AUM

Znaczenie, działanie i praktykowanie mantramu Om (AUM) 

Om także zapisywane głoskami Aum, ॐ - ओंकार oṃkāra to najświętsza sylaba tradycji dharmicznych, wedyjskiej, bramińskiej, buddyjskiej, dżinijskiej, hinduistycznej oraz sikhijskiej. Dźwięk Om-kara (praktyka Om) występujący w Wedach, jest pierwotnym hymnem, pradźwiękiem z którego pochodzą wszystkie sylaby Sanskrytu, języka Niebian, Bóstw Nieba, Dewów. 

Mantra zapisywana w języku Bóstw Nieba, w Devanagari jako ओं oṃ [õː], औं auṃ [ə̃ũ], or 'ओ३म्' om [õːm]) jest najświętszym dźwiękiem, misteryjnym słowem i najważniejszą sylabą do kontemplacji. Inwokowanie Om jest inwokowaniem Brahmana, Boga Absolutu, kontemplowanie Om jest kontemplowaniem Brahmana, Boga Absolutu. Om jest wedle Upaniszad tożsame z Absolutem, z Brahmanem, Bogiem. 

Jako symbol Brahmana maluje się Om w kolorze czerwonawym lub czerwonawo-pomarańczowym jak blask wschodzącego Słońca lub żar Ognia. AUM jako symbol Mądrości i Boskiej Wiedzy maluje się w kolorach złocistych. W praktykach najpopularniejsze jest Om (AUM) w kolorze blasku z tarczy Słońca, w barwie białego światła słonecznego oznaczającego czystość i niewinność Najwyższej Świadomości, Brahmana, Paramatmana. 

Om (औंकार auṃkāra) to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego Boga, Brahmana i Bóstwami Nieba jak Śiwa, Iśwara, Rudra, Wisznu i Brahma. Na niej opierają się wszystkie hymny wedyjskie. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą oraz na początku 10 tysięcy wedyjskich mantramów, świętych fraz. 

AUM w sanskrycie znaczy "kłaniam się, zgadzam się, akceptuję". Akceptuję moje nieśmiertelne przeznaczenie. Akceptuję rację mego istnienia. Akceptuję moją odpowiedzialność bycia. Akceptuję składniki mej rzeczywistości. Akceptuję Płomień jako Boga we mnie. Najistotniejsze znaczenie OM było, jest i będzie zawsze poza światem nazw i określeń, poza dziedziną języka, gdyż skończone nigdy nie obejmie nieskończoności. Toteż nie może być innych opisów, jak tylko symboliczne. 

AUM wymawia się A-U-M i każda z liter oznacza pewien składnik Boskości. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość tworzą Trójcę. Jesteśmy tym, czym Jesteśmy jako przeszłe, teraźniejsze i przyszłe urzeczywistnienie AUM. Na Wschodzie Hindusi rozumieją Trójcę jako Brahmę, Wisznu i Śiwę; na Zachodzie mamy Ojca,Syna i Ducha Świętego. Koncepcja jest ta sama. Litera A to Alfa - inicjator, stwórca, początek spiral świadomości, początek bytu. Litera M to Om Omegi, zakończenie, scalające i niszczące formy i bezforemność. Miedzy A i Om rozciąga się całe stworzenie. Litera U pośrodku jest tobą, Prawdziwym Ja, Pomazańcem, Człowiekiem Chrystusowym, Buddą światłości - tobą w przejawieniu. Od początku Ojca do końca Matki zawarci jesteśmy jako wyraz ich miłości.

AUM używa się do wejścia w ogniste jądro istoty. Za każdym razem kiedy intonujemy AUM, posyłamy energię z peryferii stworzenia z powrotem do centrum. Nauczyciele Dalekiego Wschodu uczyli tego od tysięcy lat. Z kolei na Zachodzie jesteśmy uczeni jak wyjść z centrum. Zachodowi dano religię i naukę, dzięki którym ogniste jądro istoty może wybuchnąć, by spełnić cykl wdechu i wydechu... 

Na Om czy AUM opierają się liczne mahamantry, np. Om Namah Śiwaya, mantra współczucia Om Mani Padme Hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om Wadżra. Rozróżniamy cztery fazy, stopnie dźwięku OM (AUM). Na trzy pierwsze składają się litery A-U-M, a czwartą jest ich echo. 

Litera A - symbolizuje początek, przejawienie oraz rozwój mikro- i makrokosmosu. Świadomość energii A w mikrokosmosie nazywa się wiśwą, natomiast w makrokosmosie wirat. Reprezentuje grube, gęste ciało i stan jawy. Odpowiada powłoce: byt (sat). A to Brahma Dewa. 

Litera U - odpowiada zachowaniu mikro- i makrokosmosu. U jest podtrzymywaniem i zachowaniem życia. Świadomość energii U, która działa w mikrokosmosie to tejas, a w makrokosmosie sutratma. Reprezentuje subtelne ciało i stan snu z marzeniami sennymi. Odpowiada powłoce: świadomość (czit). U to Wisznu Dewa. 

Litera M - symbolizuje rozpad, zamieranie i inwolucję. Świadomość energii M mikrokosmosu nazwano prajnia, a makrokosmosu iśwara. Reprezentuje ciało przyczynowe oraz stan głębokiego snu, śmierci i inne stany nieświadomości. Odpowiada powłoce: szczęśliwość (ananda). Głoska nosowego M, Mantreśa to Rudra (Śiwa) Dewa. 

OM – uważana za pierwszą głoskę wszechświata, prasylabę należącą do świętego języka Niebian, Dewów, źródła wszelkiej mowy jakim jest Sanskryt. Odpowiednia wymowa, powtarzanie tej głoski ma ułatwić osiągnięcie stanu głębokiej medytacji i oświecenia. Zaleca się intonować głoskę OM długo i przeciągle na wydechu modulując głos. Ma to pomóc w odnalezieniu spokoju i ciszy, połączeniu się z kosmosem oraz doświadczaniu siebie jako części wszechświata. 

OM to boski dźwięk dostępny niegdyś tylko wtajemniczonym w misteryjne wedyjskie tradycje jogi, który nie powinien być zdradzany profanom.  Również OM jako znak graficzny oddziałuje pozytywnie na otoczenie. Przeprowadzone wiele razy badania radiestezyjne wykazały, że znak OM w formie wisiorka wysyła wibracje w kolorze białym ogólnie oczyszczające i wzmacniające organizm człowieka. Pojawia się też energia odpowiadająca kolorowi niebieskiemu sprzyjająca wytworzeniu nastroju spokoju. 

Pozytywną stymulację energetyczną zapewnia również pierścień ze znakiem OM. Warto nosić go na różnych palcach w zależności od potrzeb. Który wybrać palec ustala się łatwo za pomocą wahadła radiestezyjnego albo poprzez test kinezjologiczny. Najczęściej założenie pierścienia OM, wyrównuje energię w kanale akupunktury związanym z danym palcem. Analogiczne oddziaływanie jak OM posiada mający kontekst buddyjski napis OM MANI PADME HUM, a także jeszcze bardziej OM NAMAH ŚIWAYA. 

W tradycjach wschodnich noszenie jako talizmanu symbolu, będącego jantrą (wizualizacją) mistycznego dźwięku OM miało rozwijać intuicję, a także utrwalać wewnętrzną harmonię i spokój umysłu. Mantrowanie OM pozwala doświadczać siebie, jako części wszechświata. Wibracja niezależnie od sposobu śpiewania, czy to na głos, cicho, czy w milczeniu, ma przenikać w tym samym stopniu ciało, umysł i duch pobudzając wszystkie czakry, łącząc dualność męskiego i kobiecego aspektu w harmonijnym połączeniu. Śpiewana w wielbiącym połączeniu z Bogiem, Brahmanem, Absolutem daje z czasem praktyki stan wyzwolenia i wzniosłości.

Zgłoskę OM uważano za złożoną z 3 elementów (A + U + M), przy czym ową triadę interpretowano na najróżniejsze sposoby np. jako symbol trzech światów: nieba, ziemi i przestworu pośredniego; trzech Wed: Rygzuedy, Jadźurwedy i Athanuawedy; trzech bóstw tworzących oraz reprezentowanych przez nie faz istnienia kosmosu: powstawania, trwania i zagłady itd. Sylaba ta, po dziś dzień recytowana przez ludzi w Indii i wielu innych krajach Azji nie tylko hinduistów we wszystkich ważnych i uroczystych momentach, stanowi zarazem symbol wszystkich tradycji dharmicznych. 

Mantrę OM wypowiadamy układając język i gardło do wymówienia aaa.., natomiast usta do wymówienia uuu.., dzięki czemu powstaje dźwięk ooo... Powoli zamykamy usta i kończymy wibrację wymawiając mmm... Przejście między poszczególnymi fazami jest płynne, dźwięk jest jednakowo intensywny i wysoki. W skupieniu obserwujemy, jak przy zmianie dźwięku wibracje postępują z dołu do góry: dół i środek płuc (aaa..), szyja (uuu..) i głowa (mmm..). 

Zapraszamy na zaawansowane braterskie praktyki z mantaramem Om (AUM, Ą)...