Zmiany w stałej grawitacji

Sensacyjne zmiany stałej grawitacji 

Stała grawitacji (oznaczenie: G lub γ) – stała fizyczna służąca do opisu pola grawitacyjnego. Jako pierwszy wyznaczył ją Henry Cavendish.  Wartość uważana za jedną z fundamentalnych stałych w fizyce okazuje się jednak być wartością zmienną, co pokazuje, że może zależeć od dodatkowych sił i czynników, zupełnie jak w Teorii Pola Burkharda Heima. 

Ludzkość jest o krok od poznania kolejnej wielkiej tajemnicy wszechświata! Tego nikt się nie spodziewał, gdy badacze naukowi przeprowadzili eksperyment, podczas którego rutynowo chcieli sprawdzić wartość jednej z fundamentalnych w fizyce stałych i oniemieli. Okazało się, że stała grawitacji (G), której pomiar dokonywany jest systematycznie raz na kilka lub kilkanaście lat, uległa zmianie. Różnica w stosunku do dokonywanych wcześniej pomiarów jest znacząca. Naukowcy nie pozostawiają wątpliwości - to, co udało się właśnie stwierdzić, może mieć radykalny wpływ na dalsze badania wszechświata i ocenę jego przyszłego kształtu.  

Stała grawitacji G z punktu widzenia fizyki ma niebagatelne znaczenie, a jej zmienność zburzy wiele dotychczasowych teorii kosmologicznych. Określa bowiem oddziaływanie grawitacyjne, jakie wywierają na siebie dwa obiekty. Kolejne pomiary wykazują jednak, że to, co określane jest przez naukowców mianem stałej, jest w tym wypadku dość chwiejne. Podczas każdego kolejnego pomiaru, dokonywanego przez ekspertów, pojawiają się odchylenia w stosunku do poprzednich szacunków. Podczas wykonywanej ostatnio próby, różnica pomiędzy bieżącym a wcześniejszym pomiarem okazała się jednak znacznie większa niż można się było spodziewać.  

Grupa fizyków z Francji i Wielkiej Brytanii dokonała kolejnych pomiarów grawitacji. Informacje, które pojawiły się w ostatnich artykułach naukowych, ujawniają kulisy przeprowadzonego niedawno eksperymentu, którego wyniki okazały się zaskakujące dla przedstawicieli środowisk naukowych. Tym razem wartość stałej grawitacyjnej okazała się zdecydowanie wyższa od oficjalnej wartości, uwzględnianej ostatnio w obliczeniach i nieznacznie różniła się od pomiaru, który przeprowadzony został w 2001 roku - poinformował serwis "New Scientist". Najnowszy wynik znacznie odbiega od poprzednich badań z 2010 roku, które miały miejsce w laboratorium Jamesa Fallera na Uniwersytecie Kolorado - różnica wynosi 240 ppm (tj. 0.000240). Co więcej, obecne wyniki różnią się od tych z 2001 roku o jedyne 21 ppm. 

Skąd biorą się tak znaczące różnice w kolejnych pomiarach stałej grawitacyjnej? Specjaliści biorą obecnie pod uwagę dwie hipotezy. Zdaniem fizyków, podczas tak skomplikowanej operacji, jaką jest próba określenia wartości G, nie można wykluczyć błędu. Ale istnieje też jeszcze jedna ewentualność, która oznaczałaby konieczność spojrzenia w nowy sposób na wszechświat, a także konieczność napisania na nowo podręczników. Fizycy sugerują, że wyniki przeprowadzonych niedawno badań oraz odchylenia, które okazały się znacznie większe od dopuszczalnych, mogą oznaczać, że stała grawitacji ulega samoczynnej zmianie. Sami naukowcy przyznają, że dziś może się wydawać, iż jest to pogląd bardzo radykalny. Jeśli jednak okazałby się prawdziwy, oznaczałoby to zbliżenie się do poznania wielkiej tajemnicy wszechświata i prawdopodobnie do wyjaśnienia zagadki ciemnej energii, hipotetycznego czynnika, który ma wpływ na rozszerzanie się uniwersum. 

"Jeśli stała G uległaby zmianie nawet o tę niewielką wartość, to można by wówczas oczekiwać, że jest ona zależna od nowej siły" - powiedział Tony Padilla, cytowany przez "New Scientist" kosmolog z Uniwersytetu Nottingham. "Można sobie wyobrazić scenariusz, w którym ta siła odgrywa ważną rolę w ciemnej energii". Całkiem możliwe, że jest to krok ku skierowaniu się uczonych badaczy ku teorii Heima, gdzie są dobrze udokumentowane trzy siły od których zależy pole grawitacyjne. 

Pierwszego pomiaru stałej G dokonano w 1798 roku, a autorem eksperymentu, który został przeprowadzony w warunkach laboratoryjnych, był Henry Cavendish. Wykorzystał on urządzenie przypominające wagę, na którym znalazły się przedmioty o identycznej, znanej mu masie oraz cienki drut. Podczas eksperymentu, w wyniku przyciągania grawitacyjnego drut zaczął się skręcać. Stałą G określono na podstawie pomiaru skrętu druta. Od tamtego czasu przeprowadzono mnóstwo kolejnych eksperymentów. Każdy kolejny dawał inny wynik. 

W ostatnim badaniu, przeprowadzonym przez przedstawicieli Międzynarodowego Biura Miar i Wag oraz Uniwersytetu Birmingham, wykazano, że stała G jest w tej chwili o 240 części milionowych większa niż miało to miejsce podczas poprzedniego oficjalnego pomiaru, dokonanego w 2010 roku i bardzo zbliżona do pomiaru dokonanego w 2001 roku. Podczas ostatniej próby użyto dwóch metod pomiaru.  W świetle Teorii Heima zmienność stałej grawitacji nie  jest niczym nadzwyczajnym, gdyż istnieją trzy rodzaje oddziaływań grawitacyjnych, grawitofotonowe, grawitonowe oraz quintessence'onalne. 

Teoria Heima wychodzi poza ramy fizyki XIX i XX wieku, jest to w zasadzie teoria czysto fizyczna, która obejmuje ogólną teorię względności Alberta Einsteina, prowadzi jednak dalej, mianowicie do kwantyzacji przestrzeni i ma na celu ujednolicenie fizyki. Programem jest tu całkowita geometryzacja, czyli geometryzacja przestrzeni czasu i pola (jak u Einsteina), ale także fizyczne pole źródeł (cząstki pierwotne), co pozwala na wgląd struktur transmaterii - coś, co odrzuca aktualna fizyka. Prościej mówiąc przestrzeń Heima składa się nie z 4 wymiarów, ale z 10 (niektóre źródła mówią o 12) połączonych w jedność.