Prawa Człowieka

Prawa Człowieka - Human Rights 

Prawa Człowieka, Prawa Ludzkie, Prawa Człowiecze, to koncepcja, według której każdemu człowiekowi przysługują pewne prawa i wolności obywatelskie, których źródłem obowiązywania jest przyrodzona Godność Ludzka, istota człowieczeństwa.  I nie jest to tylko zakaz torturowania, bezpodstawnego więzienia w aresztach czy domniemanie niewinności których zarówno Polska jak i Stany Zjednoczone Ameryki Północnej ciągle zapominają przestrzegać. W Polsce areszty tymczasowe trwają po kilkanaście lat co jest brutalną zbrodnią sądownictwa przeciwko własnemu Narodowi, zbrodnią przeciwko Ludzkości. 

Prawa Człowieka są nienaruszalne – istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane ani dowolnie interpretowane. Prawa Człowieka są naturalne – obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową, zatem nawet jak Polska ich nie raczy ratyfikować i przestrzegać czyniąc z siebie mroczny reżym, Prawa Człowieka i tak obowiązują. Prawa Człowieka są powszechne – obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi, zatem także każdy człowiek może i powinien ostro oraz zdecydowanie protestować gdy Prawa Człowieka są łamane przez jakiekolwiek państwo, a szczególnie to, w którym człowiek żyje. 

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka to zbiór Praw Człowieka i zasad ich stosowania uchwalony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 10 grudnia 1948 roku w Paryżu. W następstwie tego historycznego wydarzenia Zgromadzenie Ogólne wezwało Państwa Członkowskie do opublikowania tekstu Deklaracji i do "spowodowania, aby Deklaracja była rozpowszechniana, pokazywana, czytana i objaśniana przede wszystkim w szkołach i innych instytucjach oświatowych, wszędzie bez względu na status polityczny kraju lub terytorium". PDPCz to podstawowy elementarz Praw Człowieka na jaki ugodziła się cała Ludzkość. 

Jakoś nie słychać aby w Polsce uczono dzieci szkolne Praw Człowieka oraz ich przestrzegania. Ponad 30 tysięcy skarg do Trybunału Praw Człowieka przeciwko Polsce rocznie pokazuje, że mamy raczej reżym, który nie raczy przestrzegać Podstawowych Praw Człowieka, reżym, który łamie Prawa Człowieka, urąga Prawom Ludzkim. Organizacje (NGO) zajmujące się ochroną i obroną Praw Człowieka ciągle nie mają łatwego życia w Polsce, a już szczególnie wtedy gdy monitorują zbrodnie policji, prokuratur, sądów czy władzy państwowej przeciwko własnemu Narodowi oraz poszczególnym obywatelom. Warto pamiętać także, że 30 tysięcy spraw przeciwko Polsce rocznie w Trybunale w Strasbourgu to 300 tysięcy spraw przez 10 lat, a 600 tysięcy spraw przez 20 lat istnienia reżimu III Rzeczpospolitej Polskiej. 

Obrońcy Praw Człowieka zajmują się przestępczością urzędników i funkcjonariuszy państwa przeciwko ludziom, a często są to okropne zbrodnie prawnego aparatu przemocy przeciwko ludzkości, przeciwko własnemu Narodowi. W Polsce organizacje zajmujące się ofiarami państwowego czy religijnego aparatu represji i przemocy nie są bezpieczne, a ich działacze są nie tylko ignorowani ale często represjonowani na wiele rozmaitych sposobów. Im bardziej państwo jest dyktatorskie, faszystowskie (nazistowskie czy chadeckie), tym bardziej łamane są Prawa Człowiecze, a działacze broniący tych praw są prześladowani. 

Na uchwaleniu PDPCz zaważyły okrutne wydarzenia drugiej wojny światowej, gdzie nazistowski reżym kościelnych faszystów zaatakował praktycznie cały ludzki świat będąc przedłużeniem inkwizycji. Kiedy zbrodnie nazistowskich Niemiec katolika Adolfa Hitlera wyszły na jaw, uznano, że Karta Narodów Zjednoczonych jedynie ogólnie formułuje Prawa Człowieka, dlatego też na konferencji w San Francisco wysunięto propozycję utworzenia karty praw człowieka, której opracowaniem zająć się miała Komisja Praw Człowieka powołana przez Radę Gospodarczą i Społeczną. Prace rozpoczęły się w 1947 a główną rolę w tworzeniu Deklaracji odegrali Kanadyjczyk John Peters Humphrey (wówczas Dyrektor Wydziału Praw Człowieka w Sekretariacie ONZ), René Cassin z Francji, Eleanor Roosevelt, Charles Malik z Libanu oraz Peng-chun Chang z Chin. 

Deklarację Praw Człowieka ONZ przyjęto bez głosu sprzeciwu jako Powszechną Wolę Narodów. Wstrzymało się jednak od głosu osiem krajów: Arabia Saudyjska, RPA oraz państwa bloku wówczas stalinowskiego, w tym Polska. Ponieważ Deklaracja Praw Człowieka została przyjęta jako rezolucja, deklaracja nie miała wiążącego charakteru dla państw, a Polska podobnie jak Arabia Saudyjska nawet w XXI wieku pomimo zmiany ustroju politycznego na rzekomo demokratyczny nie raczy przestrzegać w poważny sposób nawet podstawowych Praw Człowieka. Powszechną Deklarację Praw Człowieka można uznać za pierwsze znaczące dokonanie ONZ w dziedzinie ochrony praw człowieka.  

W momencie powstania Deklaracja Praw Człowieka była jedynie standardem - jako rezolucja Zgromadzenia Ogólnego nie tworzyła prawa międzynarodowego. W tej chwili większość prawników zajmujących się prawem międzynarodowym uważa ją za prawo zwyczajowe ludzkości, z czego wnioskują jej powszechne obowiązywanie. Na bazie Deklaracji w 1966 roku uchwalono Międzynarodowe Pakty Praw Człowieka, które jako umowy międzynarodowe od początku obowiązywały wszystkie Państwa - Strony. Deklaracja do dziś jest podstawą systemu ochrony praw człowieka ONZ. 

Każdy człowiek może i powinien domagać się przestrzegania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka jako zwyczajowego prawa ludzkości uchwalonego wspólnie przez przedstawicieli wszystkich państw zamieszkujących planetę Ziemia. Niestety, polskie organa administracyjne i sądowe zwykle nie chcą słyszeć ani o obowiązku bezpośredniego przestrzegania Praw Człowieka ani nawet Konstytucji, która formalnie obowiązuje, ale w praktyce nie jest respektowana. Po 4 czerwca 1989 roku w Polsce drastycznie wzrosła ilość przestępstw władzy politycznej i sądowniczej przeciwko ludziom i obywatelom, co potwierdza ilość spraw przez Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu, który zajmuje się jedynie najważniejszymi z tych, o jakich wspomina PDPCz ONZ. 

W porównaniu do Paktów Praw Człowieka, które zostały w 1966 roku uchwalone na podstawie Deklaracji zawiera ona więcej o dwa prawa - prawo do własności oraz prawo do azylu. Państwa przyjmujące ostatecznie wycofały te dwa prawa z uchwalonych później dokumentów, ze względu na ich wiążący charakter. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka została umieszczona w Księdze Rekordów Guinessa, jako najczęściej tłumaczony dokument. Na stronie ONZ można znaleźć aż 370 wersji językowych, co niestety ciągle nie przekłada się na ich respektowanie czy wdrażanie w lokalnych kodeksach praw poszczególnych państw. 

Demokracja = Prawa Człowieka 

Międzynarodowa encyklopedia prawa publicznego podaje, że Prawami Człowieka są te wolności, środki ochrony oraz świadczenia, których respektowania właśnie jako praw, zgodnie ze współcześnie akceptowanymi wolnościami, wszyscy ludzie powinni móc domagać się od społeczeństwa, w którym żyją. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest podstawą istnienia społeczeństwa demokratycznego, a nieprzestrzeganie części ustaleń Deklaracji Praw Człowieka ONZ pokazuje, że dany kraj nie jest państwem demokratycznych lecz reżimem depczącym przyrodzoną Godność Ludzką, reżimem pozbawionym Człowieczeństwa, Humanitaryzmu. 

Artykuł 1 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka powiada: 'Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem i sumieniem oraz powinni postępować w stosunku do siebie wzajemnie w duchu braterstwa.' Prawa Człowieka to nie tylko prawo do życia dla każdego narodzonego Człowieka, prawo do szczęścia, prawo do decydowania o swoim życiu, prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania oraz prawo do głoszenia swoich poglądów i opinii bez względu na ich treść i formę. Prawa Człowieka to także Prawa Ludzi do zrzeszania się, w tym prawo do zrzeszania się w związki wyznaniowe czy światopoglądowe. 

Polska po 1989 roku brutalnie łamie prawa około 300-350 grup wyznaniowych do zrzeszania się, w tym ponad 100 grupom ludności zbrodniczo odmówiła prawa do utworzenia osoby prawnej związku wyznaniowego. Polska poprzez swoich funkcjonariuszy w kilkudziesięciu przypadkach represjonuje, znieważa i oszczerczo poniża grupy ludności z uwagi na wyznanie oraz represjonuje przywódców tych grup wyznaniowych metodami brutalnego terroru faszystowsko-policyjnego. 

Wśród podstawowych Praw Człowieka mamy zakaz pozbawiania wolności jedynie z powodu niemożności wywiązania się ze zobowiązań umownych, a jednak Polska drastycznie więzi tysiące swoich obywateli za długi wobec banków czy z powodu ich niewydolności w płaceniu alimentów zasądzonych w absurdalnie wysokich kwotach. Prawo Człowieka do rzetelnego sądu w sądach ciągle jest w Polsce wymogiem abstrakcyjnym wynikłym z tego, że kandydatów na sędziów nie bada się ani ze względu na stan zdrowia psychicznego ani nie przechodzą testów wariografem na uczciwość, ani nie jest badany ich poziom inteligencji i zdolność do uczciwego oraz logicznego rozpoznawania spraw jakie prowadzą. Podobnie ma się sprawa w prokuraturach, wśród komorników czy w policji, gdzie zdolność do logicznego myślenia, inteligencja i logika rzadko przebywają, a wręcz wygląda na to, że są niemile widziane. 

Prawa Człowieka to dostęp do informacji o działaniach władz i osób publicznych, co jest jedną z ważnych cech demokratycznego systemu władzy, jednak politycy knują za plecami społeczeństwa i swoich wyborców rozmaite szkodliwe dla społeczeństwa rzeczy, jak zmiana wieku emerytalnego bez wymaganego w demokracji referendum czy wprowadzeniem złodziejskiej mafii OFE - prywatnych funduszów emerytalnych o fikcyjnym charakterze, które dają zarobek ich twórcom, a emerytów brutalnie okradają powodując jeszcze dziurę budżetową na 300 miliardów złotych przez okres 10 lat istnienia zbójeckiego systemu okradania funduszu składek emerytalnych w polskim ZUS. 

Prawa Człowieka to także pozytywne prawo do odpowiedniego i zadowalającego wynagrodzenia, zapewniającego jednostce i jej rodzinie egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej, co w Polsce po 1989 roku zaczęto masowo łamać zamiast przestrzegać lepiej niż w czasach ustroju dyktatury proletariatu czasów PRL. Umowy śmieciowe za wypłatę na granicy minimum socjalnego, brak sensownej minimalnej płacy godzinowej i miesięcznej pokazują reżim III RP zwany Polską jako społecznie szkodliwy dla milionów własnych obywateli. 

W Polsce rośnie liczba biednych o minimalnych dochodach, rośnie liczba głodnych i niedożywionych dzieci, a liczba osób żyjących na śmietnikach dawno przekroczyła pół miliona. Demokracja to ustrój cywilizowanego społeczeństwa którego władza państwowa dba o swoich najuboższych obywateli gwarantując rozsądną płacę minimalną za którą można godziwie przeżyć życie. Niestety w Polsce prawa milionów pracowników do godziwej i stabilnej płacy minimalnej są łamane, a zakazane przez Prawa Ludzkie niewolnictwo ekonomiczne jest kultywowane przez wielu pracodawców jako zbrodnia przeciwko własnemu Narodowi, zbrodnia przeciwko Ludzkości. 

NGO - pozarządowe organizacje praw człowieka to zwykle międzynarodowe organizacje niezależne od rządów krajów i lokalnych reżymów. Ujawniają one oraz wskazują na działania rządów państw (organów państwowych) powodujące zbrodnie łamania Praw Człowieka. Dokonują tego generalnie metodami pokojowymi, między innymi prowadząc edukację, występując w szczególnych sprawach sądowych w obronie ludzi pokrzywdzonych, organizując akcje obywatelskie (np. pisanie listów do rządów), protesty bezpośrednie, ryzykowne ujawnianie zbrodni rządu, policji, wojska oraz sądownictwa, itp. Znacząca część działalności Międzynarodowej Obrony Praw Ludzkich opiera się o działających z wielką determinacją i poświęceniem społeczników, którym krzywda ludzka nie jest obojętna. 

Jedną z aktualnie największych i najskuteczniejszych organizacji pozarządowych zajmujących się walką o przestrzeganie Praw Człowieka jest internetowy WikiLeaks, który ujawnia liczne zbrodnie państw i rządów przeciwko ludzkości. Serwis WikiLeaks to chwalebna, pozarządowa, obywatelska inicjatywa internautów. Dzięki WikiLeaks dowiadujemy się nie tylko o straszliwych zbrodniach wojennych USA na innych narodach, ale także o szkodliwości działań polskich polityków przeciwko własnemu Narodowi! 

Państwo Polskie po 1989 roku stało się wobec własnych obywateli na tyle zbrodnicze, że zdecydowana walka o wprowadzenie PRAW CZŁOWIEKA jako podstawowego miernika demokratycznego ustroju państwa staje się pilną, palącą koniecznością! Pozostaje zachęcać wszystkie świadome siebie jednostki ludzkie do aktywnego włączenia się w walkę o zaprowadzenia demokratycznego porządku prawnego w którym każdy urzędnik państwowy będzie jednocześnie strażnikiem Praw Człowieka, a nie tylko strażnikiem własnego stołka i interesów swojej partii politycznej o biznesowych i mafijnych interesach czy bezmyślnym wykonawcą zbrodni zleconych przez przełożonych.