Joga Tantra Czakry Kundalini

Tantra i Kundalini to starożytne pojęcia, którego korzenie sięgają w głąb tysiącleci cywilizacji indyjskich cywilizacji, w tym kultury wedyjskiej i tybetańskiej. Można wiarygodnie stwierdzić przynależność pojęcia tantra do konkretnej kultury, języka i tradycji, a jest to kultura indyjska oraz sanskryt. W tłumaczeniu z sanskrytu słowo "tantra" oznacza między innymi "rozszerzyć się", "rozszerzać", "tkać" i "zasada".

Joga, Tantra, Czakry i Kundalini

W swej istocie tak hinduska jak buddyjska czy dżinijska Tantra w swej istocie bardziej jest misteryjną religią, mistyką religii niźli ezoteryką w jej współczesnym zachodnim zrozumieniu. Podstawą tantrycznych praktyk tak czy owak są wezwania różnorakich niebiańskich bóstw, dewów i dewi, a co więcej wcielanie ich w siebie na ziemskim poziomie oraz intensywne jednoczenie się z nimi oraz przekształcanie świadomości, umysłu i emocji w świadomość, umysł i uczucia Bóstwa.

Tantra Joga inaczej Kundalini Joga jako praktyka trwa od przekazania jej metod przez inkarnację czy lepiej awatarę Boga Śiwa dziesięciu manifestacjom Bogini Kali Durga. Mamy dziesięć kierunków praktyki Tantry. Istnieją współcześnie trzy wielkie szkoły tantryczne: Kaula, Miszra i Samaya. Wyznaczają one trzy aspekty Ścieżki i pokazują całe bogactwo autentycznej Tantra Jogi - Mistycznego Zjednoczenia indywidualnej duszy (Atmana) z Bogiem, Wszechduchem (Brahman).

Tantra jest kwintesencją religii, esencją religii, szkołą mistyki, która i owszem wznosi się ponad istniejące religie, ale bynajmniej ich nie odrzuca, tylko je praktykuje naukowo z większą bo poszerzoną i czystszą bo oczyszczoną Świadomością (ćittam).

Tantra zawsze była znana i praktykowana głównie na Wschodzie i najbardziej upowszechniła się w Indiach, Nepalu, Tybecie, Chinach, a także w Japonii, Tajlandii, Nepalu i Indonezji. Za naszych czasów nauka ta częściowo przyjęła się na Zachodzie i uległa kolejnej po najeżdzie muzułamńskim na Indie fali degradacji do poziomu penisowo-waginalnego, gdyż ludzie Zachodu, tak z Ameryki jak Rosji mają dziwnie demoniczne tendencje spłycania i spłaszczania wszelkiej ezoteryki Wschodu. Wielki system duchowości, religijności i ezoteryki taki jak Tantra potrafią tak amerykańce jak i ruskie przekręcić, przekabacić i sprowadzić do spotkań poświęconych tematom seksu i orgazmu, chociaż autentyczna tantra w niewielkim tylko stopniu nawiązuje do tych zagadnień.

W Indiach do Tantry odnoszą się głównie święte hinduistyczne i buddyjskie traktaty tantryzmu (śaktyzmu). Zawierają one nauki filozoficzne, obejmujące wszystkie wiadomości, systemy i sposoby samopoznania. Ze względu na treść traktaty te niekiedy dzielą się na 4 grupy. W pierwszej grupie przedstawione są teorie filozoficzno - metafizyczne. W drugiej grupie opisana jest tantryczna joga. W trzeciej przekazane są rytualne i religijne praktyki. W czwartej grupie odsłaniane są moralno-etyczne strony życia człowieka, społeczne i naturalne zasady. Według religijnej przynależności Tantry grupuje się na traktaty poświęcone Śiwa (Śaiwa Tantra) i poświęcone Śakti (Śakta Tantra). Tantry jako księgi były spisane jako słowa żyjących na ziemi Bogów (Dewów), Awatarów, wielkich świętych i mistrzów w duchowej i magicznej dziedzinie.

W Tybecie słowo "tantra" jest powszechnie używane i często wykorzystuje się je w znaczeniu, z pozoru niemającym bezpośredniego związku z ezoteryczną albo religijną kulturą. W większości przypadków Tantrą w Tybecie nazywają pewne pisemne wskazówki o charakterze medycznym, religijnym, socjalnymi inne. Tantrą nazywają też dowolne traktaty, zawierające powyższe wiadomości. Tybet jednak wedle swej historii przekazuje tantryczną wiedzę jako Bon od około 15-18 tysięcy lat, a tantryczne procedury medyczne i recepty znane jako Rasayana są podstawą tybetańskiej ajurwedy.

W Chinach Tantrze poświęcono o wiele mniej pisemnych źródeł i nie jest ona tak szeroko znana, jak w Indiach. Istnienie Tantry w Chinach dla wielu ludzi w ogóle okazuje się nowością. Rzecz w tym, że Tantra należała do bardzo wąskiego kręgu wtajemniczonych - tak zwanych starszych, którzy jak wiadomo żyli albo w trudno dostępnych klasztorach, albo żyli w życiem świeckich zakonników, także w górskich samotniach i którzy uczyli się z ust Nauczyciela (Guru) do ucha Ucznia. Samokształceniu poświęcały się osoby, które osiągnęły poziom i stan odpowiadający ogromnej odpowiedzialności, złożonej na ich barki w związku z wtajemniczeniem w tą prawdziwie tajemną, głeboką i ezoteryczną wiedzę.

Joga - według źródeł sanskryckich to słowo znane jest człowiekowi na przestrzeni kilku tysiącleci, a legendy i eposy świadczą, że joga istniała jeszcze w najpierwszej cywilizacji indyjskiej. W dosłownym tłumaczeniu z sanskrytu "joga" oznacza "zjednoczenie", "połączenie", "związek". W istocie, jest to system filozoficzno-praktyczny o ukierunkowanym ku Brahmanowi Bogu rozwoju i poszerzeniu ludzkiego uświadomienia sobie istoty i budowy Wszechświata (Brahmandy).

U podstaw procesu jogi leży harmonijna praca, która odbywa się na wszystkich ludzkich poziomach, oczyszcza i uruchamia wszystkie ciała, wyżej i niżej zestawione. Szczególne znaczenie mają praktyki, skierowane na rozwój prostych ludzkich ciał, ponieważ one są fundamentem i głównym instrumentem w procesie dalszej jedności i połączenia. Okazuje się, że Tantra i Joga, połączone w Tantra Jogę, mogą lepiej dopełniać się wzajemnie, przekształcają się w jednolitą naukę, gdzie Joga ustanawia związek, a Tantra realizuje wtajemniczenie w energie i moce duchowe na naszym ludzkim poziom istnienia.

W swej istocie w szkołach nauczania duchowego w Indii i Tybecie, Tantra to zwykle bardziej zaawansowany poziom praktyki Jogi, etap na którym pojawia się tak wiedza i mądrość jak i moce duchowe czyli siddhi. Etapy wtajemniczeń tantrycznych kumulują się w ostatecznych stopniach oświecenia i wyzwolenia duchowego z niewoli karmicznego więzienia.

Tantryczna Joga daje silne i skuteczne metody ochrony psychicznej oraz energetycznej, proste techniki wizualizacji, mantramów, jantr oraz oddechu pomagają skutecznie odcinać się od tzw. wampirów energetycznych, czyli ludzi którzy żywią się cudzą energią witalną (Praną, Chi), najczęściej, acz ni ekoniecznie wywołując negatywne emocje i zrzucając na cudze barki własne problemy, hamują innym osobom aktywność życiową oraz możliwości rozwoju.

Ludziom którzy potrzebują uzdrawiać swoje związki miłosne Tantra daje możliwość zaznania spełnienia, wzajemnego szczęścia oraz satysfakcji. Oczyszczając kolejne poziomy energetyczne (ćakramy i ich płatki) umożliwia zbudowanie wspaniałych wielopoziomowych więzi partnerskich. Stosujące Tantrę pary zbliżają się do siebie coraz bardziej, coraz łatwiej im ze sobą rozmawiać gdyż dzięki prostym ćwiczeniom energetycznym, wizualizacyjnym (praca z wyobraźnią) poziom ich wzajemnego zrozumienia pogłębia się, oboje coraz bardziej otwierają się na siebie budując wzajemną miłość.

Praktyki Tantryczne dają wiele prostych i sprawdzonych przez tysiąclecia metod pielęgnowania wzajemnych uczuć tak, aby budować stabilne, mocne uczucia oraz tworzyć własną moc wewnętrzną. Wbrew temu co mówi się o Tantrze na satanicznym Zachodzie Tantra to ścieżka zjednoczenia dwojga oraz wierności małżeńskiej, która nie przewiduje grupowych kopulacji ani seksu z nauczycielami duchowymi.

Większość ludzi wyobraża sobie Tantrę, jako naukę o seksie albo jak coś koniecznie z nim związanego, jednak to nieporozumienie powstało w wyniku skandalicznych nadużyć zachodnich satanistów i pomyleńców pospołu z erotomanami, którzy nie mając pojęcia o religii i duchowości Wschodu próbowali zinterpretować jakoś po swojemu indyjskie rzeźby i malowidła zawierające sceny seksualnego połączenia. Bóstwa jednak ukazują swój androgyniczny charakter bycia jednocześnie kobietą i meżczyzną w jednej przejawiającej się zależnie od potrzeby formie bytu, która jest trudna do wyobrażenia dla konkretnego umusłu przyzwyczajonego do podziału na płcie wśród ludzi, zwierząt, a nawet roślin.

Dużo złego dla wyobrażeń o Tantrze zrobili chrześcijańscy misjonarze, którzy wypisywali w XVIII - XX wieku absurdalne androny na temat tajemniczej i niezrozumiałej dla ich ciasnych móżdżków Wschodniej duchowości oraz religii, w tym religii misteryjnej takiej jak Tantra.

Tantra łączy w pewien rytuał praktyki typu mantra, mudra i jantra. Zwykle mantra jest tym od czego rozpoczynamy tantryczny przekaz jogi, a do tego dodajemy mudry oraz jantry (mandale), tak aby uzyskać sadhanę (duchową praktykę tantra jogi). Tantryczna joga to praktyka z ćakramami i kanałami energii oraz kundalini. Tantra joga to praktyka z tantrycznymi bóstwami, bogami i boginiami, bez czego nie ma co mówić o tantrze.

Tantra dosłownie oznacza "wyłanianie się" lub "rozrastanie, wzrastanie, rozciąganie się". Tantra to święte, ezoteryczne teksty śaktyzmu i śiwaizmu. Początki tantryzmu giną w przedwedyjskich kulturach typu Harappa, a znane są z tajemnych kultów okresu starowedyjskiego. Szkoły tantryczne kładą nacisk na kult i rozwój żeńskiego pierwiastka Śakti (Kundalini), na Boginię jako źródło mocy duchowej, mocy twórczej i stwórczej.

Tantra i Kundalini Joga jako Szkoła Białej, Dobroczynnej Magii

Tantra uchodzi za orientalną tradycję boskiej magii i okultyzmu, oczywiście w pozytywnym i dobroczynnym aspekcie tych słów. Magia w Persji była duchowością praktykowaną przez Bogów, a dopiero zepsuci ludzie przez jej nadużywanie nadali jej kiepskie skojarzenia. Magami byli kapłani Zaratusztrianizmu. Tantrika - oznacza wszystko co tantryczne, a także osobę praktykującą Tantra Jogę. Tantra Joga zajmuje się także przekazywaniem form tanecznych, znanych jako taniec śiwaicki czy Nata Śiwanataradża.

Śila-kala to podstawowy cykl czasu znany z tekstów tantrycznych. Trwa on 5 tysięcy lat i jest to mały obrót koła czasu w ewolucji duszy (atmana) oraz ludzkiej cywilizacji. W tym czasie, przez ostatnich pięć tysięcy lat powstało wiele znakomitych dzieł poświęconych naukom i praktykom tantrycznym (ezoterycznym, mistycznym). Mahanirwanatantra, Kularnawatantra, Tantraloka, Tantrasara, Kalaćakratantra czy Devibhagavatam to bardzo podstawowe z tysięcy dostępnych w Sanskrycie traktatów mistyki jaką jest Tantra.

Pojęcia "Tantra Joga" oraz "Kundalini Joga" są zasadniczo identyczne i zawierają w sobie wszystkie tantryczne metody praktyk duchowych, rytuały z bóstwami oraz kierunki i stopnie praktyki ezoterycznej (mistycznej). Tantryzm to inaczej Śaktyzm (Śaktimarga, Ścieżka Bogini, Mocy), co powinno być jasne dla wszystkich osób próbujących praktyk tantrycznych (czyli śaktyjskich).

W naukach tantrycznych (śaktyjskich) każdej z sześciu głównych ćakr ciała przypisana jest jedna z mocy Śakti, odpowiednio: Dakini w Muladharze (lotos podstawy), Rakini w Swadhisztanie, Lakini w Manipurze, Kakini w Anahatam, Śakini w lotosie Wiszuddha, a Hakini w ośrodku Ajna w głowie. Obudzenie, rozwój i rozszerzenie każdej z sześciu Śakti daje rozliczne efekty, po których poznać, że opanowany jest kolejny stopień przebudzenia Kundalini, która jest ostatnią Śakti mieszkającą w lotosie korony, w Sahasraram.

Kundalini pochodzi od słowa Kunda, które oznacza naczynie ofiarne w którym pali się Ogień rytualny. Kundali to palenie ognia ofiarnego, ale także żar ognia wewnętrznego w którym spala się karma. Trzy i pół zwoju oznacza cykle pracy w których dokonuje się oczyszczenie kolejnych powłok zasłaniających duszę (atmana).

Dziesięć podstawowych czy lepiej głównych manifestacji Bogini (Śakti, Dewi, Kali, Durga) z którymi praktykuje się tantryczne metody to: Mahakali, Tara, Śiwa-a, Śri Vidya, Bhairavi, Ćinnamasta, Dhumavati, Bhagala-Mukhi (Mahananda), Matangi, Kamala... Śri Dewi ma wiele imion i form, a tantra prawidłowo praktykowana pozwala poznać wszystkie ich imiona, jantry (mandale), mantry, mudry, wiedzę i moce...

Osiem zwojów Kundalini jako osiem podstawowych stopni rozwoju duchowego na mistycznej (tantrycznej) ścieżce mocy duchowej opisanych jest jako: Pranavah, Gudanala, Nalini, Sarpini, Vankavali, Kshaya, Sauri, Kundali. Jest to przedstawienie szczebli budzenia czy ożywiania mocy Śakti, szczebli poszerzania świadomości. Jeśli ktoś nie jest zaznajomiony z tymi pojęciami, używanymi także jako tytuły hierarchiczne, to trzeba przyjąć, że znajduje się na szczeblu wstępnym, przed tymi, które wymieniono tutaj jako tantryczne Koło Dharmy.

Osoba uprawniona do nauczania Tantra Jogi (Kundalini Jogi) zna i praktykuje 1008 imion Bogini, czyli mantr związanych z rozwojem Kundalini. Mantry są w Sanskrycie i wymaga się także umiejętności pisania, kaligrafowania ich w sanskrycie! Osoby podające się za uprawnione do nauczania tantrycznej jogi warto sprawdzać, czy w ogóle mają pojęcie o pisaniu mantramów w Sanskrycie! Chociaż tantra zawiera symbolikę zjednoczenia miłosnego pomiędzy mężczyzną i kobietą, to rzeczywista praktyka tantryczna nie jest praktyką seksualną w sposób jaki się to wypisuje w zamerykanizowanym miksie newagowym. Raczej warto zacząć uczyć się mantramów, nie tylko recytować, ale i pisać w Sanskrycie, tak czy owak źródłowym języku tantryzmu i jogi.

Tantra to także jyotisha czyli astrologia wedyjska, numerologia, chirologia i wiele dziedzin znanych jako ezoteryczne. Gematria tantryczna, numerologia, jeśli jest uczona prawidłowo, nie różni się na wschodzie od te na zachodzie. Różne są tylko alfabety i zawsze trzeba się odnosić do pisma (znaków) w których tworzone są imiona oraz nazwy. Astrologia wedyjska, uwzględniając obie jej szkoły jest pełniejsza niźli dzisiejsza astrologia zachodnia.

Tantra i Boska Miłość

Teksty tantryczne w Indii i Tybecie nie zaginęły jak czasem utrzymują zachodni wielbiciele erotyzmu pod szyldem tantry, a jedynie nie są udostępniane publiczne i bardzo trudne do tłumaczenia. Można poczytać tysiące oryginałów, oczywiście znając Sanskryt. W Chinach zasadniczo nie ma czegoś takiego jak tao miłości, gdyż jest to wymysł amerykańskiego new age i powstał ze 30-40 lat temu.

Swadhishtana nie jest zasadniczo czakramem seksualnym jak często się pisze na Zachodzie, tylko jak sama nazwa wskazuje, "miejscem (shtana) światła (dhi) jaźni (swa). Warto się nauczyć nazewnictwa zanim się pobłądzi dziedzinach tantry. Ćakra zawiadująca organami płciowymi i seksualnością to Muladhara, Podstawa.

Tantra nie zajmuje się także orgazmami jak tam wypisują amerykańscy newagowcy, a o orgazmie na konto tantry pisują zwykle amerykańscy erotomani i środowiska posthipisowskie. Wiele osób w sposób znaczący myli tantrę z Kamasutrą (Kamaśastrą) i powinno używać pojęcia "Kama Tantra", a nie Joga Tantra czy Kundalini, jeśli o sferę seksualności i erotyzmu chodzi. Tantra zajmuje się problemami erotycznej natury marginalnie, o tyle, o ile praktykujący mają jakieś problemy z praktyką duchową i życiem intymnym czy rodzinnym.

Termin TANTRA JOGA występuje w zasadzie tylko i wyłącznie w kontekście nauk i przekazów Śukla Tantras czyli nurtu tzw. Białej Tantry, a dokładniej Czystej Tantry. Zarówno w hinduizmie jak i buddyzmie Tantra Joga praktycznie nie ma nic wspólnego z energią seksualną, a najczęściej wymaga życia w celibacie czyli orgazmy wyklucza całkowicie. Tak jest generalnie w całej Indii, Tybecie, a nawet w chińskim taoizmie, gdzie do tantra jogi w taoistycznej wersji, trzeba zostać mnichem, co zwykle zaskakuje Zachodnich fantastów myślących błędnie, że Taoizm to wolny seks czy coś około tego. Warto aby zatem aby próbując nauczać podstaw tantry zmienić nazwę na odpowiednią do seksu i orgazmów czyli np. "Kama Tantra" lub "Czerwona Tantra", co byłoby chociaż znaczenie odpowiednie do programu merytorycznego i nie kojarzyłoby całej tantry z energią seksualną.

Czarna Magia, a Tantra Joga

Z TANTRĄ na Zachodzie, w tym w Polsce często mylona jest orientalna, indyjska Jadu Tuna (Jadoo Toona, jadu tona, jaDU tUNa). Termin Dżadu Tuna oznacza dokładnie czarną magię, czarnoksięstwo, czarną magię w sensie złej i szkodliwej magii. Jadu Tuna to zawiera m.in. orgazmiczne praktyki seksualne dla pozyskania energii życiowej partnera (-rki) oraz dla celów magicznych. Czarna magii, czyli Jadu Tuna nie jest jednak w żaden sposób częścią duchowej tradycji ezoterycznej jaką jest tantra, tantra joga czy kundalini joga.

Należy jednak podkreślić, że na Zachodzie, w tym w Polsce wiele osób prowadzących pod szyldem Tantry czy Tantra Jogi albo Kundalini Jogi rozmaite rodzaje eksperymentów seksualnych i orgazmicznych celowo ukrywa swój czarnomagiczny charakter, aby jak najwięcej ludzi wprowadzić w błąd i wciągnąć w obręb szkodliwych, czarnomagicznych wpływów. Jeśli nauczanie w szczególności koncentruje się głównie na seksie i orgazmie oraz channelingu, a nie zawiera praktyk z mantrami, bóstwami, nie są przekazywane inicjacje w śakti, nie ma mudr ani jantr (mandali) to należy przyjąć że uczniów wprowadza się w błąd i zamiast praktykować tantrę, zostali wpakowani z powodu swej niewiedzy w sidła Jadu Tuna!

Jadu Tuna (Tona) jest w Indii rozumiane jako rozdzielanie osób które się kochają poprzez rzucanie uroków, czarów, jako wszelkie niedozwolone współżycie seksualne, w tym dewiacje, seks bez miłości, związku i partnerstwa, zdrady małżeńskie, odbijanie cudzej żony lub męża. Jadu Tuna (Tona) to także szczególnie współżycie seksualne z mistrzem duchowym (guru, nauczycielem czy nauczycielką) praktykowane w czarnej magii jako rodzaj czarnoksięskiej inicjacji czy przyjęcia do wspólnoty. Jadu Tuna (Tona) potocznie uważana jest za chorobę odbytu, dewiację energii w ćakrze podstawy oraz szerzej, medycznie, jako chorobę krwioobiegu i krążenia oraz seksualności czyli tak zwanej funkcji osierdziowej, krążenia i seksu wedle ajurwedy (medycyny wschodu).

TANTRA - DZIESIĘĆ PRZEDMIOTÓW NAUCZANIA

1. Rasayana (rasAyana) - receptury i kuracje lecznicze, tantryczne terapie i receptury, magiczne procedury terapii i leczenia osób chorych i niedomagających. Mikstury lecznicze.

2. Yakszińi Sadhana (yakSiNI sAdhana) - praktyki dobrobytu i bogactwa, znajdowania ukrytych skarbów, gdyż Yakszini jest boginią bogactw, skarbów i prosperity.

3. Indrajala (indrajAla, wym. Indradżala) - dosłownie deszcz indrowy lub woda Indra, praktyki usuwania negatywnych wpływów, uroków i czarów, zdejmowanie klątw, egzorcyzmy etc.

4. Akarśańa (AkarzaNa) - metody i sposoby przyciągania, zjednywania, moc przywoływania, magnetyzm duchowy, magnetyzowanie rzeczy i osób oraz miejsc, prawo atrakcji.

5. Vaśikarana (vaśIkarańa) - czarowanie, zauraczanie, rzucanie uroków, sterowanie otoczeniem i biegiem zdarzeń. Praktyki wpływania na innych i sterowania otoczeniem.

6. Uććatana (uccATana) - rozdzielanie, rozłączanie, rozwiązywanie, oddzielanie, wykorzenianie, wyrzucanie, odsuwanie osób, zdarzeń czy sytuacji.

7.Videszana (videSaNa) - środki zaradcze przeciw nienawiści, złośliwości, złemu spojrzeniu, wrogości, pogardzie i podobnie ciemnym energiom astralnym.

8. Stambhana (stambhana) - praktyki powstrzymujące innych w ich działaniach czy wpływach, ograniczanie, blokowanie osób, zdarzeń i miejsc. Tworzenie przeszkód i utrudnień oraz surowych zakazów przeciwko cudzym akcjom i wpływom. Potocznie praktyka ta to układanie specjalistycznych klątw blokujących osoby szkodliwe ochraniające naszych bliskich.

9. Mohańa (mohaNa) - praktyki powodujące zaangażowanie, zamiłowanie, fascynację, miłosne zauroczenie, rozkochanie, a także osiąganie celów, zwycięstwo w walce. Potocznie mówi się tutaj o tantrze miłości i miłowania. Jeśli mowa o Tantrze jako o związkach miłości, należy mówić o Mohana Tantrze!

10. Marańa (mAraNa) - praktyki powodowania śmierci, wzywania do śmierci, wyrzucania duszy z ciała, przechodzenia do innego ciała, swiadomego umierania wedle własnej woli. Potocznie jest to praktyka śmierci i umierania, ze wszystkimi aspektami wiedzy oraz praktyki na temat, jak zapoznanie królestwa Yamadeva i Yamidevi.

Abhiszeka (abhiSeka) - praktyka oczyszczania i magnetyzowania wody z pomocą mantramów przewija się w każdym z dziesięciu przedmiotów tantrycznych jako istotna część rytuałów. Magnetyzowana woda używana jest do spryskiwania przedmiotów, osób czy miejsc, a także do obmywań i kąpieli. Woda jest także magnetyzowana do spożywania dla różnych celów, w tym medycznych, gdy jest nośnikiem leków, naparów, odwarów czy maceratów. Adepci muszą także opanować sztukę wykonywania talizmanów z rozmaitych metali i innych materiałów (Kańkańa Kavaća - kaGkaNa kavaca), sztukę rysowania i malowania jantr tantrycznych (Patta - paTTa) oraz kilka podobnych użytecznych umiejętności o których więcej jeszcze sobie napiszemy.

Joga terapeutyczna, medyczna i lecznicza

W Indii terapeutyczne, medyczne i lecznicze zajęcia jogi mogą prowadzić tylko osoby uznane przez doświadczonych mistrzów, guru. W Polsce i innych krajach kapitalistycznych zajęcia terapeutyczne i lecznicze często prowadzą osoby posiadające jedynie akademickie wykształcenie kierunkowe potwierdzone dyplomem wydziału medycznego, ale nie mające ani wiedzy ani umiejętności w terapiach jogicznych i ich prowadzeniu. Brak wykształcenia z zakresu jogi leczniczej u autoryzowanego mistrza, guru, od razu dyskwalifikuje oszustów występujących pod szumnymi nazwami typu "Yoga Medica" i podobnych.

Osoby posiadające jedynie wykształcenie medyczne nie mogą z tego tytułu legalnie prowadzić tzw. klas medycznych jogi, jeśli nie posiadają certyfikatu od autentycznego mistrza jogi czyli autoryzacji od żyjącego guru. Dobrze jest wszelką obłudną i oszukańczą działalność żądnych kasy magistrów akademickich, fizjoterapeutycznych i masarskich obnażać, ujawniać i nagłaśniać, aby nie niszczono jogi i ajurwedy w Polsce! W Indii aby prowadzić terapie z użyciem metod jogi klasycznej trzeba najpierw ćwiczyć pod kierunkiem autoryzowanego guru przez 12-15 lat, a to znacznie dłużej niż kapitalistyczne studia medyczne w krajach Zachodu, w tym w Polsce.

Samo posiadanie tytułu magistra fizjoterapii z jakiejś akademii medycznej czy dyplomu jakiejś akademii wychowania fizycznego nie uprawnia do prowadzenia zajęć jogi! Takie kursy i zajęcia, rzekomo "akademickie" czy "terapeutyczne" zawsze są nielegalne i wysoce szkodliwe. Jest to wypaczanie jogi i produkowanie autorskich programów jogooszustwa pod szyldem rzekomej terapii jogicznej! Co więcej, ktoś kto nie posiada w jodze odpowiedniego stopnia wtajemniczenia, nie należy do autoryzowanej linii przekazu u dobrego mistrza, guru, nie ma prawa ani kwalifikacji do prowadzenia zajęć jogi! Nielegalne używanie nazwy joga jest w Polsce dosyć częste, szczególnie w rozmaitych klubach fitness i innych szemranych biznesach, także rzekomo medycznych!

Niestety w Polsce i niektórych krajach kapitalistycznych tolerowane jest ciągle jeszcze oszukańcze dziadostwo, które potrafi używać terminu joga, joga klasyczna, hatha joga, asany, prana, yantra, kundalini, nie mając o jodze pojęcia, ale za to mając dyplom fizjoterapeuty, masażysty, terapii manualnej, instruktora fitness, aerobiku, Pilatesa czy o zgrozo dietetyki! Tak robi chociażby oszukańcza w swej istocie firma "Yoga Medica" z Warszawy czy Szopojoga z Częstochowy, ale takich firm komercyjnych oszukujących setki ludzi rocznie jest w Polsce wiele... Niestety.

HIMAWANTI - Symbol Walki ze Złem i Oszustwem

Himawanti - Bogini, Gayatri, Bractwo, Miłość, Duchowa Walka, Ezoteryka, Wolność, Prawda! Joga i Tantra to Światło, Miłość, Moc, Harmonia, Prawda i Życzliwość...

Himawanti to rodzima nazwa najwyższych gór świata, Himalajów, Dachu Świata...

Himawanti to ekologiczne ruchy obrońców ekosystemu przyrody w Himalajach...

Himawanti to ruchy obrony kobiet, dzieci i przyrody w Indii, Nepalu i Tybecie...

Himawanti to ruchy obrony praw człowieka, wolności i godności ludzkich...

Himawanti to sprzeciw wobec terroru, represji, gwałtu, dyktatury i wyzysku...

Himawanti to nauka kultury, medytacji, kontemplacji, jogi, tantry i duchowości...

Himawanti to dobre terapie ofiar terroru, gwałtu, przemocy, pedofilii i wyzysku...

Bogini Himawanti - Królowa Nieba

Bogini Himawanti (sansk. Himavanti) - jedna z mniej znanych indyjskich form kultowych Bogini, żeńskie ucieleśnienie Absolutu. Popularna w Nepalu, Tybecie, Kaszmirze i całym obszarze Hindukush. Nazwa wywodzi się od pojęcia Himawat lub Himawant oznaczającego odpowiednio górski region Hindukuszu i same Himalaje oraz ducha czy duszę tychże.

Święta Bogini Mena Himawanti Lalita Tripurasundari Dewi

Śri Himawanti Devi - Bogini Światła i MiłościBogini Himawanti opisywana jest jako boska małżonka Himawanta oraz jako Pramatka, Rodzicielka wszystkich żyjących stworzeń, mistrzyni magii i sztuk tajemnych. Określana jest także jako Mena czy Menaka, co oznacza Boską Kobietę, Boginię-Matkę i uznawana w pismach indyjskich jak "Śiwa Purany" za matkę Bogini Parwati - małżonki Boga Śiwa. Istnieje wiele mitologicznych historii opisujących życie i funkcje Bogini Himawanti, Menaki.

Imię Himawanti dosłownie znaczy: "Ta, która jaśnieje jak blask słońca odbity od śnieżnych himalajskich szczytów". W ezoteryzmie tantrycznym Himawanti to ideał Świętej Bogini, która przynosi pomyślność, prawdę i wolność wyzwolenia od wszelkich karmicznych uwarunkowań, wyzwolenie z kręgów samsary.

Himawanti jako bogini jest najlepiej znana w Indii i Tybecie jako Śri Devi, Lalita Tripurasundari, Gayatri czy Kalidurga. Miliony hindusów recytują codziennie wedyjską pieśń Gayatri jako swoją podstawową modlitwę o Światło Oświecenia. Jest to najpopularniejsza bodaj ze starych wedyjskich praktyk związanych z boginią Himawanti, córką Boga Brahma-Śiwa, którego sanktuarium jest w Pushkar w Indii.

Himawanti wyznacza bieg żeńskiego przewodu wznoszenia Kundalini poprzez ośrodki energetyczno-duchowe ćakramy (czakramy) w ciele człowieka, Bogini Himawanti Dewi przyjmuje kolejno następujące formy kultowe w kolejnych ośrodkach:

1. Muladhara (Kość Ogonowa) - Dakini Dewi (Bogini) - modlitwa mantra: Om Dam Dakinyai Namah!

2. Swadhiszthana (Podbrzusze) - Rakini Dewi - modlitwa mantra: Om Ram Rakinyai Namah!

3. Manipura (Splot słoneczny) - Lakini Dewi - modlitwa mantra: Om Lam Lakinyai Namah!

4. Anahata (Serce, Pierś) - Kakini Dewi - modlitwa mantra: Om Kam Kakinyai Namah!

5. Wiśuddhi (Gardło) - Śakini Dewi - modlitwa mantra: Om Śam Śakinyai Namah!

6. Adźńa (Mózg) - Hakini Dewi - modlitwa mantra: Om Ham Hakinyai Namah!

7. Sahasrara (Korona) - Kundalini Dewi - modlitwa mantra: Om Kam Kundalinyai Namah!

Ezoteryzm związany z Boginią Himawanti Devi związany jest współcześnie z indyjskimi ruchami na rzecz zwalczania przemocy, gwałtu i pedofilii; wyzwolenia kobiet, feminizmu, ochrony przyrody himalajskiej przed wyginięciem, pokojowymi demonstracjami i akcjami na rzecz pomocy uchodźcom z Tybetu etc. W Indii południowej kult Bogini Himawanti znany jest jako Śri Vidya - Święta Wiedza - najcenniejsza tradycja hermetyczna. Grupy rozwoju duchowego związane z Boginią Magii opierają się na wiedzy i nauce, popierają edukację, powszechny dostęp do oświaty i edukacji dla wszystkich.

Praktyka Rozwoju Duchowego:

Od adeptów duchowego bractwa wymagane jest w pierwszej kolejności trzymanie się własnej rodziny, dbanie o dzieci i współmałżonka i trzymanie się Wspólnoty Himawanti a uwolnienie się od dawnego życia w mięsożerstwie, pijaństwie i narkotykach oraz zboczeniach seksualnych. Wolność od zła, grzechu, głupoty i wyzwolenie ze złych nawyków, nałogów i zboczeń to podstawa duchowego rozwoju człowieka. Himawanti zakazuje zrywania kontaktów z rodziną jak ma to miejsce w klasztorach katolickich. Mistrz Mohan Ryszard Matuszewski znany jest z personalnie z tego, że publicznie potępiał osoby, które porzucały własne dzieci oddając je do domów dziecka lub zaniedbując obowiązki rodzicielskie wobec potomstwa w inny sposób.

Do praktyki duchowej zalicza się codzienna modlitwa i medytacja rano i wieczorem (od 24 minut dla początkujących do trzech godzin dla w pełni wyświęconych, tak zwanych świeckich mniszek i mnichów sannjasinów), post jeden dzień w miesiącu przed Nowiem Księżyca - bez jedzenia ale z piciem wody. Oprócz tego adepci zobowiązani są do brania udziału w liturgicznych zgromadzeniach religijnych, typowo hinduistycznych, które trwają od dwóch dni do trzech tygodni. Bractwo celebruje dłuższe hinduistyczne święta jak Navaratri, Czohanija, Guru Purnima czy Kumbha Mela. Główną formą nabożeństwa (pudża) jest rytuał do Bogini Himawanti Layadevi.

Typowy śiwaicki taniec, często tańczony na spotkaniach grup Wspólnoty Himawanti to inwokacja Bogini Gangi, świętej dla całego hinduizmu rzeki, wody której obmywają wedle wierzeń ze wszelkich grzechów i skalań:

O Dewi Ganga, Dewi Ganga Om - O Dewi Ganga Hari Om! - Ach Boska Gango, Święta Bogini Rzeki - Ach Boska Gango, Wybawiaj (Nas)!

Typowe i powszechnie we Wspólnocie Himawanti używane Mahamantry to:

Om Namah Śiwâya! - Chwała Tobie Boże Łaskawy! (różaniec 108x lub 1008x)

Om Namo Bhagawate Mahaadewâya! - Chwała Panu Bogu Wielkiemu! (108x)

Om Namo Bhagawate Rudrâya Sarwa Dźagatmohanam Kuru-Kuru Swâhâ! - Chwała i Dziękczynienie Panu Rudra, Bóstwu Przyrody, Obdarowującemu Nas Dobrobytem i Powodzeniem! (108x)

Modlitwa mantra wprost do Bogini Himawanti to: Om Himawantyai Namah! - Boskiej Himawanti pokłon, hołd!

Bidża mantra - sylaba nasienna to dźwięk: "Haim".

Nauka i doktryna Bractwa Himawanti:

Bractwo Himawanti propaguje kult Najwyższego Boga pod imieniem Śiwa (Sziwa, Łaskawy) oraz Bogini pod imieniem Parwati (Parvati, Bogini Gór), naucza kilkunastu metod tantry, jogi oraz ajurwedy. Adepci zajmują się szeroko pojętym ajurwedyjskim uzdrawianiem, także działalnością społeczną i kulturalną. Ruch nawiązuje do nauk duchowych propagowanych w Polsce wcześniej m.in. przez Śri Umadevi Wandę Dynowską, oświeconą mistrzynię duchową związaną z Śiwaizmem.

Główne aśramy indyjskie znajdują się w Darjeeling, Leh, Nepalu, Bhutanie - generalnie w Hindukuszu. Teologia i filozofia ruchu opiera się na systemie śiwaizmu kaszmirskiego oraz jogi ezoterycznej, tzw. Laja jogi, Tantra jogi i Bhakti jogi która jest tradycyjną, znaną od tysiącleci Drogą Duchową w hinduizmie. Bractwo zajmuje się też analizowaniem i porównawczym wykładaniem różnorodnych wierzeń religijnych i okultystycznych. Doktryna Śiwaizmu indyjskiego jest zbudowana na tak wielu nurtach religijnych i filozoficznych Indii, Tybetu i Pamiru, że trudno ją opisać.

Propagowane i wyznawane praktycznie doktryny to nauka o reinkarnacji duszy, wegetarianizm, filozofia pięciu elementów (żywiołów) przyrody, nauka o oświeceniu i wyzwoleniu duszy z kręgu odrodzin, kult trzech boskich skarbów czy klejnotów: Guru (Mistrza-Przewodnika), Dharma (Nauka, Zasady) i Sangha (Wspólnoty, Braterstwa) oraz pokojową naukę i filozofię Satjagraha Mahatma Gandhi.

Największym szacunkiem w Polsce obdarzony jest aktualny Guru linii przekazu, w Polsce mistrz duchowy (Mohan Ryszard Matuszewski), którego uznaje się w ruchu za Awatara, czyli indyjski odpowiednik Syna Bożego, Proroka czy Mistrza i Przewodnika Duchowego. To, co szczególnie wyróżnia Mohana Ryszarda Matuszewskiego w jego publicznych poglądach, to przekonanie, że sprawcą wszelkiego zła w Polsce jest pedofilia, ciemnogród i faszyzm, którymi skażony jest też niestety i Kościół katolicki czy raczej jego ekstrema.

Podstawy doktrynalne i rytualne praktyk oraz nauczania prowadzonego przez BZH można znaleźć w ogólnie dostępnych świętych pismach hinduistycznych jak: Śiwa Purana, Linga Purana, Guru Gita, Jogasutry, Bhagawad Gita, Rygweda, Hatha Joga Pradipika oraz w klasycznych traktatach tantrycznych jak Tantra-Aloka czy Kularnawa-Tantra.

Jogini i myśliciele, których nauki przyjmuje Bractwo, to m.in.:

Wasugupta (Vasugupta) Ryszi - wybitny mędrzec i święty jogin, reformator nauk śiwaickich, uważany za ojca współczesnego śiwaizmu kaszmirskiego i ezoterycznych metod takich jak Laja Joga czy Mohana Tantra. Żył w latach 770-830, a jego główne zachowane dzieło to Śiwa-Sutra, kanoniczna podstawa ezoterycznych nauk BZH. Data urodzin może być nieścisła, gdyż w wielu przypadkach zapisywana była data inicjacji - tak zwanych drugich, duchowych narodzin. Wasugupta nauki pobierał w górskich aśramach w Himalajach, uważanych za tajemne.

Lalâsa Dewi (1320-1390) bardziej znana jako Lalla (kaszmirskie: umiłowana) to znana mistrzyni Laja Jogi i Tantry oraz sufizmu z XIV wieku, żyjąca w północnej Indii w obszarze śiwaizmu kaszmirskiego. Lalla Ded Jogeśwari, zwana też Lalla-Madź lub Lalleśwari - inicjowana przez swego Guru Śri Siddha Nilakantha znana jest jako wybitna pisarka i poetka śiwaicka. Wśród kaszmirskich sufich znana jako Lal Arifa. Imię Lalla otrzymała z uwagi na wielkie pragnienie poznania Najwyższej Rzeczywistości. Najważniejszy zbiór poematów opiewających Boga Śiwa to "Lalla-Vakyani", używany jako śpiewnik w Św. BZH. W wieku lat 12 wydana za mąż, porzuciła złego jak się okazało męża w wieku lat 26 przyjmując śluby wyrzeczenia Sannjasa, często podróżowała bez odzienia znana jako tańcząca "Naga Jogini" o długich ciemnych włosach.

Ćarandas - wielki jogin i mistyk tantryczny z Radźputanu, żyjący w XVIIIw. Uciekł z domu mając siedem lat, zamieszkał w Delhi u dziadka, gdzie zasłynął od wczesnej młodości natchnieniem i świętością. Napisał traktat o jodze oraz księgę ezoterycznych pouczeń. Studiował też Bhagawad Puranę oraz sufizm, a wśród licznych oświeconych uczniów było wiele kobiet. Nauczanie Śri Ćarandasa cechuje się głębią mistycyzmu i wewnętrznych doznań.

Dattatreja - dosłownie "Datta, syn Atri, Potomek Atri", powszechnie w Indii znany mistrz-nauczyciel jogi i adwaita wedanty. Znany z Puran tak zwany 'szalony jogin', nauczyciel jogi ścieżki ośmiostopniowej oraz ścieżki awadhuty. Faktycznie syn wedyjskiego Ryszi Atri, uważany za Awatara, zstąpienie Trójcy bogów: Brahma, Wisznu i Śiwa Mahadewa dla których jest przewodem (awadhuttą). Uznawany jako autor Awadhuta-Gity (traktat o posłannictwie), Dźiwanmukti-Gity (traktat o wyzwoleniu duszy), Tripura-Rahasja (Tajemnic Bogini Tripura, Lalita Tripura Sundari Himawanti). Ostatni z traktatów jest podstawą nauczania znanego indyjskiego mędrca, Śri Ramana Mahariszi. Ikonografia pokazuje Ryszi Dattatreya z trzema głowami, z których każda wyobraża oblicze jednego z Bogów hinduistycznej trójcy zwanej Trimmurti. Historycy hinduizmu umiejscawiają wcielenie Ryszi Dattatreja na początek epoki Kali Juga, zaraz po odejściu - wniebowstąpieniu awatara Kryszny, co miało miejsce w 3102 r. p.e.ch. (przed erą chrześcijańską). Przynajmniej tak długa jest historia tajemnego Barctwa Himawanti.

Mahatma Mohandas Karamćand Gandhi - Mahatma (hindi महात्मा), co w sanskrycie znaczy wielka dusza – jeden z twórców współczesnej państwowości indyjskiej i propagator pacyfizmu jako środka walki politycznej.

Śri Ramanuja - ur. 1017, zm. 1137 – hinduski filozof i jogin, największy święty wisznuickiej tradycji Śri sampradai, uczeń Jamunaćarji. Sformułował nurt zwany wiśisztadwajta (trl. Viśiṣṭādvaita). Z wyjątkiem dwudziestoletniego okresu wypełnionego misjonarskimi podróżami, rezydował w jednej ze świątyń w Śri Rangam i całe życie poświęcił jej rozwojowi, czyniąc ją najważniejszym ośrodkiem kultu śri wisznuitów.

Rishi Patanjali, czytany Patańdźali - dewanagari पतञ्जलि, transliteracja Patañjāli, ang. Patanjali – indyjski filozof z ok. II w. p.n.e., jogin, gramatyk sanskrytu, autor jednego z najważniejszych traktatów na temat jogi jakim są Jogasutry (Yogasūtra), a także prawdopodobnie Mahābhāṣyi, wielkiego komentarza do gramatyki Paniniego Aṣṭādhyāyī. Hinduska tradycja uważa go za inkarnację Śeszy i przypisuje dzieło zapoczątkowania systematycznego nauczania jogi.

Śri Ramakrishna - dewanagari रामकृष्ण परमहंस, bengali রামকৃষ্ণ পরমহংস Ramkrishno Pôromôhongsho, ang. Sri Ramakrishna Paramahamsa, ur. 18 lutego 1836 w Kamarpukur, zm. 16 sierpnia 1886 w Kalkucie – jeden z najważniejszych indyjskich świętych hinduizmu, wielki jogin. Był ważną postacią renesansu bengalskiego. Nauczał jedności wszystkich religii, jedności istnienia, oddania Bogu, oraz że moksza to ostateczny cel istnienia.

Swami Vivekananda - w hindi स्वामी विवेकानंद, w bengali স্বামী বিবেকানন্দ, ur. 12 stycznia 1863, zm. 4 lipca 1902 – indyjski hinduistyczny swami i mistrz duchowy, jogin. Był uczniem Paramahansy Ramakryszny z Kalkuty. Jego największym osiągnięciem było propagowanie filozofii hinduistycznej (jogi i wedanty) na Zachodzie. Założył dwie ważne hinduistyczne organizacje duchowe: Ramakrishna Math i Ramakrishna Mission. Swami Wiwekananda był też jedną z głównych postaci renesansu bengalskiego.

Podstawy Moralne Duchowości

Śri Dattatreya Rishi - Guru Datta

Śri Datta GuruJama (Yama) głoszone przez śiwaickie Święte Bractwa Zakonne Himawanti:

1. AHINSA - zasada niekrzywdzenie, niestosowania przemocy, niezabijania żywych stworzeń

2. SATJA (Satya) - zasada prawdy, prawdziwości, szczerości i prawdomówności

3. ASTEJA (Asteya) - niekradzenie, nieprzywłaszczanie tego co cudze, życie wyłącznie z pracy własnych rąk i talentów

4. BRAHMAĆARJA (Brahmacharya) - wstrzemięźliwość, opanowanie zmysłów, a także boskie przewodnictwo, Boże Posłannictwo

5. DAJÂ (Dayâ) - zasada miłosierdzia, łaski, tolerancji dla innych i obcych

6. ARJAWA (Aryava) - zasada uczciwości, szlachetności, siły woli i prawości

7. KSZAMÂ (Kshamâ) - zasada przebaczenia, wybaczenia, uwolnienia

8. DHRYTI (Dhriti) - zasada stałości, skromności, trwałego zaangażowania, lojalności

9. MITAHARA - zasada umiaru w jedzeniu i przestrzegania wegetariańskiej diety oraz ascetycznych postów

10. ŚAUĆA (Shaucha) - zasada czystości, oczyszczenia, ablucji rytualnej oraz mentalnej.

Zasady pochodzą od bardzo popularnego w Indii mistrza duchowego Ryszi Dattetreya oraz jego sukcesora Ryszi Sankryti. Zasady od 5-10 są w jodze Mistrza Patańdźali zwykle ujmowane w jeden punkt o nazwie Aparigraha - nieprzywiązanie, nieprzyleganie do przedmiotów materialnych. Nowicjuszezobowiązani są do bardziej rygorystycznego przestrzegania pierwszych trzech zasad Jama, osoby wyświęcone (inicjowane, wtajemniczone) obowiązuje cały staroindyjski dekalog. Dziesięć zasad Jama (Yama) według Trójgłowego Guru Datta są jednocześnie objaśnieniem Dziesięciu Podstawowych Aspektów Duchowego Rozwoju.

Duchowa Walka ze Złem

Antypedofilskie Bractwo Himawanti czy Kampania Stop Pedofilii to część walki duchowej ze złem i nieprawością. Nie wszyscy rozumieją dlaczego ludzie wysoko uduchowieni, medytujący angażują się ochoczo w walkę ze złem i nieprawością. W duchowych naukach oświeconych istot często jest jednak mowa o walce ze złem oraz opisy bitew z demonicznymi istotami, wcieleniami zła. Człowiek uduchowiony to nie egoistyczny sobek zatopiony we własnym ego, tylko człowiek silny, zdolny i prężny, człowiek dzielnie pokonujący siły zła!

Walka ze złem i niegodziwością to nie tylko pomoc terapeutyczna dla ofiar przemowy domowej, pedofilii czy dla ofiar terroru i gwałtu ze strony np. państwa policyjnego. Walka ze złem, to także praca na rzecz ochrony przyrody i zagwarantowania odpowiedniej ilości drzew produkujących tlen dla zapewnienia przetrwania całej ludzkości czy promowanie paneli słonecznych oraz pojazdów elektrycznych zamiast spalinowych. Tępienie pijaństwa i nikotynizmu - zwalczanie dwóch najgorszych rodzajów narkomanii to także szlachetna walka ze złem i niegodziwością!

Diagnostyka Karmiczna

Diagnostyka karmiczna jest coraz bardziej znaną i rozpowszechnioną w świecie metodą diagnozowania i leczenia ajurwedyjskiego, gdyż wymaga od stosującego ją terapeuty specjalnych zdolności wchodzenia w energetyczno-informacyjne pole człowieka. To, co wiąże się z takim badaniem, co wówczas dzieje się w nas i naszym biopolu, jakie niesie niebezpieczeństwa i skutki zarówno dla terapeuty, jak i pacjenta, stanowi treść i przesłanie nauk Lalita Mohan G.K. od 1983 roku.

Analiza diagnostyczna karmy opiera się zawsze na naukach podstawowych zawartych w pismach takich jak Bhagawad Gita. Klasyczny podręcznik diagnostyki karmicznej to "Karma Joga" Swami Vivekananda. Ludzie na Zachodzie, w tym w Polsce czy Rosji poznają prawa karmana z dzieł mistrzów takich jak Vivekananda czy Lalita Mohan G.K.

Kiedy nauki o diagnostyce karmicznej ukazały się po raz pierwszy na rynku czytelniczym w Polsce przed wieloma laty były wydarzeniem rewolucyjnym w świecie rozwoju duchowego. Spowodowały zmianę sposobu myślenia, rozumienia oraz podejścia do własnego zdrowia i leczenia wśród wielu czytelników. Nowe wydania zostały uzupełnione o nowe doświadczenia terapeutów oraz przeświadczenie, że diagnostyka karmiczna nie jest już w Polsce czymś nieznanym.

Samoleczenie za pomocą diagnostyki karmicznej to jedno z podstawowych dzieł Swami Lalita Mohan G.K. Wszystkie nauki o karmie niosą przesłanie, że diagnostyka karmiczna jest nie tylko sposobem diagnozowania oraz leczenia, ale przede wszystkim jest sposobem życia. Jest poszukiwaniem miłości do wszystkiego, co nas otacza, i wszystkich, nawet wówczas, gdy nie przychodzi to łatwo. Zapraszamy na warsztaty diagnostyki karmicznej prowadzone w ramach nauczania terapii ajurwedyjskich.