Rei Ryoku - Duchowa Moc Zaświatów

Moc Duchowa - Moc Świata Dusz Zmarłych 

Nie jest łatwo pisać czy mówić o tym, co dla samej japońskiej tradycji jest tematem tabu, a wszystko co dotyczy zaświatów, śmierci i życia pozagrobowego oraz mocy od istot z tamtej strony jest pewnym silnym tabu, które młodsze pokolenie próbuje przełamać. 

Droga Bogów - Shinto - Rozwój Mocy Duchowej

Nazwę „Japonia”, Nihon, można przełożyć na język polski jako „Kraj Wschodzącego Słońca”. Innym popularnym i romantycznym określeniem jest „Kraj Kwitnącej Wiśni”. Sintoiści nazwali jednak swą ojczyznę „Krajem Tysiąca Bogów” i jest to miano niezwykle trafne. W tradycyjnej mitologii japońskiej aż roi się od kami, czyli bóstw; tutaj każdy człowiek, stworzenie, nawet przedmiot posiada wiecznotrwałą duszę, która nie zniknie wraz z ciałem po śmierci. Samo słowo sinto (lub shinto) znaczy tyle co „droga bóstw” - kami no michi (kami-no-miczi). Yomi - Kraina Ciemności czy Podziemia, to po prostu mroczne podziemie, wypełnione stęchłym nieżyciem, spokojnym istnieniem. Niektórym duszom zdarza się opuszczać to miejsce i nawiedzać żywych, najczęściej gdy mają jakieś sprawy do załatwienia „po tamtej stronie” – związane bądź z miłością i opieką, bądź z zemstą i pragnieniem sprawiedliwości. Włóczą się więc Obake, czyli dusze zmarłych, niektóre przypominające ludzi - te dobre, które do świata oświetlanego słońcem przygnane zostały przez pozytywne uczucia, inne nie za bardzo. Blade, okryte całunami sylwetki upiorów pozbawionych nóg, sunących nieśpiesznie nad powierzchnią ziemi, wędrują pośród żywych. Szukają ludzi, którzy skrzywdzili ich za życia, ale nie wahają się prześladować również tych przypadkiem napotkanych. To zresztą ponoć dość powszechne zjawisko, opowiadania o spotkaniach z duchami były w Japonii zawsze bardzo popularne.

W zależności od lokalnego mitu, jak również tłumaczenia, możemy mówić o Yomi 黄泉 or 黄泉の国 Żółtych Źródłach (Studniach), (chiń. Huángquán),  jako o Krainie Umarłych, Podziemnej Krainie Umarłych, Krainie Ciemności, Krainie Korzeni lub Głębokiej Krainie. Opis Yomi w Kojiki może odzwierciedlać wczesne japońskie praktyki chowania zmarłych w grobowcach, których wejście pieczętowane jest przy pomocy wielkiego głazu - tak, jak uczynił to Izanagi, by uciec przed obławą Izanami. Miejsce to, fizycznie, jest utożsamiane z jaskinią na wybrzeżu Shimane. W niektórych manuskryptach japońskich o Krainie Umarłych pisze się jako o Ne no Kuni (Kraina za Morzem). Yanagita Kunio w „Teihon Yanagita Kunio shu” rozważa wariant, w którym wizja Japońskiej mitologicznej Krainy Umarłych jest kombinacją dwóch koncepcji, pochodzących z różnych źródeł. Yanagita Kunio wysnuwa teorię, w której Ne no Kuni ma swe korzenie we wschodniej Azji, gdzie było określeniem używanym w odniesieniu do Japonii. Dopiero z czasem Ne no Kuni zaczęto utożsamiać z Yomi no Kuni, za sprawą wierzeń ludów z północnej Azji. 

W ludowej tradycji Kraju Kwitnącej Wiśni zastępy istot nadprzyrodzonych noszą zbiorczą nazwę obakemono (obake) (od japońskiego czasownika bakeru, czyli "zmieniać się" oraz prefiksa "o", oznaczającego "coś przerażającego" ). Termin ten obejmują dwie zasadnicze kategorie: yōkai (youkai) (obake w węższym znaczeniu), czyli gobliny, ghoule, potwory, kami, a nawet duchy przedmiotów codziennego użytku (tsukumogami). Drugą natomiast stanowią yurei („yu” znaczy „ulotny”, „rei” - „dusza”), czyli duchy zmarłych powracające do ziemskiego świata. Wielu badaczy zastrzega jednak, że określenie obakemono (obake) należy wyraźnie oddzielić od określenia „duch”, które nie zostało precyzyjnie sformułowane w japońskiej tradycji ludowej. Według shintō słowo mitama oznacza duszę, chociaż często używa się także pojęcia Rei w znaczeniu duszy, ducha jako zjawy duchowej. 

Według pierwotnej religii i duchowości Wysp Japońskich, gdy człowiek umierał, jego dusza stawała się Reikon: opuszczała ciało i łączyła się z duszami przodków. Obecność ducha przodka zapewniała bezpieczeństwo i opiekę żyjącym krewnym. Każdego lata podczas święta O-bon, duchy wracają do domu by podziękować za modlitwy żyjącym krewnym. W czasach przed pojawieniem się buddyzmu na Wyspach Japońskich uważano, że duchy niektórych zmarłych mogą stać się groźne, ponieważ były nieczyste. Po śmierci bowiem wszyscy zmarli udawali się (także bóstwa kami) do Krainy Ciemności, Yomi gdzie ostatecznie przechodziły proces oczyszczenia. Jednakże jeśli, osoba zmarła w wyniku morderstwa lub samobójstwa albo, gdy nie miała pogrzebu zgodnie z wymaganymi rytuałami, jej dusza mogła stać się Yurei. W takich szczególnych sytuacjach uaktywnia się gwałtowny aspekt shintoistycznej duszy – aramitama, który domaga się dokończenia niezałatwionych spraw albo zemsty za wyrządzone krzywdy. Yurei, podobnie jako yōkai reprezentują różne gatunki istot nadnaturalnych. Spośród duchów Yurei możemy wyróżnić:. 

* Ubume – duch matki, która zmarła podczas porodu albo wkrótce po nim, pozostawiając narodzone dziecko samemu sobie. Ten rodzaj yūrei powraca do swej pociechy, by się nim zaopiekować. 

* Goryō – mściwy duch arystokraty, zwłaszcza tego, który zginął w skutek fałszywego oskarżenia. 

* Funayūrei – duchy tych, którzy zmarli na morzu.

* Zashiki-warashi – duchy dzieci, bardziej złośliwe niż niebezpieczne . 

* Duch samuraja – duchy poległych w bitwie wojowników, bardzo często przedstawiane w sztukach teatru nō. W przeciwieństwie do większości yūrei ukazywane są z widocznymi stopami. 

* Duchy uwodzicieli/ek – duch mężczyzny lub kobiety, który zakochuje się w śmiertelniku. 

* Onryō – najniebezpieczniejsze, mściwe duchy, chowające głęboką urazę do żywych. 

Yurei (You Rei) mają w zwyczaju nawiedzać miejsce swej gwałtownej śmierci lub miejsce, gdzie znajduje się ich martwe ciało. Nierzadko jednak przywiązują się do osób, które albo przyczyniły się do ich śmierci, albo były z nimi emocjonalnie związane za życia (np. kochankowie). Ulubioną porą pojawiania się jest noc, między godziną 2 a 3 w nocy, kiedy to granica oddzielająca świat żywych od zmarłych jest najmniej szczelna. Wedle shintō duchy zmarłych w przeciwieństwie do koncepcji zachodnich, przedstawiających istoty zza światów jako widmowe postacie, odznaczały się często odrażającym wyglądem. W shintō wszyscy zmarli są uważani za skalanych nieczystością, bowiem śmierć sama w sobie uważana jest za nieczystą. Duchy pokazują się w straszliwej postaci swym oprawcom i wrogom, natomiast osobom, z którymi łączyły bliskie i przyjazne relacje, ukazują się jako fizycznie niezmienione. Odrażający wygląd jest więc wyrazem moralnej odrazy czynu, którego dopuścił się krzywdziciel na zmarłej ofierze. 

Trzy zbiorniki energii Ki - Trzy Tanden

Reiryoku (霊力, Moc Duchowa, Moc Duszy) jest dostosowaniem do władzy duchowej, do wrażliwości i woli użytkownika. Jest używany przez Shinigami, aby zapewnić panowanie w skutecznym władaniu Zanpakutō - charakterystyczną dla Shinigami bronią podobną do japońskiej katany, Tō. Może być też używane w Kidō, zaklęciach stworzonych przez Shinigami. Reiryoku może być też używane w formie fizycznej i wyrzucone jako strzał lub pocisk. Powyższe umiejętności znane są jako Reiatsu (霊圧, Ciśnienie Duchowe), posiadające moc, która może być dosłownie wyczuwalna w atmosferze. 

Reiatsu (霊圧, Ciśnienie Duchowe lub Energia Duchowa) jest siłą wytwarzaną przez Reiryoku. Silne energetycznie osoby i istoty duchowe mogą manipulować uwalnianiem Reiatsu. Mogą wykorzystał swoje Reiatsu by sparaliżować przeciwnika w walce lub wpłynąć na zachowanie zwierząt czy żywiołów. Najmocniejsi energetycznie mogą emitować tak wysokie pokłady Reiatsu, że ich moc może spowodować duże zniszczenia, nawet lewitację czy zniszczenie przedmiotów lub ludzi. Każda istota posiadająca energię duchową wytwarza ją w zróżnicowany sposób. Istoty wyższej rangi potrafią kontrolować cechy swojego Reiatsu, takie jak jawność, siła, jego zabarwienie emocjonalne lub "charakter" odnoszący się do stanu ciała właściciela. Cechą niemalże niezmienną u każdej istoty jest indywidualny tęczowy kolor wytwarzanego Reiatsu, który można zauważyć, gdy jest ono pobudzone podczas walki lub silnych emocji, także negatywnych. Kolory Reiatsu u duchów Shinigami ujawniają się najczęściej podczas aktywacji Zanpakutō, zazwyczaj są swego rodzaju odzwierciedleniem charakteru duszy. Reiatsu w przypadku Shinigami pojawia się w formie aury wokół ciała lub wokół miecza istoty. Różne dusze mają różny kolor Reiatsu. Nie zależy to wcale od mocy duchowej posiadacza, ale od jego osobowości, od cech charakteru i promienia ewolucji na którym rozwija się dana dusza. Istoty demoniczne, piekielne mają kolor czarny, brunatny lub szary, czasem z jakąś przybrudzoną barwą z palety tęczowych kolorów. Anioły i duchy związane z osądzaniem ludzi i wykonywaniem wyroków mają charakterystyczne fioletowe i złote kolory. 

Każda istota duchowa i człowiek posiada pewną ilość Reiryoku, Mocy Duchowej. Jeśli istota posiada większą ilość Reiryoku niż inne istoty, to ma ona w pewnym stopniu nadludzkie zdolności. Osoby z podwyższoną energią duchową są bardzo rzadkie wśród żywych ludzi. Wydaje się, że najbardziej podstawowe umiejętności żywych istot z większym Reiryoku to zdolność zauważenia duchów zmarłych osób, duchów natury, aniołów oraz demonów, a także zdolność wykonywania inwokacji czy ewokacji. Podwyższony poziom mocy duchowej jest powszechny wśród tych, którzy posiadają świadomość duchową, świadomość świata dusz, żywiołów i aniołów oraz demonów, a nawet może posiadać pewne umiejętności parapsychiczne, jednak poziom mocy może różnić się między ludźmi. Podstawową umiejętnością osoby na podwyższonym poziomie Reiryoku jest wyczuwanie energii duchowej innych istot, nie opierając się na swoich pięciu zmysłach. Jest to możliwe, ponieważ każda osoba wydziela pewną ilość Reiryoku, która może być wykryta. Ta zdolność jest najwyraźniej umiejętnością wrodzoną i może być ulepszana poprzez trening. Początkowo uczeń jest w stanie wyczuć energię duchową innych, jednak zdolność ta jest bardzo słaba, ale z czasem treningu jest w stanie wyczuć energię innych z coraz większą łatwością i sprawnością, dzięki czemu może wyczuć bliskich, np. swojego przyjaciela, idących doń gości, etc. 

Rozległa moc duchowa to poziom mocy duchowej odpowiadający energii użytkownika, która jest dzika i nieokrzesana, niekontrolowana. Moc duchowa ma tutaj tendencję do wyciekania energii za przypadkowymi myślami czy pragnieniami, dzięki czemu może wpływać na otoczenie w destrukcyjny i niechciany sposób. Użytkownicy tego poziomu mają problemy z kontrolowaniem mocy i muszą ją opanować w mistrzowski sposób pod kierunkiem dobrego mistrza. Każda istota ma swój unikalny wzór emitowania Reiryoku - coś w rodzaju energetycznych odcisków palców. Po pewnym czasie można poznać emitowanie energii bliskich osób, dzięki czemu możemy wyczuć ich stan fizyczny oraz psychiczny z dużej odległości. Nagła zmiana częstotliwości Reiryoku może oznaczać stres (związany z walką, problemami lub chorobą) lub otrzymanie poważnych ran. 

Wysoka energia duchowa, a co za tym idzie znaczna moc duchowa to poziom odpowiadający osobom posiadającymi wysokie moce duchowe, które są dokładnie kontrolowane, a pozwalają chociażby wpływać na pogodę czy los innych osób. Poziom ten jest częsty u dobrych i skutecznych uzdrowicieli. Postać ma wyraźnie większą moc duchową niż większość istot oraz całkiem dobrze radzi sobie zarówno z podstawowymi, jak i zaawansowanymi metodami korzystania z niej. Wzmacnianie siły oraz prędkości swoich ciosów w walce jest wyraźniejsze niż na poprzednim poziomie i trwa dłużej, a przy tym daje efekt lekkiej poświaty wokół postaci. Postać potrafi również wywierać presję na osoby z energią nie wyższą niż podwyższona. 

Wielka energia duchowa to poziom mocy duchowej odpowiadający wymogom bardzo dokładnie kontrolowanej energii, co pozwala kontrolować los innych istot. Ogromna energia duchowa to poziom mocy duchowej odpowiadający energii, która jest kontrolowana z ogromną dokładnością. Ogromna moc duchowa znajduje odzwierciedlenie we wzmacnianiu innej osoby podczas walki na polu bitwy, jak również zdolność do wywierania wpływu i presji duchowej w swoim otoczeniu, co pozwala na używanie mocy na zaskakująco wysokim poziomie. Podczas skupiania na sobie energii duchowej postać emanuję silną aurę, a wzrost siły oraz szybkości ciosów jest znaczny. 

Emisja energii duchowej jest powszechnym i naturalnym zjawiskiem, jednakże istoty duchowe potrafią kontrolować poziom tego wydzielania, zwykle wymaga to pewnego rodzaju umiejętności oraz treningu. Poprzez całkowite zablokowanie generowanej przez Reiryoku emisji, dany byt może w całości ukryć swoją obecność przed inną istotą duchową, a także świadomym duchowo człowiekiem. Natomiast nacisk tej emisji, znany jako Reiatsu, jest uznawany za pokaz mocy, wykorzystywany w celu zastraszenia przeciwnika, a także jako formę ataku samą w sobie. W większych ilościach jest w stanie sparaliżować przeciwnika, a nawet bezpośrednio uszkodzić otoczenie i znajdujących na tym obszarze przeciwników. Poprzez kontrolowanie ilości emitowanego Reiryoku, większość bytów duchowych, a także niektórzy świadomi duchowo ludzie potrafią za pomocą swojego Reiryoku stworzyć wiele nadnaturalnych efektów. Zdolności te zwykle wymagają lepszego poziomu skupienia, a wielokrotne ich używanie w krótkim odstępie czasowym powoduje zmęczenie, a nawet wyczerpanie użytkownika. Intensywniejsze używanie Reiryoku wymaga odpowiedniego energetycznego, pranicznego jedzenia, w celu zregenerowania wykorzystanej energii, a także regularnych posiłków w czasie dobrego przyswajania energii życiowej przez organizm i system meridianów, kanałów energetycznych ciała. 

Furyoku (巫力, furyoku,"szamańska moc") - miara pracy sześciu zmysłów w postaci siły czy potęgi woli. Zdolność do wytwarzania efektów na wezwanie, zdolność wpływania wolą na stan ludzi i świata oraz zaświecia. Furyoku to przydział mocy na całe ludzkie wcielenie. Furyoku to wrodzone zdolności magiczne czy parapsychiczne których nie sposób rozwijać poprzez jakikolwiek rodzaj doskonalącego treningu, dar magii, dar charyzmatyczny. Stany z pogranicza śmierci, przeżycia graniczne, eksterioryzacje, to stany w których moc szamańska zostaje uwolniona oraz zintegrowana i wzmocniona. Po śmierci moc szamańska powraca do Ziemi lub zostaje przelana na ucznia następcę szamana. 

Moc duchowa - Trening Ki i Shuchu Ryoku

Shuchu-Ryoku jest mocą płynącą ze skoordynowania ciała i umysłu, ze zjednoczenia pragnień, myśli i działań, ze skupienia wszystkich aspektów ludzkiej istoty w jeden punkt. Shuchu-Ryoku jest mocą jednoupunktowienia. W ekstremalnym natężeniu zamienia się w  Chushin-Ryoku, zintegrowaną moc woli. Rozwijanie Shuchu-Ryoku wymaga rozluźnienia ciała i psychiki, zrelaksowania, uwolnienia od napięć stresowych, złych wspomnień i negatywnych emocji. Osoby żyjące nienawiścią czy silnymi pożądaniami nie są w stanie rozwinąć Shuchu-Ryoku, a tym bardziej Chishin-Ryoku do których potrzebna jest czystość umysłu, czystość emocji i spokój ducha oraz stan zrelaksowanego funkcjonowania i całkowitego zaangażowania. Kiedy skupiamy się na tym, że duży palec u nogi jest przygwożdżony do podłoża, kiedy wrastamy w ziemię, cała moc skupia się w biodrach, w jednym punkcie w dole brzucha. Ciało musi być miękko i sprężyście osadzone na stopach i kolanach, a ciężar tułowia na biodrach. 

Świat Ludzi i Świat Dusz Zmarłych (Zaświat) są równoległe do siebie, jak dwie strony tego samego medalu. Rodziny rozdzielone przez śmierć zazwyczaj nie spotykają się już tak prędko w Świecie Zmarłych, chyba, że umarli w tym samym czasie. Nieznane sobie osoby łączą się i tworzą niby-rodziny oraz klany. Nikt nie odczuwa głodu, chyba, że jest demonem lub głodnym duchem (pretem), a proces starzenia jest w dużej mierze spowolniony, jednak mało osób dożywa do 1-3 tysięcy lat, zwykle mają do tego tendencję starsze dusze lub dusze o dużej energii duchowej. Dzieci rodzą się tak samo jak w Świecie Ludzi. Wbrew pozorom istnieje tutaj także śmierć, jednakże jest to rzadkie zjawisko, ponieważ dusze są w stanie odnieść obrażenia, które już dawno spowodowałyby śmierć człowieka, posiekane potrafią się poskładać. Dusza, która umiera w Świecie Dusz Zmarłych odradza się na Ziemi jako człowiek bez pamięci z przeszłości. Świat Dusz Zmarłych dzieli się na Rukongai (流魂街, Miasto Wędrujących Dusz), które zamieszkują zwykłe dusze, i Seireitei (瀞霊廷, Dwór Przeczystych Dusz), które jest ośrodkiem życia Shinigami - Duchów Śmierci. 

Shinigami (死神, Anioły lub Bogowie Śmierci; "Strażnicy Śmierci"), kami śmierci są strażnikami dusz, którzy przechodzą przez krąg reinkarnacji. Shinigami to istoty żyjące w pozaziemskim świecie, który rządzi się inną logiką niż Świat Żywych. Posiadają wysoki poziom Reiryoku i ciało z Reishi. Są niewidoczni dla osób nieświadomych duchowo. Kiedy dusze o wyjątkowo wysokiej energii duchowej zaczną trenować swoje ciało, osiągną poziom Shinigami. Zanpakutō (斬魄刀, Miecz Ścinający Dusze; JPF "Żniwiarz Dusz") jest to rodzaj miecza używanego przez Shinigami. 

Senkaimon (穿界門, Brama Przenikania Światów) to wrota, które są wykorzystywane przez Shinigami do wchodzenia i wychodzenia ze Świata Dusz Zmarłych. Senkaimon to brama wykorzystywana do podróży między światami żywych i umarłych. Senkaimon to w rzeczywistości jedyny, oficjalny i bezpieczny sposób na dotarcie do Zaświata, do Świata Dusz Zmarłych. Senkaimon, który przybiera formę gigantycznej bramy znajdującej się na dużym dziedzińcu na szczycie dużej wieży. Po otwarci drzwi bramy, nie ma nic, jednak od drzwi emanuje białe światło, które biegnie w górę do nieba ze Świata Dusz. 

Podróż przez Senkaimon - Bramę Przenikania Światów, jest silnie strzeżona, a przejście oficjalnie może być otwarte tylko przez członków Korpusu Kidō czyli Kidōshū (鬼道衆). Duchy te to grupa specjalistów kierująca duchowym prawem, władcy losu, władcy przeznaczenia, władcy prawa karmana. Ich działania realizowane są w ścisłej tajemnicy. Posługują się silnymi formami magii dla utrzymania porządku w podległych im rejonach świata. Bardzo rzadko kiedy można zauważyć kogokolwiek z Korpusu Kidō, nie wspominając już o ich szefostwie. 

Seireitei (瀞霊廷, Dwór Przeczystych Dusz) jest centrum Świata Dusz Zmarłych. Seireitei jest okrągłym placem z czterema głównymi wejściami, oddalonymi od siebie dziesięcioma dniami drogi, których pilnują strażnicy bram. Bramy te nazwane są: 

- Brama Czarnego Wzgórza (黒隆門, Kokuryomon) (północna), 

- Brama Błękitnego Nurtu (青流門, Shōryūmon) (wschodnia), 

- Brama Czerwonej Doliny (朱洼門, Shuwaimon) (południowa), 

- Brama Białego Kierunku (白道門, Hakutōmon) (zachodnia).  

Ściany są wykonane z rzadkiego kamienia Sekkiseki (殺気石, Kamień zmniejszający duszę), który odrzuca wszystkie Reiryoku, podobnie jak pole magnetyczne. Kamień jest również sferyczną ochroną miasta, sięgający powyżej i poniżej poziomu Seireitei. Mur otaczający Seireitei jest zazwyczaj podniesiony, spada tylko w nagłych wypadkach. Gdy nie chroni Seireitei, otacza Reiōkyū znajdujący się w wewnętrznym wymiarze. Informacje na temat Seireitei są poufne. Wiadomo jednak, że w centrum znajduje się biała wieża zwana Senzaikyū, gdzie przebywają przestępcy skazani na śmierć, na śmierć duszy (odpowiednik celi śmierci). Obok na wzgórzu jest Sōkyoku, gdzie wykonuje się egzekucje skazanych dusz. W Seireitei mogą mieszkać jedynie Shinigami i kilka rodów szlacheckich. Większość Shinigami mieszka w koszarach swojego oddziału, a wysoko rangowi mają własne domy. Większość obywateli Seireitei, czyli szlachta i Shinigami nie kontaktują się z mieszkańcami Rukongai. Jednakże mieszkańcy Rukongai, mogą ubiegać się o przyjęcie do Akademii Shinō, która często jest jedyną ucieczką z ubogich warunków Rukongai. 

Onmitsukidō (隠密機動, Tajne Służby Operacyjne), znane także jako Tajna Ruchoma Jednostka/Korpus, Siły Specjalne lub Ukryta Operacja, to druga pod względem wielkości organizacja Shinigami, a także jeden z trzech oddziałów wojskowych pilnujących porządku w Świecie Dusz Zmarłych. 

Gotei 13 (護廷十三隊, Goteijūsantai; "13 Dworskich Oddziałów Obronnych") jest to 13 Oddziałów stacjonujących w Seireitei. Są one podstawową i najliczniejszą organizacją wojskową pilnującą ładu, prawa i porządku w Świecie Dusz Zmarłych. Głównym obowiązkiem Gotei 13 jest obrona Seireitei, ale zajmują się także przydzielonymi okręgami w Rukongai. W dodatku, Shinigami muszą również zajmować się sprawami dotyczącymi ludzkiego świata. 

Dwanaście oddziałów zajmuje się duszami wedle znaków zodiaku i czterech żywiołów, a jeden Gotei służy zadaniom specjalnym. Gotei 13 są siłami wojskowymi, wojskowo-policyjnymi, w których rękach spoczywa odpowiedzialność za:

- Obronę Seireitei, centrum Świata Dusz Zmarłych.

- Lokowanie członków poszczególnych Oddziału na terytorium wroga (demonów).

- Lokowanie Shinigami w Świecie Ludzkim.

- Przeprowadzanie dusz do Świata Dusz Zmarłych. 

Wszyscy shinigami pracujący w służbie Gotei muszą być wysoko kwalifikowanymi wojownikami doświadczonymi w walkach z demonami, zepsutymi duszami, upadłymi aniołami i innymi siłami zła. Przynależność do każdego Gotei oznakowana jest symbolem jednego z 13 kwiatów. 

Rukongai (流魂街, Miasto Wędrujących Dusz) największa i najbardziej zaludniona część Świata Dusz Zmarłych. Miejsce przebywania zwykłych dusz. Rukongai podzielone jest na 4 dzielnice (północ, południe, wschód, zachód) i 320 okręgów (po 80 w każdej dzielnicy). Im dalej od centrum, tym większy numer okręgu oraz większe zaniedbanie okręgu i większa przestępczość. Czyli na przykład w pierwszym okręgu żyje się spokojnie i według prawa, a w 80-tym przestępczość i przemoc jest największa. Gotei 13 ma za zadanie bronić dzielnic Rukongai, ale jest tajemnicą Gotei 13 jakich dokładnie dzielnic mają przydzielone poszczególne Oddziały. Po śmierci w Świecie Dusz Zmarłych dusze reinkarnują się w świecie żywych. Mieszkańcy Rukongai sami odpowiadają za swój dobrobyt. Spada jakość warunków życia wraz ze wzrostem numeru, a poza pięćdziesiątym spada także jakość ubrań i rzuca się w oczy brak sandałów. Kiedy równowaga dusz zostaje zachwiana pomiędzy Światem Dusz Zmarłych a Światem Żywych, Shinigami mogą poprosić swoje dowództwo o zgodę, aby pozabijać część mieszkańców w celu przywrócenia odpowiedniego stanu równowagi. 

Najwyższa Komnata Czterdziestu Sześciu (中央四十六室, Chūō Shijūroku) zwana też "Centralą 46" jest organizacją działającą jako organ ustawodawczy i sądowniczy w Świecie Dusz Zmarłych. Działa na podstawie upoważnienia uzyskanego od Króla Dusz i od czasu jego odejścia pełni najwyższą władzę w Świecie Dusz Zmarłych, stojąc nawet ponad kapitanem głównodowodzącym. W skład Centrali 46 wchodzi czterdziestu mędrców i sześciu sędziów. Są oni odpowiedzialni za sądzenie wszystkich poważnych przestępstw dokonanych przez Shinigami, zarówno w Świecie Dusz Zmarłych jak i w Świecie Ludzi. Centrala 46 ma również do swojej dyspozycji całą zabójczą moc 13-tu Oddziałów Obronnych, Onmitsukidō oraz Korpusu Kidō. Podjęte przez nią decyzje są ostateczne i nie mogą być odwołane. Chociaż Świat Dusz Zmarłych posiada Króla, przebywa on w oddzielnym świecie poza Społecznością Dusz Zmarłych i nie ma większego wpływu na zdarzenia w jej obrębie. Centrala 46 otrzymała od Króla uprawnienia do działania w jego imieniu. Centrala nie ma władzy nad Strażą Królewską oraz Akademią Shinō. Kwatera Centrali 46 mieści się w obrębie Seireitei, w miejscu zwanym Seijōtōkyorin. Nikt oprócz członków Centrali, bez względu na pozycję czy status społeczny lub militarny, nie ma tam prawa wstępu. 

Seijōtōkyorin (清浄塔居林, Spokojny Las z Wież Mieszkalnych) jest miejscem zamieszkania istot z 46 Central. Jest to jedyne miejsce w całym Seireitei, do którego obowiązuje całkowity zakaz wstępu wydany wobec wszystkich (z wyjątkiem 46 Central), niezależnie od powodu, jaki mógłby ich tu sprowadzić. Domy są wysokimi, strzelistymi przypominającymi wieże budynkami, z wejściem i krótkimi schodami wznoszącymi się w górę, otoczone drewnianą werandą. Wzdłuż frontowej ściany biegnie wąskie okno, zaczynające się tuż nad drzwiami i kończące u szczytu budowli. Przez okno i wejście nie można dostrzec żadnego wyposażenia wnętrza. Nie wiadomo, czy wewnątrz znajduje się jedna kondygnacja, czy wiele poziomów połączonych schodami. Nie wiadomo czy istnieje różnica między domami mędrców a sędziów. 

Podziemna Aula, Hala Zebrań, jest miejscem obrad 46 Central. Jest to ośmioboczna konstrukcja, znajdująca się na otwartej przestrzeni w głównym budynku. Za wejściem znajdują się schody prowadzące w dół, do pomieszczenia. Ławki i krzesła dla 40 mędrców są ułożone w dwa koncentryczne pierścienie, jeden wyższy niż drugi, otaczając teren otwarty. W ścianach znajdują się wgłębienia schodów prowadzących do nich. Na ścianach widnieją duże banery. Obrady mają miejsce w podziemnej hali zebrań mieszczącej się w obrębie kompleksu Centrali 46. W sali obrad każdy z członków posiada przed swoim siedzeniem tabliczkę z numerem zasłaniającą jego twarz. Tabliczki te są jedynym sposobem identyfikacji poszczególnych członków. Dochodzenia są prowadzone w sekrecie przez Onmitsukidō na rozkaz Centrali. Pozwani nie są informowani o co dokładnie są oskarżeni, ani skąd oskarżenie pochodzi aż do wydania wyroku. Mogą przemówić przed zgromadzeniem 46-ciu tylko kiedy zostaną o coś zapytani, rzadko dostając szansę mówienia za samych siebie - dowody mają znacznie większą wagę niż jakiekolwiek ustne świadectwo. Centrala 46 wykazuje również absolutny brak tolerancji wobec jakichkolwiek naruszeń duchowego protokołu. Podważanie toków postępowania lub lekceważenie Zgromadzenia najczęściej skutkuje tylko zwiększeniem wyroku, stąd dusze muszą nauczyć się szacunku dla tego organu boskiej władzy nad duszami zmarłych jakim jest Chūō Shijūroku. 

Prawo Świata Dusz Zmarłych 

- Podstawowym zadaniem jest utrzymanie równowagi przyrody, utrzymanie ładu w przyrodzie. 

- Zabronione jest kłamanie, oszukiwanie, fałszowanie. 

- Zabronione jest przekazania mocy Shinigami człowiekowi. 

- Zabronione jest używanie zaklęć Kidō uznanych za zakazane.

- Zabronione jest, aby członek Gotei 13 rezygnował z wykonania rozkazu.

- Zabronione jest tworzenie przez obywateli niebezpiecznych broni. Takie przewinienie uważane jest za zdradę.

- Zabronione jest zaatakowanie dowództwa. Takie przewinienie uważane jest za zdradę.

- Zabronione jest popełnianie działalności wywrotowej lub próba obalenia równowagi Świata Dusz Zmarłych. Takie przewinienie uważane jest za zdradę.

- Zabronione jest popełnianie morderstwa, zabijania. 

- Zabronione jest zabicie człowieka bez odpowiedniego wyroku i rozkazu. 

- Zabronione jest uzyskać lub próbować uzyskać moce pustych istot, demonów ciemności.

- Zabronione jest pozostać w Świecie Ludzi dłużej niż określony limit czasu. 

- Zabronione jest mieszanie się do spraw rodzin szlacheckich, chyba, że istnieją dowody na łamanie przez nich prawa.

- Starożytne prawo mówi, że zabronione jest posiadanie tego samego Zanpakutō (magicznego miecza) przez dwóch Shinigami. W takim wypadku muszą walczyć między sobą na śmierć i życie. 

- Zabronione jest interweniowanie Shinigami w sprawy Piekła i świata demonów (地獄, Jigoku). 

- Wszystkie Kaizō Konpaku (改造魂魄) - dusze Zmodyfikowane przez demony muszą zostać unicestwione. Gdy dusza zmodyfikowana wnika w ludzkie ciało, nadaje mu nagle, bez ciężkiego treningu niespotykaną szybkość i zwinność oraz skrajną niezależność, co jest podstawą do zbadania czy osoba jest demonicznym modem, sztuczną duszą wytworzoną przez demony. 

Kary w Świecie Dusz Zmarłych 

- Wygnanie, banicja: Niektóre zbrodnie (grzechy, przestępstwa) karane są zapieczętowaniem mocy Shinigami i wygnaniem do Ludzkiego Świata. 

- Aresztowanie: Karą niezbyt znaną wśród obywateli Zaświatów jest aresztowanie. Powszechnie stosowane jest dla osób łamiących prawo, opuszczających Gotei 13 lub tych, którzy po prostu wydają się niebezpieczni i niezrównoważeni psychicznie (według osądu władzy). Władzę wykonawczą sprawuje Onmitsukidō. 

- Pozbawienie wolności: Centrala 46 może wydać wyrok wsadzenia osoby do podziemnego więzienia dusz na określoną ilość czasu. Więzienie ma osiem poziomów, na których przetrzymywani są więźniowie zależnie od rodzaju popełnionej zbrodni. Za korzystanie z niedozwolonych technik Kidō czarnej magii) można zostać skazanym na zamknięcie w Shugo na 3-cim poziomie więzienia. Za zbrodnię zdrady (nielojalności) można zostać zesłanym do najniższego poziomu więzienia, Muken (無間, Unieważniająca Przestrzeń). Zdrada, nielojalność - należy do największych zbrodni i jest surowo karana. 

- Kara śmierci, egzekucja: zwykle metodą pożarcia przez pewien rodzaj dzikiej bestii w specjalnym kamiennym dole pozbawiającym mocy duchowej lub poprzez zabicie specjalną halabardą ognistego Feniksa o wielkiej mocy, co w praktyce jest śmiercią w Ogniu. 

Piekło (地獄, Jigoku) jest miejscem, do którego trafiają demony, puste bezduszne istoty, którzy za życia byli na tyle źli, że nie mogą wrócić do miejsca początku wszystkich dusz - do Świata Dusz Zmarłych. Mieszkańcy Piekła znani są jako Togabito ("Przestępca"/ "Grzesznik"). Piekło w odpowiednich okolicznościach może nadać człowiekowi swoją mroczną moc. Wybraniec piekieł dostaje wtedy piekielną zbroję, która jest znana jako pancerz z czaszek. Jeśli dusza łamiąc Boskie Prawa popełniła ciężkie zbrodnie żyjąc jako człowiek na Ziemi, nie będzie wysłana do Świata Dusz Zmarłych, lecz do Jigoku, do Piekła. 

Brama Piekła (地獄の門, Jigoku no mon) na początku jest zamknięta i przyozdobiona korpusami szkieletów z obandażowanymi głowami. Ich ramiona są tak ułożone, że po pojawieniu się Bramy otwierają ją. Od wewnątrz, aby Brama nie otwarła się całkowicie, są umocowane dwa grube łańcuchy z przyczepionymi na nich zaklęciami ochronnymi. Wewnątrz Bramy można dojrzeć twarz i lewą rękę dużej demonicznej istoty z pancerzem na ramieniu i trzymającą miecz. Nie jest jasne czy łańcuchy mają za zadanie utrzymać tę istotę wewnątrz. Demon nabija wchodzącego do Piekła Grzesznika na swój miecz i wciąga go do środka śmiejąc się cały czas. Brama następnie zamyka się i cała struktura pęka rozpadając się na kawałki i znika. Brama piekła  utrzymywana jest przez czarne kolumny z wytłoczonymi, złotymi szkieletami, które są związane przez łańcuchy. 

Daireishokairō (大霊書回廊, Biblioteka Wielkiego Ducha) jest skarbnicą wiedzy i historii Świata Dusz Zmarłych. Jest to kolejny obszar, do którego dostęp jest ograniczony jedynie dla istot dowodzących oraz klanów arystokratycznych ŚDZ. Biblioteka zawiera wszystko na temat każdej duszy, która kiedykolwiek przebywała w Świecie Zmarłych. 

Król Dusz (霊王, Reiō) jest królem Świata Dusz Zmarłych, którego istnienie w Świecie Dusz jest symboliką, ponieważ jest absolutnością. Król przebywa w Reiōkyū, który istnieje w oddzielonym i specjalnym wymiarze w Świata Dusz Zmarłych, który jest chroniony przez Gwardię Królewską. Drzwi do wymiaru, gdzie mieści się Pałac Królewski, jest otwierany przez Ōken. Obowiązki Króla Dusz wymagają najwyraźniej bardzo wysokiego poziomu kompetencji i pewnego rodzaju umiejętności.  Bez istnienia Króla Dusz, cały Świata Dusz Zmarłych zostanie rozerwany, unicestwiony. Król Dusz jest zatem "fundamentem". Jeśli fundament zostałby utracony, świat po prostu zacząłby się kruszyć i tak by się działo z nim całym. Król Dusz wydaje się mieć ludzką budowę ciała. Ma czarne włosy zaczesane do tyłu, bardzo cienkie brwi i jajowate oczy z czarną twardówką i nietypowymi źrenicami. Król Dusz przyznaje członkom Gwardii Królewskiej specjalne narzędzie, Ōken, dzięki któremu można dostać się do Reiōkyū. Król robi to poprzez zamienianie kości (dosłownie) członków Gwardii Królewskiej. 

Gwardia Królewska (王属特務, Ōzokutokumu), znana we współcześnie publikowanych formach mitologii także jako Oddział Zero (零番隊, Zerobantai), jest organizacją mającą na celu ochronę Króla Dusz, Rodziny Królewskiej oraz Reiōkyū. Gwardia Królewska to specjalna organizacja, która świadczy usługi na rzecz Rodziny Królewskiej. Jej członkowie odbyli znaczną ilość walk i posiadają duże doświadczenie. Ich głównym zadaniem jest ochrona Rodziny Królewskiej; nie ingerują w sprawy związane z Gotei 13. Doskonałym przykładem jest brak jakiejkolwiek interwencji czy pomocy dla Świata Dusz Zmarłych podczas inwazji Czarnego Imperatora i jego armii piekielnych demonów. Wykonają wszystko, cokolwiek zleci im Król Dusz i nic ponad to. Każdy członek Gwardii Królewskiej ma w swoich kościach Ōken nadany im przez Króla Dusz oraz po jednym mieście w Reiōkyū. Ze względu na fakt, iż jest to tajna organizacja duchowa Zaświecia, nie jest znana ludziom ani duchom jej historia, okoliczności powstania, ani też żadna z akcji bojowych przeciwko siłom ciemności. Gwardia Królewska posiada swoje własne tajemne sposoby podróżowania pomiędzy światami oraz przenikania do świata ludzi oraz duchów. 

Rody szlacheckie mają wielką i w znacznym stopniu sekretną rolę w kulturze, w życiu społecznym i rządowym w Świata Dusz Zmarłych. Cztery Wielkie Rody Szlacheckie o nieposzlakowanej opinii mają ważniejszy wpływ niż pozostałe; wpływają częściowo na instytucje rządowe (np. Centralę 46), a nawet instytucje pozarządowe (np. Akademię Shinō). Grupy wojskowe (tj. Gotei 13, Korpus Kidō i Onmitsukidō) nie mają prawa podjęcia działań wobec rodziny szlacheckiej bez dowodów, że jej działania są zdradzieckie dla Soul Society. Arystokraci są wojownikami zasłużonymi w zwalczaniu demonów z niewidzialnego Imperium Ciemności, są niebiańskimi wojownikami, posiadają bronie i zbroje podarowane przez bogów nieba, których strzegą i których używają do walki z poważnymi demonicznymi zagrożeniami dla Świata Dusz. 

Wśród ludzi działa organizacja Wybranych, Ekusukyūshon, jawiąca się jako tajemnicze stowarzyszenie czy braterstwo posiadających duchowe moce, wgląd w przeznaczenie oraz siłę do wymierzania sprawiedliwości w Imię Boże. Członkowie tego swoistego zakonu ludzkich magów mają więcej energii niż przeciętna ludzkość, a także głębszą i obszerniejszą wiedzę o zaświecie. Nowi członkowie są rekrutowani przez obecnych członków, którzy zaprzyjaźniają się z nimi i z czasem przekonują do przyłączenia się do nich oraz podjęcia nauki oraz praktyki rozwijania i pielęgnowania mocy duchowej. Sposób umowy organizacji jest skryty i skomplikowany, a dołączyć do organizacji można tylko za jej zgodą. Członkowie Ekusukyūshon, którzy czasem chcą wrócić do normalności ludzi, w tym celu muszą przekazać moce komuś, kto jest zarówno człowiekiem, jak i Shinigami. Domy owych magów są bardzo starannie ukryte i dobrze wyposażone, ich działalność jest mocno zakonspirowana przed świecką władzą ludzi i niepowołanym okiem przypadkowych gości. Liderzy duchowych mocy i energetyczni liderzy uzdrawiania jeśli przechodzą agresywny atak ziemskich formacji władzy na swoją działalność oraz domostwo - często są ukrytymi członkami Ekusukyūshon - Braterstwa Wybranych. Członkowie organizacji zawsze są mistrzami sztuk walki władającymi magicznymi mocami. 

Takama-ga-hara - jap. 高天原 Takama-ga-hara, Wysoka Równina Niebios, Przestwór Wysokich Niebios - to w mitologii japońskiej niebiosa, górny świat zamieszkany przez niebiańskie kami (bóstwa, anioły). Oddzielona jest od zaświatów światem ludzi, a z nim z kolei połączona niebiańskim mostem Amanoukihashi. Władczynią Wysokiej Równiny Niebios jest Najwyższa Bogini Amaterasu. Bogowie po japońsku to Yaoyorozu-no-Kami (八百万の神, literalnie 8 milionów kami) - zatem sama nazwa podaje liczbę Kami jakie zajmują rejon nad Japonią. 

Tsumi - Grzechy s shinto 

Shintô – czyli „droga bogów” – to rodzima religia, mistyka i duchowość Japończyków. Kult zmarłych przodków jest najbardziej charakterystyczną cechą japońskiego życia religijnego oraz duchowego i wszystkie inne napływowe wyznania musiały się do niego dostosować. Ideałem etycznym w tradycji shintô jest czyste serce i szczery umysł (makoto), uczciwość (tadashi), ale osiągnięcie tego stanu nie jest jedynie rezultatem moralnego doskonalenia. W pojęciu makoto kryje się także koncepcja „zapominania o sobie” i zdolności do poświęceń, która stała się podatnym gruntem dla konfucjańskiej etyki i poczucia obowiązku (giri). W shintô dobro kojarzone jest zawsze z czymś nieskalanym i dlatego to, co powoduje skalanie - w tym kontakt z krwią i martwym ciałem - jest często utożsamiane ze złem. W shintô nie ma bezwzględnej pośmiertnej kary za grzechy, natomiast dusze ludzi, zanim staną się bóstwami, aniołami, zamieszkującymi niższe warstwy czy sfery nieba, a więc w pobliżu szczytów gór lub na nich, muszą przejść proces oczyszczania. Wyższe warstwy niebios zamieszkiwane są przez archaniołów, przez bogów nieba i dusze przodków rodu cesarskiego. Dusze zwykłych ludzi stają się często opiekuńczymi bóstwami ziemskimi. 

Kodeks moralny Shinto nie operuje konkretnymi rzeczami, które są złe, a zasadami wskazującymi na to, czy coś jest dobre czy złe, zasadami wedle których trzeba mierzyć postępowanie ludzi. Pierwsza grupa złych rzeczy to wszystko to, co zakłóca Kami, anioły, bogów. Druga grupa rzeczy złych to te, które zakłócają modlitwy do bóstw, Kami. Trzecia grupa to wszystko co zakłóca harmonię świata. Czwarta to wszystko co zakłóca naturalny porządek świata, ład przyrody. Piąta grupa to rzeczy zakłócające czy naruszające porządek społeczny. Szósta grupa to wszystko co zakłóca czy psuje społeczność w której żyjesz. Szczegółowo to bardzo wiele możliwych rzeczy, ale zło jest wtedy, kiedy pojawia się dysharmonia, zakłócenie, zaburzenie... W szczególności sąd nad duszą jest na podstawie naruszenia zasad czyli wytworzonych zaburzeń. 

W modlitwach tradycji shintô jako przejawy zła (tsumi, dosł. ciężar, obciążenie) wymienia się: wykroczenia przeciwko zasadom życia wspólnoty (np. przerwanie grobli, zasypanie kanału, powtórny siew na obsianym już polu), zetknięcie z martwym ciałem czy krwią, zanieczyszczenie ekskrementami, kazirodztwo, zoofilię oraz uprawianie czarnej magii (czarnoksięstwo, kontakty z demonami). Jako tsumi określane są także znaki szczególne (np. albinizm czy narośla skórne), które mają stanowić dowód ciążenia na człowieku jakiegoś przekleństwa czy obciążenia. Według nauk shintô kary i plagi spadają na człowieka nie tyle za łamanie kodeksu etycznego, ile za zakłócanie rozwoju wszelkich form życia i naruszenie norm współdziałania z boskimi siłami we wszechświecie. Pojęcia tsumi zwykle nie tłumaczy się jako grzech pojedynczej osoby, ponieważ nie dotyczy ono jedynie zła czynionego przez człowieka z własnej woli; to także takie „negatywne” zjawiska naturalne jak błyskawice czy zaćmienia słońca czy ubrudzenie, skalanie. Wszystko, co jest klasyfikowane jako tsumi, wiąże się z zakłóceniem energii życiowej, której zachowanie stanowi nadrzędny cel człowieka. 

Człowiek może uwolnić się od zła i zmaz (kegare) jedynie dzięki ceremonii oczyszczenia (misogi). Dokonuje się ich przy użyciu wody lub soli albo za pomocą odpowiednich formuł i rytualnych przedmiotów. Zachowanie czystości rytualnej jest niezbędne do obcowania z bogami (aniołami), dlatego przed wejściem na teren świątyni shintoistycznej należy obmyć ręce i wypłukać usta. Ceremonię oczyszczania odprawiono w starożytności także przed wejściem do cesarskiej stolicy, ponieważ cesarz uważany jest za potomka bogini słońca archanielica Amaterasu, a więc za człowieka-boga. Modlitwy o oczyszczenie z tsumi wszystkich ludzi są odprawiane dwa razy w roku (pod koniec czerwca i grudnia) oraz przed intronizacją nowego cesarza. Składa się wtedy ofiary, najczęściej z konopi i specjalnego papieru z drzewa morwowego. Wierzono, że na skutek tych ceremonii wiatr zwiewa wszystkie przewiny i zmazy na samo dno morza. Nie ma zatem idei indywidualnego odkupienia przewin, a na pierwszy plan wysuwa się sama ceremonia odprawiana przez kapłana, znającego odpowiednie modlitwy, odkupienia wspólnotowe. Po takiej ceremonii winowajca mógł bez problemu powrócić do wspólnoty.