mistrzów (parampara) dawnej dobrej linii przekazu. Oczywiście ta sukcesja musi być starożytna, wręcz odwieczna bo wywodzić się musi od samego mistycznego bóstwa Śiwa, Indra, Surya, Wisznu, AdiBuddha, a nawet od samego Absolutu, Brahmana. Tradycja musi być na tyle potężna, że samo przyłączenie się się do niej poprzez najczęściej specjalną, uroczystą Inicjację w wiedzę tajemną ma usuwać wiele przeszkód na ścieżce rozwoju. Elementem tej praktyki jest oddawanie czci, często w formie rytualnej (guru-puja) nauczycielowi i jego poprzednikom (guru parampara), oraz medytowanie i koncentracja na idei Guruh. Szczególnie w nurtach tantrycznych i bhakti postać Guru jest centrum i warunkiem praktyki duchowej. W przypadku tantry jest to wyjątkowo skuteczna i szybka droga rozwoju, niemniej teksty mówią również, że jest ona również czasami trudna i niebezpieczna, a przy okazji trzeba badać czy mamy do czynienia z autentycznym Guruh, a nie z jakimś samozwańcem i oszustem zwodzącym ludzi. Istnieje zatem dużo wskazówek jak rozpoznawać autentycznego Guruh, aby móc praktykować Guru Jogę w sposób prawidłowy. 

Tak jak każda inna aktywność ludzka, także dążenie do oświecenia, rozwój duchowy jest podatny na korupcję i wypaczenia. Jak wiadomo władza korumpuje a władza absolutna korumpuje absolutnie. Niektórych nauczycieli duchowych korumpują ciemne siły, demony (asury, rakszasy) i diabły (piśaća). Istnienie organizacji jaką jest linia przekazu (parampara) jak o tak skondensowanej formie władzy duchowej czasami prowadzi do polityki i nadużyć. Nawet nie trzeba daleko sięgać wstecz, żeby zobaczyć takie właśnie zjawiska, chociażby w buddyzmie czy chrześcijaństwie. Wystarczy spojrzeć na kontrowersje związane z niektórymi z nauczycieli w buddyzmie tybetańskim czy u pseudotantrycznych zboczeńców z Indii, którzy udając Guruh tworzą sobie haremy i gromadzą duże pieniądze. Postać Guruh choć jest najistotniejszym elementem autentycznych metod rozwoju duchowego bywa też ich najsłabszym ogniwem, o ile uda się ciemnym siłom podstawić oszusta, banguru, fałszywego guru. Wystarczy jedna czarna owca aby wypaczyć system przekazu wiedzy ezoterycznej, wprowadzić uczniów w błąd i pomylenie umysłowe, wyprowadzić w pole, donikąd. 

Doskonałego Guruh postrzegamy jako doskonałego, mniej doskonałych nauczycieli postrzegamy jako dążących do doskonałości i połączonych z Doskonałymi poprzednikami z którymi sami się łączymy. Dlatego nie polegamy tylko na jednej osobie nauczyciela z linii przekazu, ale w praktykach łączymy się i jednoczymy z mistrzami, którzy żyli wcześniej tworząc całą linię sukcesji, aż do jej często legendarnych i mistycznych prapoczątków. Staramy się rozeznawać, którzy z uprzednich i dzisiejszych mistrzów linii przekazu są na najwyższym poziomie doskonałości czy mądrości i z tymi praktykujemy więcej i intensywniej. Takie rady i wskazania są całkiem racjonalne, a często połączone z wieloma wskazówkami o tym, jak rozpoznać prawdziwego Guruh, prawdziwego Mistrza Doskonałego, Guru na najwyższym poziomie. Mistrz duchowy, Guruh, przykładowo zawsze potrafi siedzieć w pozycji pełnego lotosu, w padma asanie, i to przez dłuższe okresy czasu, jednak samo siedzenie w lotosie nie gwarantuje, że ktoś jest Mistrzem, Guru, gdyż potrzeba więcej znacznie oznak mistrzostwa. Ktoś jednakże, kto nie siedzi w pozycji lotosowej bo nie umie, na pewno nie ma cech Iśwara (Doskonałości) odpowiedniej dla Mistrza, prawdziwego, boskiego Guru, gdyż zdolność medytowania w pozycji pełnego lotosu jest niezbędna, aby osoba mogła przejawić funkcje Guru. 

Traktat Guru Gita wymienia osiem poziomów Guruh, od zwykłych dobrych instruktorów i nauczycieli, aż po w pełni zrealizowanych i przejawiających najwyższe moce duchowe Mistrzów Doskonałych, Mahaguruh, Mahasiddha, Devarshi. Cały system praktyki Guru Jogi działa i będzie działał pod warunkiem, że czystości linii i nieskazitelności nauczycieli zostaje zachowana, przynajmniej w wysokim stopniu. Adepci poszukujący możliwości rozwoju muszą jednak nauczyć się rozeznawać wśród ofert tych lepszych nauczycieli od tych gorszych i tych najlepszych od tych najgorszych oraz fałszywych. Otwarte nauczanie i wstępne praktyki przygotowujące do podjęcia Ścieżki Duchowego Rozwoju mogą obywać się bez inicjacji i tajemnych nauk, jednak po wstępnym okresie taj zwanej, ścieżki próbnej czy otwartej, przychodzi czas na podjęcie właściwej Drogi Duchowej ku oświeceniu i wyzwoleniu. 

Guru Joga jest najlepszym sposobem utrzymania przekazu, który się dostało. Przekaz nauk i praktyk płynie z umysłu i duszy (atmana) Guru do umysłu i duszy ucznia, zatem łączenie się z umysłem i duszą Mistrza jako Źródłem bezpośrednim przekazu jest oczywistym sposobem subtelnej praktyki duchowej. Wspominanie, rozpamiętywanie Inicjacji którą otrzymało się od Guruh, podobnie jak inspirujących chwil zrozumienia czy olśnienia jakie pojawiły się w czasie praktyk i spotkań z Guru - to jest ważna część praktyki Guru Jogi. Prawdziwa Guru Joga ma miejsce w tedy kiedy faktycznie integrujemy swoje ciało, mowę i umysł z ciałem, mową i umysłem mistrza; powtarzamy proces inicjacji czyli przekazu mocy. Celem Guru Jogi jest zintegrowanie wszystkich przekazów danej tradycji czy szkoły ezoterycznej jakie się uzyskało. Jeśli rozumie się te zasadę można się integrować z tymi inicjacyjnymi przekazami. Guru w centrum Drzewa Schronienia reprezentuje wszystkich dobrych mistrzów szkoły duchowej od których otrzymaliśmy inicjacyjne przekazy.  Celem Guru Jogi jest utrzymywanie i rozwijanie wszystkich przekazów jakie otrzymało się w życiu. 

Guru joga jest bardzo istotną praktyką we wszystkich szkołach rozwoju duchowego, we wszystkich szkołach nauczania dharmy. Występuje zarówno w sutrach, tantrach, jak i w tradycji dzogczen z Bon. Rozwija bardzo bliski związek z mistrzem, z autentycznym mistrzem, z Guru. Nieprzerwanie wzmacniając własne oddanie dla nauczyciela i mistrzów linii przekazu, dochodzimy do miejsca, kiedy czyste oddanie wypływa z nas samych. Stanowi to niewzruszoną i mocną podstawę praktyki duchowej. Istotą Guru Jogi jest na początku połączenie i zsynchronizowanie, a potem stopienie umysłu praktykującego z umysłem mistrza. W swej istocie, na wyższych poziomach, w sferze Wyższej Jaźni, wszystkie oświecone umysły są ze sobą zsynchronizowane, połączone i zjednoczone. Jest to wielkie duchowe zjednoczenie oświeconych mistrzów mądrości, które w ezoteryce nazywane jest duchową hierarchią mistrzów, a na Wschodzie po prostu Dewaczanem lub Parama Atmanem, Brahmanem. Cała praktyka Guru Jogi z autentycznym Guru, z autentycznymi mistrzami duchowymi jest właściwą drogą do zjednoczenia się z Brahmanem, do pojednania z Bogiem. 

Ważne jest, aby pracować z linią przekazu, z którą ma się związek, ale powinno się również zrozumieć, że wizualizowany przez ciebie mistrz stanowi ucieleśnienie wszystkich mistrzów i bóstw medytacyjnych, z jakimi ma się związek i wszystkich nauczycieli, od których pobierało nauki. Mistrz w Guru Jodze nie jest tylko jakąś osobą, ale esencją oświecenia, pierwotną świadomością, która jest prawdziwą naturą Oświeconych. Mistrz jest również nauczycielem, od którego otrzymujesz nauki, praktyki i wskazania. W Guru Jodze nie chodzi tylko o wzbudzanie jakichś uczuć w stosunku do wizualizowanej formy mistrza. Robi się to w celu odnalezienia owego pierwotnego stanu umysłu, który jest tym samym, co umysł wszystkich nauczycieli, wszystkich Mistrzów (Guru, Ryszi) i urzeczywistnionych istot jakie kiedykolwiek żyły. Kiedy stapiasz się z Guru, zlewasz się także ostatecznie z pierwotną, prawdziwą naturą rzeczywistością będącą prawdziwym przewodnikiem i mistrzem wszystkich mistrzów. Nie powinna to być jednak abstrakcyjna praktyka. Kiedy wykonujesz Guru Jogę, spróbuj poczuć tak intensywne oddanie, żeby włosy zjeżyły ci się na karku, łzy napłynęły do oczu, a serce otwarło się i wypełniło wielka żarliwością i sympatią. Stop się z umysłem, jaźnią, duszą Guru, który jest oświeconą boską naturą żyjącą w tym świecie jako Przebudzony i Oświecony Mistrz Duchowy. W ten właśnie sposób należy praktykować Guru Jogę. Ludzie, którzy twierdzą, że już porzucili Guru Jogę, bo sami dotarli do Najwyższego, są tymi, którzy w najwyższym stopniu pobłądzili i zgłupieli opętani sidłami mroku i pycha ego, gdyż dla ludzi generalnie nie ma końca praktyki Guru Jogi. 

Istnieją trzy główne fazy praktyki guru jogi: pierwsza to wizualizacja, druga żarliwe życzenia kierowane do guru, trzecia natomiast to przyjęcie czterech inicjacji. Duchowe oddanie jest sercem medytacji na Guruh i w rzeczywistości samo w sobie już pozostaje praktyką. Oznacza ono szacunek, tęsknotę i głębokie zaufanie. Bez tych cech ziarno wyzwolenia wyschnie i zginie, podczas gdy dzięki oddaniu wszystkie doskonałe właściwości niebiańskiej ścieżki oświecenia wzrosną i rozkwitną. Na początku praktyki powinniśmy przyjąć, że nasze oddanie nie jest wystarczająco mocne, jednak aby stało się naprawdę silne, musimy je aktywnie budować, wciąż od nowa przypominając sobie o Guruh – szczególnie o życzliwości Mistrza Doskonałego – wyobrażając sobie Guruh nad naszą głową i zwracając się do niego z głębokim zaufaniem. W rezultacie, choć na początku nasze oddanie będzie „ukartowane”, stopniowo stanie się spontaniczne i stałe. Krok po kroku tak doskonale wtopi się w strumień naszego umysłu, iż kiedy tylko przypomnimy sobie imię Nauczyciela, zwyczajne postrzeganie zostanie wstrzymane, przeszkadzające uczucia odejdą, a nasze wszystkie myśli popłyną w stronę Guruh i Brahmana czy Śiwa Boga. Wówczas, całkowicie nim urzeczeni, pamiętać będziemy tylko o Guru. Zrozumiemy, że powodem wszelkiego szczęścia, jakie nas w rezultacie spotka – bogactwa, sławy czy też innych przychylnych okoliczności – jest życzliwość oświeconych Mistrzów Mądrości, życzliwość Guruh i Boga. Jednocześnie zachowamy świadomość, że wszystkie te osiągnięcia przypominają sen i nie mają żadnej trwałej esencji. Będziemy wolni od dumy i lgnięcia oraz szczęśliwi, że możemy użyć tych iluzorycznych bogactw jako podarunku dla Guru. Z drugiej strony, jeśli doświadczymy jakichkolwiek trudności, uświadomimy sobie od razu, iż są one rezultatem naszych szkodliwych działań z przeszłości. Wiedząc, że negatywna karma się oczyszcza, zwrócimy się wtedy do nauczyciela: „Proszę udziel mi błogosławieństwa, abym mógł oczyścić moje szkodliwe działania – niech w tych trudnościach całkowicie wypalą się cierpienia wszystkich istot podążających ku wyzwoleniu i oświeceniu”. 

Kiedy już będziemy myśleć tylko o Guruh, w naszym umyśle pojawi się prawdziwie głębokie zaufanie, a nasze oczy wypełnią się łzami. Guru Himaćala, Mahatma Himalaya powiedział kiedyś: „Całkowite oddanie sprowadza pełne błogosławieństwo, wolność od wątpliwości przynosi wszelkie osiągnięcia”. Kiedy je zrealizujemy, zakwitnie w nas urzeczywistnienie mądrości. Dlatego tu właśnie powinniśmy dostrzegać główne źródło rozwoju – metodę oddalającą przeszkody i prowadzącą do ostatecznego urzeczywistnienia. Guru to ten, który posiada wszystkie właściwości Oświeconego Mistrza, Doskonałego Nauczyciela - Mahamani - co oznacza „wielki klejnot”, który posiada sześć cech – jest rzadki, bez skazy, pełen mocy, najwyższy, niezmienny, jest ozdobą wszechświata. Na zewnętrznym poziomie Guru to jedność trzech klejnotów – jego ciało to sangha, mowa to dharma, a umysł – buddha. Na wewnętrznym poziomie pozostaje on ucieleśnieniem trzech korzeni – jego ciało to guru, mowa to devata (jidam), a umysł – devi (dakini). Wreszcie na tajemnym poziomie Guru jest jednością trzech kaya – jego umysł to dharmakaja, jego mowa to sambogakaja, a ciało nirmanakaja. Guru pozostaje także jednością wszystkich dewów (jidamów) – aspektów Brahmana. Dzięki naszemu oddaniu dla Guruh i jego błogosławieństwu nawet nasze zwykłe, indywidualne życzenia spełnią się w tym życiu. Jednocześnie, jeśli nie mamy zaufania i oczekujemy realizacji naszych próśb, przypominamy człowieka, który czeka aż słońce oświetli wnętrze jaskini zwróconej wyjściem na północ. Jeśli już odnaleźliśmy naszego Guru, nasz duchowy związek z nim musimy chronić tak starannie, jakbyśmy chronili własne oczy. Aby związek z nim przyniósł potężne rezultaty, musimy być mądrzy na trzy różne sposoby. Po pierwsze, powinniśmy znaleźć rzeczywiście autentycznego nauczyciela oraz sprawdzić jego właściwości. Gdy nam się to już uda, musimy zręcznie mu służyć, podążając za jego pouczeniami. I wreszcie, należy mądrze i szczerze realizować jego wskazówki w życiu. 

Jeśli będziemy w stanie urzeczywistnić te trzy rodzaje mądrości, nasza podróż drogą dharmy będzie wolna od próżnego wysiłku i błędów. Istnieją trzy metody uszczęśliwiania guru i spełniania jego życzeń na Ścieżce Duchowego Oddania. Najlepszy sposób to osiągnięcie najwyższego oświecenia przez praktykę – realizacja poglądu dzięki medytacji i działaniu. Następny to służenie nauczycielowi swym ciałem, mową i umysłem. Wreszcie trzeci sposób to wsparcie materialne dla jego pracy i nauk. Postępując ścieżką niebiańską, najpierw przyjmujemy schronienie i rozwijamy oświeconą postawę. Potem, by uwolnić się od zasłon pochodzących z negatywnych działań, wykonujemy praktykę oczyszczającą Diamentowego Umysłu. Następnie podarujemy mandalę, starając się nagromadzić zasługę. W końcu dochodzimy do Guru Jogi – najbardziej esencjonalnej medytacji budzącej naszą mądrość, dźńanę. Celem każdej z tych praktyk nie jest jedynie medytowanie, wykonywanie pewnych działań czy powtarzanie ogromnej ilości modlitw. Są to różne środki, które stosujemy, by osiągnąć główny cel – przekształcić nasz umysł w boski umysł. 

Mówi się: „Przekształć swój umysł, a staniesz się istotą doskonałą; całe błogosławieństwo wyłoni się z opanowania umysłu”. Aby stało się to możliwe, powinniśmy postanowić: „Od tej pory, aż do chwili śmierci będę praktykować pilnie przez cały czas”. Jeśli uda nam się wytrwać w tej decyzji, będziemy jak Mistrz Milarepa, który urzeczywistnił najlepszą z metod uszczęśliwienia swego Guru – osiągnął oświecenie i wyzwolenie. Nauczyciel pojawił się na tym świecie po to, by wskazać nam drogę – najlepszym sposobem spełnienia jego życzeń jest realizacja nauk. Tak jak zauważył Mahatma Himalaya: „Teoria jest jak łata na ubraniu i kiedyś się odpruje”. Jeżeli poszukujemy zatem trwałych rezultatów, musimy przekształcić nauki w bezpośrednie doświadczenie i w ten sposób sprawić, by stały się nieodłączną częścią naszej istoty. W przeciwnym razie nie na wiele się nam przydadzą. 

Esencją Guru Jogi jest po prostu pamiętanie o Guru, o Doskonałym Mistrzu przez cały czas – kiedy jesteście szczęśliwi, myślcie o Guru i kiedy jesteście smutni, myślcie o Guru. Kiedy napotykacie przychylne okoliczności, bądźcie wdzięczni, kiedy zaś natraficie na przeszkody, kierujcie do niego silne życzenia i nie traćcie zaufania. Jeśli siedzicie, myślcie, że Guru znajduje się nad waszą głową, a jeśli chodzicie, wyobrażajcie sobie, że siedzi nad waszym prawym barkiem – w ten sposób poruszając się, będziecie okrążali go jak mnisi stupę. Jeśli zakładacie nowe ubrania, najpierw podarujcie je w umyśle Guru, a dopiero potem je noście – tak jakby Guru oddał je wam z powrotem pobłogosławione. Wieczorem, kiedy kładziecie się spać, wyobrażajcie sobie, że wasz nauczyciel wielkości kciuka siedzi w centrum waszego ośrodka serca – że emanują z niego niezliczone promienie, które najpierw wypełniają was i wszystko wokół. Potem światło to stapia się z pokojem, w którym się znajdujecie i z całym wszechświatem, a następnie powraca i wpływa do waszego serca. W końcu Guruh rozpuszcza się w tym świetle. W tym stanie zasypiajcie – spoczywając w doświadczeniu świetlistości. Jeśli nie możecie zasnąć, powtórzcie wizualizację. Kiedy budzicie się rano, niech znowu Guruh pojawi się w waszym sercu. Następnie niech unosi się nad waszą głowę i pozostaje tam uśmiechając się ze współczuciem, otoczony tęczowym światłem. W ten sposób właśnie powinniśmy pamiętać o Guruh i rozwijać oddanie dla niego podczas wszelkich aktywności. Kiedy zaś wreszcie nadejdzie czas śmierci, powinniśmy stopić swój umysł z umysłem Guru – to będzie najskuteczniejsza praktyka wyzwalająca. Ze wszystkich trzech pośrednich stanów cierpienia, najintensywniejszym jest cierpienie umierania. Istnieje metoda, dzięki której możemy przenieść naszą świadomość w chwili śmierci do Czystej Krainy – nosi ona nazwę „Poła Joga”. Medytacja na Guruh jest najgłębszą i najskuteczniejszą metodą praktykowania Poła Jogi. 

Guru Joga jest esencją wszystkich metod – jednocześnie jest najłatwiejszym ze wszystkich środków, które stosujemy. Nie pociąga za sobą żadnego niebezpieczeństwa i zapewnia nieograniczone błogosławieństwo. Medytacja na Guruh była głównym elementem praktyki wszystkich oświeconych z Indii i Tybetu, stosowano ją we wszystkich szkołach i tradycjach. Można dzięki niej usunąć z umysłu wszelkie zasłony, stopić go z umysłem Guru i spocząć w stanie całkowitej jedności, w absolutnej naturze całej rzeczywistości. Dlatego powinniśmy zawsze pielęgnować Guru Jogę i wykonywać ją jako naszą główną medytację czy kontemplację, a także jako rytualną Guru-pudżę. Aby móc to robić, powinniśmy w szczery sposób wykonać oczyszczenie – praktyki wstępne – ponieważ to dzięki nim uzyskamy dla niej solidną podstawę. Bez oczyszczenia człowieka medytacja na Guruh nie oprze się zwodniczym myślom, rozwieją ją niesprzyjające warunki, nie będzie stabilna, skutkiem czego nie zbliży nas do ostatecznego celu. W takiej sytuacji nasza dalsza praktyka przypominać będzie budowanie pięknej rezydencji na zamarzniętym jeziorze, które za jakiś czas stopnieje. Nie wykonawszy praktyk wstępnych, oczyszczających, nie powinno się rozpoczynać poważnej głównej medytacji. Dzięki wielkiemu szczęściu spotkaliście dharmę i zaczęliście ją praktykować pod kierunkiem Guruh. Jest to znak, że macie dobry związek z naukami i praktykami duchowymi. Aby jednak rozwijać się ku oświeceniu i wyzwoleniu, musicie znaleźć wykwalifikowanego nauczyciela – w przeciwnym razie wszelkie wasze wysiłki będą próżne i z czasem pójdą na marne. Posiadając dobrego nauczyciela, powinno się praktykować zgodnie z jego instrukcjami pamiętając, że praktyki wstępne, oczyszczające, obejmują wszystkie zasadnicze aspekty dharmy, że zawarte są w nich wszystkie sutry i tantry. Pamiętajcie, że macie naprawdę dużo szczęścia mogąc je praktykować. 

Sekretem Guru Jogi jest oddanie i identyfikacja z nauczycielem, mistrzem duchowym, ryszim. Największe znaczenie po praktykach wstępnego oczyszczania mają medytacje na formy z energii i światła (tyb. jidam), a także medytacje na wewnętrzny system energii. Na drodze duchowej pracuje się z Guru Jogą także po praktykach wstępnych z medytacją uspokojenia umysłu (tyb. szine) i medytacją przejrzystego wglądu (tyb. lagtong). Jako wyraz świeżości i wielostronności najwyższych metod Śiwa Jogeśwara, Guru Joga zajmuje, na życzenie Mistrzów Mądrości, centralną pozycję pomiędzy obiema powyższymi metodami. Można ją praktykować w codziennym życiu bez długich odosobnień. Warto pamiętać, że Mistrz, Guru, generalnie nie naucza siedząc na krześle, ani jego uczniowie nie siedzą na europejskich krzesełkach czy fotelach. Mistrz zwykle nie pozwala na praktykowanie w fotelu czy na krześle, a zdecydowanie wymaga aby praktykować w pozycjach ku temu odpowiednich, w pozycjach lotosowych i wadżrowych czyli w siadzie skrzyżnym lub klęcznym, z tułowiem osadzonym prosto. Mistrzowie sami zwykle nauczają i prowadzą praktyki siedząc w pozycjach takich jak sukhasana (siad skrzyżny) czy bardziej zaawansowany lotosowy, jak siddhasana czy padmasana, a wyjątkiem jest tutaj nauczanie praktyk tanecznych czy spacerowych na stojąco. Stosunkowo zatem łatwo jest odróżnić nauczanie szkół czarnomagicznych i demonicznych od dobrego nauczania duchowego mającego swoje osadzenie w Bogu i siłach Światłości Bożej. 

Słysząc po raz pierwszy termin „Guru Joga”, wielu ludzi myśli najpierw o ostatniej z praktyk wstępnych na Ścieżce Przygotowawczej czy Próbnej. Ukierunkowanie umysłu ku oświeceniu dla dobra wszystkich istot, oczyszczenie go z negatywnych wrażeń i napełnienie pozytywnymi powodują nagromadzenie zasługi i mądrości. Te umożliwiają w czwartej praktyce - Guru Jodze - stopienie się z ciałem, mową i umysłem Brahmana, Api Guruh. W związku z tym niektórzy ludzie myślą, że Guru Joga jest praktyką dla początkujących, po której przechodzi się do praktyk „zaawansowanych”. Medytacja na Żyjącego Guruh jest jednak czymś więcej niż tylko przygotowaniem. Wielu nauczycieli poleca dzisiaj wykonywanie Guru Jogi przez pewien czas również po ukończeniu oczyszczających praktyk wstępnych, czasem nawet jako praktykę główną wiodącą ku oświeceniu i wyzwoleniu. Używa się tutaj przede wszystkim medytacji na Mahatma Himaćala, Śiwa Yogeśwara, Dattreya, Dewaryszich lub innych wielkich niebiańskich mistrzów. Wielu wielkich nauczycieli uważa Guru Jogę za właściwą, główną praktykę. 

Nawet jeśli Guru Joga jest określana mianem „praktyki wstępnej”, jest w rzeczywistości główną praktyką, gdyż to od niej zależy, czy medytacja (dhyana) powstanie, czy też nie. Ponieważ prawdziwym sercem wszystkich stopni i praktyk jest właśnie Guru Joga, byłoby błędem uważanie jej tylko za praktykę wstępną. Patrząc technicznie, Guru Joga w dharmicznej duchowości wedyjskiej należy do etapu oczyszczenia, do tzw. praktyk wstępnych. W rzeczywistości jest jednak sercem głównej praktyki rozwoju duchowego, przebudzenia Atmana (Duszy, Jaźni). Można porównywać tę naukę ze wszystkimi innymi w dziesięciu janach, pojazdach, daśach, ale nie znajdzie się żadnej lepszej lub głębszej metody rozwoju duchowego. Być może można nazwać ją „praktyką wstępną”, jednak w rzeczywistości jest najważniejszym punktem wszystkich głównych praktyk duchowych jogi i tantry. Jeśli zawsze i wszędzie uczynisz ją sercem swej praktyki, będzie całkowicie wystarczająca – również jeśli nie będziesz praktykować już niczego więcej. Jedynie dzięki praktyce oddania dla nauczyciela można w łatwy sposób urzeczywistnić stopnie ścieżki duchowej. Jeśli w myślach nigdy nie jesteśmy oddzieleni od duchowego nauczyciela, od Guruh, wówczas wszyscy w pełni przebudzeni będą z nami zawsze. Chociaż medytacja ta określana jest mianem ostatniej części praktyk wstępnych, w rzeczywistości jest najważniejszą praktyką, jaka w ogóle istnieje, a jej podjęcie oznacza rozpoczęcie etapu wstępowania w wyższe sfery świadomości. 

Praktykując jogę czy tantrę, białą boską magię, metody rozwoju duchowego w jakiejś głębszej, wschodniej szkole ezoterycznej, trzeba bardzo uważać, aby nie poddawać się satanistycznej, demonicznej demagogii nawołującej do porzucania dobrych Guru, Mistrzów, do uwalniania się od Guru czy Strażników Dharmy (Aniołów Opiekuńczych), gdyż takie nierozważne działania z podjudzenia szkodliwych, z demonami powiązanych osób, mogą doprowadzić człowieka tylko do zrujnowania życia duchowego, zagubienia i zatracenia duszy (atmana) w mrokach chaosu i diskordii, w odmetach ciemnej ścieżki upadku i inwolucji, degradacji świadomości. Nie ma nic gorszego niż regresja świadomości, regresing, uwstecznienie do poziomów zwierzęcych, demonicznych (asurowych) lub piekielnych (piśaćowych). Samo przedstawianie ideału Guru w negatywnym świetle przez zachodnich satanistów w rozmaitych satanistycznych i demonicznych klubach czy zaćpanych narkotykami ruchach pseudoduchowości już jest szkodliwą demagogią której celem jest powstrzymanie jak największej liczby osób od budowania dobrych, czystych relacji z boskimi Mistrzami Mądrości, Aniołami i Bóstwami Niebios, z samym Bogiem, Absolutem, Brahmanem. Światowe siły zła, ciemności i mroku czynią coraz to nowe starania aby odwieść jak najwięcej ludzi poszukujących od skutecznej praktyki umożliwiającej duchowy rozwój, osiągnięcie oświecenia i wyzwolenia z uwarunkowań karmicznych, a cała mroczna, demoniczna praca zawracania ludzi od światła w ciemność polega głównie na szerzeniu nienawiści i niechęci oraz rozlicznych awersji do boskich Mistrzów Mądrości, Guru, Awatarów, Aniołów, Bóstw (dewów) Wedyjskich. W efekcie wielu zwiedzonych przez silnie demoniczne i satanistyczne jednostki robi wszystko z wyjątkiem tego, co służy rozwojowi duchowemu, ewolucji świadomości na wyższe stopnie oświeconego, boskiego wtajemniczenia. 

Trzeba pamiętać, że kształtowanie samodzielności, suwerenności oraz wolności duchowej nie leży w sprzeczności w społecznościowym rytmem praktykowania ani ze stopniami zaawansowanej świadomości przebudzonej, która zachowując indywidualizm dusz (atmana) łączy się i jednoczy z połączonym polem Wyższych, Urzeczywistnionych Jaźni (Atmanów) na poziomach Oświecenia i Wyzwolenia. Ludzie, którzy innych zachęcają do uwalniania się od Strażników Dharmy (Aniołów Stróży) czy Mistrzów Mądrości (Guru/h) pokazują, że o rozwoju duchowym, oświeceniu i wyzwoleniu nie mają pojęcia, a ich intencje są złe, gdyż prowokują szkodliwe zachowania służące jedynie upadkowi dusz ludzkich w otchłań satanicznej ciemności i mroku, zwykle na zatracenia. Żądło mroku zionące skorpionim jadem do ideału Guru oraz Strażników Dharmy powoduje uwstecznienie, regresing, totalny upadek świadomości i pogrążenie jaźni w otchłani ciemności, a w końcu samozatracenie poprzez całkowite oderwanie od boskości. Warto pamiętać, że Guru-Joga jest pewnym probierzem i daje nam podstawowe rozeznanie czy coś ma związek z rozwojem duchowym i ewolucją świadomości ku poziomom oświecenia oraz wyzwolenia czy też używa nazw o rozwoju jako lepu przyciągającego ludzi ale prowadzi do degrengolady dusz i upadku, inwolucji świadomości oraz zatracenia w otchłaniach mroku. Brak wyraźnej, poważnie rozbudowanej praktyki Guru-Jogi w której asymilujemy wszystkie dobre i pożyteczne osobowe, w tym niebiańskie, źródła naszych duchowych inspiracji, pokazuje fikcyjne kursy i szkolenia pozostające w sprzeczności z zasadami dharmy, w sprzeczności z boskimi prawami o prowadzeniu ludzkich dusz i promowaniu na wyższe stopnie rozwoju świadomości. Nie ma oświecenia bez duchowego prowadzenia, nie ma ścieżki bez mistrza, nie ma wyzwolenia bez duchowego zjednoczenia ze świadomością, oświeconą naturą boskiego Guru. 

Prawdziwe oddanie nie jest ślepą wiarą, lecz wymaga określonych warunków, na przykład wzajemnego zrozumienia się nauczyciela i ucznia. Dlatego dobry mistrz uczy ludzi również kryteriów, zgodnie z którymi mogą sprawdzić świadomość jego samego i innych nauczycieli, odpowiednio do dzisiejszych możliwości kandydatów do uczniostwa. Jeśli uczeń jest zdolny do prawdziwego oddania dla autentycznego mistrza, jest to najszybsza metoda, by spontanicznie i bez wysiłku uzyskać doświadczenia medytacyjne i urzeczywistnienie Atmana (Jaźni, Duszy). Niektóre cytaty wielkich mistrzów wykraczają poza określenie Guru Jogi mianem głównej praktyki, gdyż w rzeczywistości jest ona „najgłębszą ze wszystkich duchowych praktyk”. Guru Joga uważana jest przez Mistrzów Mądrości za najważniejszą i najpotrzebniejszą ze wszystkich praktyk i sama w sobie jest najpewniejszą i najszybszą metodą do osiągnięcia celu – oświecenia i wyzwolenia. Najgłębszą ze wszystkich praktyk i najkrótszą drogą do urzeczywistnienia jest stopienie własnego umysłu z umysłem nauczyciela, Guruh lub MahaGuruh. Jest to życiowa moc ścieżki i praktyka, która zawiera w sobie wszystkie inne. W przypadku Guru Jogi już sama ścieżka - tylko dzięki swej naturze - sprawia, że powstaje w nas poznanie prawdziwej natury rzeczy i wyzwala nas. Z tego powodu Guru Joga jest najgłębszą ze wszystkich metod rozwoju duchowego, najgłębszą ze wszystkich metod podróży Ścieżką Duchową. 

Dzięki Guru Jodze, ścieżce oddania, wprowadzasz myśli czystego poglądu na drogę i rozpoznajesz bez wysiłku Sanatana Dharmę! 

"Tę jogę nieprzemijalną podałem Wiwaswanowi, Wiwaswan powtórzył Manu, Manu przekazał Ikszwaku. Tak dziedziczoną kolejno znali ją wieszcze królewscy. Teraz, po wiekach, ta joga zanikła, Ciemiężco Wrogów! Tę właśnie prastarą jogę jam dzisiaj tobie objawił, Boś mym czcicielem i druhem – a to najgłębsza z tajemnic!" --- powiada Bhagawadgita

"Gurur upāyah - Guru jest środkiem! Jedynie Guru, który osiągnął samopoznanie, może pomóc dążącemu w zdobyciu potęgi mudry i mantry." ---powiadają wersety Śiwa Sutry 

Podstawy praktyki Guru Jogi 

Pokłoń się 3 razy Guru (Joga Mudra, Ashta Mudra) i Trzem lub Czterem Klejnotom, następnie złóż dłonie jak do modlitwy i szczerze recytuj: 

Om Gurave Namah! 

Przyjęcie Schronienia (Śarana) 

Złóż dłonie razem, w Hrit-Mudrę jak do modlitwy i szczerze recytuj 3 razy poniższą formułę schronienia, wizualizując, że wszystkie czujące istoty wpatrują się z czcią we wszystkie święte istoty przebywające w niebie i recytują razem z tobą: 

Śiwa Śaranam! Guru Śaranam! Dharma Śaranam! Sangha Śaranam! 

- Przyjmując schronienie w Śiwa Bogu stapiamy się z Linią Dharmy Mądrości Życia, wieczne polegając na tym oparciu;

- Przyjmując Schronienie w Guru powracamy do nieograniczonej jedności, wieczne polegając na trwaniu w niej; 

- Przyjmując Schronienie w Dharmie wydobywamy wrodzoną czystość w intencji i działaniu, wieczne polegając na tym połączeniu; 

- Przyjmując Schronienie w Sandze wprowadzamy w czyn aktywności oświeconej ścieżki, wieczne polegając na utrzymywaniu tych aktywności. 

Guru Joga polega także na wizualizacji Guru lub Api Guru (Starego Mistrza), zawsze w pełni oświeconego nauczyciela przed swoim obliczem. Energia z jego czakr („trzeciego oka", gardła i serca) ma wpłynąć do ich odpowiedników w naszym ciele. Na koniec wyobrażamy sobie, iż ów mistrz stapia się ze światłem koloru czerwonego (brahmaicznego) i „wchodzi" do naszej czakry serca. Stapianie się sprawiać powinno uczucie jedności z Guru oraz z jego cechami w pełni oświeconego mistrza duchowego. Aby technika ta przyniosła swe efekty (rozluźnienie energii, ciała i „rozświetlenie" umysłu) trzeba wykonać ją wiele razy, a w ciągu całego swego życia powinno osiągnąć się na początek liczbę stu tysięcy razy powtórzeń Guru Mantry! 

Om Guru! Om Guru! Śri Gurave Namah! 

Mata i poduszka do praktyki medytacji jogi i tantry!