Opium, morfina, dermorfina i heroina - powolne samobójstwo narkomanów opiatowych
Opium to stary znany narkotyk, a morfina, dermorfina, metylomorfina (kodeina) i heroina (zwana też brown i kompotem) to środki będące pochodnymi opium. Mają działanie przeciwbólowe i uspokajające, ale mogą być podawane tylko w ostateczności, w przypadku bólów o krańcowo silnym nasileniu. Do grupy tej należy również metadon – doustny, syntetyczny narkotyk, używany od lat 60-tych XX wieku jako substytut heroiny, stosowany w lecznictwie w leczeniu narkomanów przyjmujących narkotyki drogą iniekcji (zastrzyków).
 |
| Mak i opium - biznes afgańskich terrorystów |
Ludzie zwykle nie wiele wiedzą w temacie czym grozi uzależnienie się od opium, morfiny, dermorfiny czy heroiny, o tym jak łatwo się uzależnić i zniszczyć sobie życie nałogiem, a obłąkana nowomoda na nowe opiaty z drugiego końca świata sprzyja zagubieniu i szybkiemu uzależnieniu się od dostawców nowego w kraju narkotyku, takiego jak dermorfina czy deltorfina w tak zwanym żabim jadzie amazońskim. Zgubnym jest także to, że promuje się wyniszczające nowe narkotyki pod szyldem szamańskiej medycyny naturalnej, a nie ma się pojęcia o tym, że zgubne narkomańskie nałogi z użyciem toksycznych substancji występowały i występują na całym świecie w historii ludzkości, także popularne były wśród Indian - i nie mają nic wpólnego z szamanizmem.
Czym jest opium?
Opium jest substancją otrzymywaną przez wysuszenie soku mlecznego pozyskiwanego z niedojrzałych makówek maku lekarskiego (Papaver somniferum). Opium zawiera alkaloidy: pochodne fenantrenu (morfina, kodeina) oraz pochodne izochinoliny (papaweryna). Makowiny, czyli suche, dojrzałe, opróżnione makówki oraz łodygi kwiatów również zawierają substancje czynne. Dawniej opium stosowane było jako środek przeciwbólowy, nasenny, uspokajający i odurzający – najczęściej w formie laudanum, czyli nalewki alkoholowej. Stosowanie jednakże opium w celach medycznych zwykle kończy się uzależnieniem od opium, czyli popadnięciem w narkomanię.
Opium zawiera około 40 alkaloidów, do głównych zaś należą: morfina 3–23%, narkotyna 5%, kodeina 0,2–6%, papaweryna 1% i tebaina. Obecnie największa ilość produkowanego opium pochodzi z Afganistanu - 85% produkcji na Europę i 90% produkcji światowej. Produkcja i handel opium i jego pochodnych to biznes utrzymujący zbrodnicze organizacje terrorystyczne, takie jak al-Qaida (al-Kaida), ISIL/Daesh czyli tak zwane Państwo Islamskie oraz podobne bojówki zajmujące się ludobójstwem. Uzaleznieni od opiatów narkomani często w zamian za zdobycie kolejnej "działki" narkotyku podejmują się dokonania najbardziej szkaradnych zbrodni.
Uzależnienie psychiczne może pojawić się bardzo szybko – nawet na przestrzeni kilku dni. W przypadku długotrwałego i regularnego przyjmowania opium pojawia się uzależnienie fizyczne. Uzależnieniu najczęściej towarzyszy zwiększenie tolerancji na podawaną substancję, a co za tym idzie konieczność zwiększania kolejnych dawek narkotyku.
Stosowanie opium na początku daje bardzo przyjemne objawy: stany euforyczne, odprężenie, analgezję – zanik bólu. Dopiero po pewnym czasie pojawiają się negatywne konsekwencje: spadek masy ciała, bezsenność, silne zaparcia, gwałtowne pogorszenie stanu uzębienia. Innymi szkodliwymi efektami ubocznymi są:
- wymioty,
- osłabienie fizyczne,
- reakcja pirogenna (gorączka, ból mięśni, ból głowy, mdłości),
- śmierć z przedawkowania.
Opium działa na receptory opioidowe, które należą do grupy receptorów związanych z białkiem G. Występują one z różną gęstością w ośrodkowym układzie nerwowym, jak i na jego obrzeżach. Receptory te pełnią ważną funkcję w regulacji odczuwania bólu oraz adaptacji do zmian środowiska.
Jak narkomani przyjmują opium?
Opium to ciemnobrązowy proszek lub bryłki. Metod przyjmowania opium w celu odurzania się jest kilka. Najczęściej spotykaną jest dożylne wstrzykiwanie. Opium umieszcza się na metalowej łyżeczce z odrobiną wody, a następnie podgrzewa. Tak przygotowaną, ostudzoną mieszaninę wstrzykuje się do krwiobiegu. Działanie narkotyku trwa około 4 godziny (średnio).
Kolejnym sposobem jest podskórne podanie narkotyku – jest ono jednak rzadszą metodą, ponieważ opium nie trafia bezpośrednio do krwi, mózgu i receptorów, tylko wchłaniany jest stopniowo, przez co narkoman nie odczuwa tak zwanego „kopa”.
Podanie doustne polega na wypiciu wywaru przygotowanego ze słomy makowej (suszonych łodyg maku). Wywar ten nazywa się „zupą” lub „makiwarą”. Ilość wypijanego przez narkomanów płynu jest różna, zależy ona od stężenia wywaru.
Opium stosowane jest również poprzez palenie skrętów opiumowych (jaranie) – metoda ta jest najpopularniejsza w krajach azjatyckich.
Należy pamiętać, że zarówno uprawa maku wysokomorfinowego, jak i zbieranie mleczka makowego są w Polsce nielegalne.
Jak na organizm ludzki działa morfina?
Morfina jest organicznym związkiem chemicznym z grupy alkaloidów. Wchodzi w skład opium i jest jego najistotniejszym składnikiem psychoaktywnym. W stanie czystym jest białą substancją stałą, o gorzkim smaku, słabo rozpuszczalną w wodzie.
Ma działanie narkotyczne (odurzające), przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, przeciwbiegunkowe, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Hamuje perystaltykę jelit, prowadząc do zaparć, wzmaga napięcie pęcherza i innych narządów z mięśni gładkich.
Nadmierne dawki mogą prowadzić do śpiączki i niewydolności oddechowej. Kilkunastokrotne użycie morfiny prowadzi do uzależnienia fizycznego, a uzależnienie psychiczne może wystąpić nawet po kilkukrotnym zastosowaniu.
W wyniku zażywania morfiny powstaje tolerancja i rozwija się zespół abstynencyjny. Morfina zaburza większość procesów zachodzących w organizmie, a w przypadku niepodjęcia leczenia odwykowego prowadzi do śmierci.
Morfina występuje w postaci tabletek, przezroczystych kryształków lub jako roztwór w ampułkach.
Żabi jad czyli dermorfina - narkotyk jak morfina i heroina
Prawda jest taka, że zawarta w żabim jadzie dermorfina jest silniejszą, bardziej toksyczną i bardziej uzależniającą postacią morfiny, a jak wiadomo morfina ma dużo wspólnego z opium oraz z heroiną. Uzależnienie psychiczne i fizyczne oraz dermorfinowy "złoty strzał", podobny jak u heroinistów to akurat nic nadzwyczajnego. Tyle, że media zwykle nie rozpisują się o tym jak skończył na cmentarzu kolejny narkoman czy narkomanka, jedynie hurtem podaje się liczbę zgonów "pod wpływem" morfiny, opium, dermorfiny czy heroiny. Dermorfina z żabiego jadu to taki grubszy gatunek trucizny narkotycznej wspomaganej wieloma innymi środkami odurzajacymi i uzależniającymi.
Morfina i dermorfina (żabi jad)
Morfina (łac. Morphinum) – to organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów. Wchodzi w skład opium i jest jego najistotniejszym składnikiem psychoaktywnym. Została wyodrębniona w roku 1804 przez Friedricha Sertürnera. W stanie czystym jest białą substancją stałą, o gorzkim smaku, słabo rozpuszczalną w wodzie. Ma działanie narkotyczne (odurzające), przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, przeciwbiegunkowe, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (zalicza się do depresantów). Nadmierne dawki mogą prowadzić do śpiączki z depresją ośrodka oddechowego (niewydolność oddechowa), podobie zabija nadmierna dawka dermorfiny. Kilkunastokrotne użycie morfiny prowadzi jednakże do uzależnienia fizycznego, a uzależnienie psychiczne występuje znacznie szybciej.
 |
| Torturowanie żab w Peru dla uzyskania jadu kambo z dermorfiną |
Powtarzanie dawek morfiny, podobnie jak innych leków opioidowych, powoduje powstawanie tolerancji na lek, tak, że konieczne są coraz wyższe dawki, co nieuchronnie prowadzi do dawek śmiertenych. Podobnie jest w wypadku dermorfiny, która także szybko uzależnia fizycznie, a stopniowo, nieco wolniej fizycznie, chociaż osoby podatne na uzależnienia mogą stać się narkomanami morfinowymi czy dermorfinowymi już po pierwszym zażyciu. Dilerzy żabiej dermorfiny zwyczajnie, z chęci zysku ukrywają silnie uzależniajace właściwości tego składnika żabiego jadu przed swoimi naiwnymi i niedouczonymi klientami. Ponieważ dermorfina jest środkiem psychoaktywnym silniejszym od morfiny, należy wpisać jad żabi zawierający tę neurotoksynę na listę silnych środków narkotycznych.
Zgubnym opioidem jest również deltorfina w swoich postaciach.
Przeciwskazania przy morfinie i dermorfinie
Bezwzględne: ostra niewydolność oddechowa, alergia na lek, zatrucie środkami narkotycznymi i atropiną, podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, okres karmienia piersią.
Względne: zabiegi na drogach żółciowych, przewlekłe serce płucne, nadczynność tarczycy, niewydolność wątroby i nerek.
Częste działanie niepożądane morfiny i dermorfiny
Przewlekłe nadużywanie morfiny może w ciągu względnie długiego czasu, sporadycznie nawet w ciągu lat, nie powodować poważniejszych następstw dla psychiki. Sprawność intelektualna może przez dość długi czas nie wykazywać obniżenia, jednakż w końcu zbliża się dzień, gdzie okazuje się iż morfiniści doznają wyniszczenia głowy i umysłu (utratę funkcji rozumu). Otępienie pojawia się jednak najdalej po kilku latach, a w najcięższych przypadkach po kilkunastu miesiącach.
Dermorfina szybciej daje skutki niepożądane niż morfina, jest substancją nawet 40-krotnie silniejszą od morfiny. Na pierwszym planie u morfinistów występują zaburzenia charakterologiczne: osłabienie woli, rozleniwienie, zanik obowiązkowości i uczuciowości, spłycenie dążeń życiowych, zawężenie zainteresowań, które ześrodkowują się na pogoni za morfiną - a podobnie jest w przypadku dermorfiny i innych narkotyków opiatowych.
Zarówno przy morfinie jak i dermorfinie może wystąpić bradykardia, spadek ciśnienia tętniczego, zwiększenie napięcia zwieracza Oddiego, wymioty, nudności, zaparcia, zaburzenie sprawności psychicznej, trudności w oddawaniu moczu, objawy psychotyczne, nadmierna senność, narkolepsja (silna senność napadowa, uśpienie).
W razie podawania zewnątrzoponowego morfina może powodować świąd skóry, zatrzymanie moczu, nudności i depresję oddechową (zapaść oddechu). Morfina podawana jako lek powoduje uzależnienie, szczególnie po dłuższym czasie stosowania, a dermorfina znacznie szybciej, gdyż nieomal wszystkich po pierwszym zażyciu uzależnia psychicznie, a po kilku zażyciach, uzależnia fizycznie i wymaga zwiększania dawki żabiego jadu.
Minimalna dawka śmiertelna morfiny wynosi 200 mg, ale w przypadku nadwrażliwości – 60 mg może spowodować nagłą śmierć. W przypadku uzależnienia narkotycznego od morfiny, 2–3 g/dzień są tolerowane. Dermorfina jest 30 do 40 razy bardziej toksyczna od morfiny, szkodliwa podobnie jak heroina.
Heroina czyli brown zwany kompotem
Heroina (diacetylomorfina, diamorfina) to organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, otrzymywany w wyniku acetylacji wyodrębnionej z opium morfiny. W postaci czystej jest białą, sypką, bezwonną substancją o gorzkim smaku. Dzięki grupom acetylowym heroina szybciej niż morfina przechodzi przez barierę krew – mózg.
Jest bardzo silnym środkiem narkotycznym, który powoduje euforię i błogostan. U stosujących ją osób prowadzi do rozwinięcia się uzależnienia psychicznego i fizycznego. Może być stosowana dożylnie, donosowo w postaci tabaki lub palona: odurzanie polega na wdychaniu oparów podgrzewanej heroiny.
Najczęściej stosowane są: brown (sugar) – tania, lecz zanieczyszczona odmiana heroiny, tzw. kompot, czyli „polska heroina” otrzymywana ze słomy makowej, i „czysta” heroina – wysoko przetworzona substancja o kolorze białym, niekiedy beżowym, o dużej zawartości heroiny i wysokiej cenie.
Heroina występuje w postaci od białego do brązowego proszku, jako "brown sugar" występuje w postaci różowych lub brązowych granulek albo proszku, natomiast "biała heroina", którą otrzymuje się z morfiny to biały proszek. Kompot to polska heroina - zawiera alkaloidy opium, morfiny, kodeiny i heroiny. To lekko oleisty płyn w kolorze od żółtego po brązowy. Działa od 6-12 godzin od zażycia.
Siła i czas działania heroiny zależą od drogi jej podania do organizmu. Działając na organizm człowieka, znosi odczuwanie bólu, wywołuje euforię, senność i poczucie „błogiej obojętności”.
Heroina wpływa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, w szczególności oddechowy, znosi napięcie mięśniowe, spowalnia perystaltykę żołądka i jelit, powoduje utratę apetytu, kurczy zwieracze, działa antydiuretycznie.
Wiele skutków negatywnych zażywania heroiny związanych jest nie tylko ze szkodliwością samego środka, ale i możliwością wstrzyknięcia zagrażających zdrowiu i życiu zanieczyszczeń, brakiem zachowania wymogów sterylności, interakcji w przypadku zażywania innych leków czy używek. Przedawkowanie często prowadzi do śmierci.
 |
| Typowe wyniszczenie opiatowe - opryszczka opiatowa na twarzy |
Metadon - narkotyk zamiast morfiny i heroiny
Metadon jest stosowany w kuracji substytucyjnej, prowadzonej w ramach specjalnych programów dla osób uzależnionych od morfiny i heroiny; również jako lek drugiego rzutu w zwalczaniu silnych bólów okołooperacyjnych i nowotworowych. Metadon to taki narkotyk, który wyniszcza wolniej niż heroina, zatem przechodząc w terapii z heroiny na metadon, pacjent ma szansę pożyć znacznie dłużej. Metadon też przy zachowaniu pewnego reżimu i dyscypliny, pozwala ustabilizować poziom zażywania, tak, że wielu pacjentów pozostaje przy życiu na wiele lat. Jest to oczywiście jednak narkotyk opiatowy, a uzależnienie pozostaje, tyle, że jest łatwiejsze do kontrolowania niż w przypadku heroiny, morfiny czy dermorfiny.
Działanie fizjologiczne metadonu
- zmniejszenie łaknienia;
- przesunięcie (podwyższenie) granicy bólu;
- osłabienie i potliwość;
- obniżenie ciśnienia krwi oraz (w nieznacznym stopniu) temperatury ciała;
- zaparcia i kłopoty z oddawaniem moczu;
- impotencja i oziębłość płciowa;
- zwężenie źrenic i osłabienie ich zdolności do reagowania na światło;
Czas działania metadonu
Ponieważ 6–12 godzin to czas działania heroiny, a 24–36 godzin to czas działania metadonu, można zmniejszyć dawki i ograniczyć w pewnym stopniu skutki zazywania heroiny z pomocą metadonu. Terapia nie działa na wszystkich pacjentów, ale wielu bywa pomocna w leczeniu z narkomanii.
Skutki przewlekłego przyjmowania metadonu
- wyniszczenie fizyczne i psychiczne
- uszkodzenie narządów miąższowych
- przewlekłe zaparcia
- zaburzenia menstruacji
- zaawansowana próchnica zębów
- zmiany zapalne skóry
- zanik żył powierzchniowych
Pozornie „pozytywne” efekty działania
- euforia (błogostan) i uczucie odprężenia
- poczucie wewnętrznego zadowolenia i spokoju
Negatywne efekty działania metadonu i innych opiatów
- zmniejszenie uczucia głodu, bólu i potrzeb seksualnych
- niepokój ruchowy lub spowolnienie psychoruchowe i senność
- subiektywne odczuwanie ciepła przy niewielkim obniżeniu temperatury ciała
- zmniejszenie czynników motywacyjnych
- apatia i wypalenie emocjonalne
- postawa obronna i wycofująca
Szczególnie nieprzyjemne efekty mogą wystąpić w trakcie pierwszych prób zażywania opiatów – głównie zaburzona zostaje praca przewodu pokarmowego.
Kodeina czyli metylomorfina
Kodeina inaczej metylomorfina, używana jest w medycynie jako medykament. Może powodować uzależnienia lecz łatwiej się z tego uwolnić niż w wypadku innych opiatów. Stosowana jako środek hamujący odruchy kaszlowe, szczególnie przy suchym, uporczywym kaszlu. Ma również łagodne działanie uspakajające i przeciwbólowe. Kodeina nasila działanie alkoholu. Przeciwwskazaniem do stosowania kodeiny jest alergia na opiaty ale także niewydolność oddechowa, astma, ciąża. Podczas leczenia kodeiną nie powinno się prowadzić samochodu i obsługiwać maszyn.
U osób uzależnionych, które przedawkowały kodeinę występują:
- zawroty głowy,
- zaburzenia świadomości,
- obniżenie temperatury ciała,
- zniesienie odruchów fizjologicznych,
- nasila się senność mogąca prowadzić do śpiączki,
- zwolnienie i spłycenie oddechu.
Po bardzo dużych dawkach kodeiny może nastąpić zgon, tak samo jak po przedawkowaniu innych opiatów. Objawy abstynencje przy przewlekłym używaniu i nagłym odstawieniu są bardzo uciążliwe. Pojawia się lęk (fobie lękowe), bezsenność, katar, łzawienie, nudności, wymioty, bóle kurczowe brzucha. Wzrasta ciśnienie krwi, następuje przyśpieszenie akcji serca, mogą również nastąpić drgawki i zapaść naczyniowa.
Typowe wspólne objawy zażywania opiatów
(opium, morfina, dermorfina, heroina, kodeina, metadon i inne)
Zjawisko tolerancji to potrzeba zwiększania dawki, aby uzyskać na pożądanym poziomie efekt działania narkotyku – to powszechne zjawisko wśród uzależnionych od opiatów. Czynnikiem, który je ogranicza to koszty finansowe związane z podniesieniem dawki. Usilne reklamowanie danego opiatu i zachęcanie do jego użycia (doświadczenia) to tak zwany amok opiatowy, chętnie podkręcany przez dilerów, którzy dają ćpunom i ćpunkom zniżki na zakup kolejne "działki" towaru, jeśli zdobędą nowego klienta. Dlatego nigdy nie dawajmy się nabrać na nachalną propagandę "doświadczeń", "przeżyć", "ceremonii" ani na rzekomą "szamańską medycynę" dokonywaną przez uzależnionych od danego narkotyku opiatowego ćpunów czy ćpunek (w sensie wszelkich amatorów środków psychoaktywnych). Pamiętajmy też (dermorfina z jadowitej żaby), że w Amazonii jest dużo więcej narkotykowych dilerów niż prawdziwych szamanów. Prawdziwi szamani nie ćpają ani do ćpania nie zachęcają - robią to handlarze narkotyków i ćpuny uzależnione od opiatów, szukające możliwości obniżenia ceny za kolejną działkę towaru czy seans ćpania.
Objawy zażywania (ćpania) opiatów
- euforia, odprężenie;
- apatia, wypalenie, postawa wycofująca;
- niepokój ruchowy lub spowolnienie;
- zmniejszenie łaknienia, brak apetytu;
- osłabienie i potliwość;
- krople krwi na rękawach (u tych co wstrzykują);
- obniżenie ciśnienia krwi;
- zaparcia i problemy z oddawaniem moczu;
- impotencja (częściej), oziębłość płciowa (rzadziej);
- zwężenie źrenic i osłabienie reakcji na światło;
- ciągłe zakatarzenie lub nadzwyczaj częste katary;
- niemiły zapach w pomieszczeniu gdzie żyje narkoman;
Skutki długiego zażywania opiatów
- wyniszczenie psychiczne i fizyczne;
- zaburzenia menstruacji;
- duża próchnica zębów;
- zanik żył powierzchniowych;
- zmiany zapalne skóry;
- stępienie i zniszczenie uczuciowości wyższej;
- niezdolność do rozwoju duchowego (i kulturalnego);
Od opiatów bardzo szybko można się uzależnić, zarówno psychicznie jak i fizycznie. Objawy uzależnienia w przypadku stanu abstynencji (odstawienia) są wyraźne, najbardziej charakterystyczne to:
- gęsia skórka i dreszcze;
- łzawienie oczu, katar, kichanie;
- rozszerzone źrenice;
- bóle brzucha, wymioty, biegunki;
- obniżone ciśnienie krwi;
- zaburzenia snu i utrata łaknienia;
- bóle kręgosłupa i stawów nóg;
- dolegliwości bólowe (bóle stawowo-mięśniowe), zwłaszcza kończyn dolnych i kręgosłupa;
- zmiany nastroju – od przygnębienia i apatii do drażliwości i napadów złości;
- głód psychiczny narkotyku – poszukiwanie i dążenie do zdobycia opiatów;
- usilne reklamowanie danego opiatu i zachęcanie do jego użycia (doświadczenia) to amok opiatowy;
- egzorcyści wspominają także o opętaniach przez złe duchy;
Na co należy zwrócić uwagę aby namierzyć ćpuna/ćpunkę
- igły, strzykawki;
- brązowe watki, kapsle, nakrętki, łyżki;
- rurki do wdychania oparów;
- naczynia pokryte brudnym nalotem;
- osmalone sreberka;
- torebki z brunatnawym proszkiem;
- słoma makowa;
- hodowanie żabki amazońskiej w domu;
- rzekome "ceremonie szamańskie" z Amazonii;
Szczególne zagrożenia i niebezpieczeństwa opiatowe
Objawy przedawkowanie opiatów
- depresja oddechowa (poważne problemy z oddychaniem);
- sinica (najpierw sinienie ust i opuszków palców);
- krańcowa senność;
- wiotczenie mięśni szkieletowych – nienaturalne rozluźnienie;
- zimna, wilgotna i lepka skóra;
- zwolniona akcja serca i niskie ciśnienie krwi;
- śpiączka i zgon – powodem śmierci jest ostra niewydolność oddechowa;
W przypadku przedawkowania najważniejsze jest podtrzymanie oddechu (sztuczne oddychanie) oraz wezwanie karetki pogotowia. Narkomania zwieksza ryzyko transmisji chorób zakaźnych (szczególnie HIV/AIDS i wirusowego zapalenia wątroby) w związku z iniekcyjną drogą przyjmowania.
 |
| Zmiany wyglądu u osób uzależnionych od opioidów |
Intensywność uzależnienia, szczególnie w przypadku heroiny, bardziej niż w przypadku jakiegokolwiek innego narkotyku prowadzi do całkowitego podporządkowania życia nałogowi i jego podtrzymania. Skutki takiego stanu odczuwane są wyraźnie w każdej dziedzinie życia osoby uzależnionej od opiatów. Opiaty obniżając napięcie emocjonalne sprawiają, że osoby przyjmujące je nie czują dyskomfortu swojej, pogarszającej się sytuacji. Można powiedzieć, że narkotyk dba o to, żeby swoje ofiary wykończyć w sposób utrudniający choremu na uzależnienie sprawcy wyniszczenia. Dlatego opiaty należą do najbardziej podstępnych narkotyków.
Powinno się zwrócić szczególną uwagę na igły, strzykawki, torebki z białym (też brązowym) proszkiem, zaśniedziałe łyżeczki, opalone sreberka, natomiast u osoby podejrzanej na szklane, wodniste oczy, ślady wkłuć na ciele, zwężone źrenice, brak apetytu, katar, dziwny niemiły zapach w pomieszczeniu. W przypadku przedawkowania narkotyku konieczne jest podtrzymywanie oddechu u danej osoby. Przyjmowanie opiatów niesie ryzyko zakażeniem wirusem HIV oraz wirusowym zapaleniem wątroby.
Większość użytkowników (ćpunów) nielegalnych opiatów to osoby uzależnione od opiatów. Uzależnienia od opiatów, szczególnie od heroiny są kosztowne, co często powoduje, że osoby uzależnione szybko przestają się uczyć i pracować, a są zmuszone do zdobywania pieniędzy w sposób sprzeczny z prawem (produkcja i sprzedaż narkotyków, kradzieże, włamania, handel ludźmi, handel dziećmi) lub sprzeczny z dobrymi obyczajami (prostytucja, reklamowanie narkotyków). Umieralność w grupie zażywających opiaty jest duża, a główną przyczyną zgonów jest przedawkowanie narkotyku opiatowego.
Chorobowość wśród uzależnionych od narkotyków opiatowych jest znaczna, a dominują stany zapalne naczyń krwionośnych i skóry, grzybice, silna próchnica zębów, zaburzenia miesiączkowania u kobiet, kacheksja (ubytek masy ciała, wyniszczające wychudzenie), gruźlica, kiła (syfilis) oraz HIV/AIDS, zapalenie wątroby typu C. Wzrost zachorowań na gruźlicę i na kiłę w niektórych regionach związany jest zwykle ze wzrostem ilości narkomanów opiatowych, szczególnie heroinistów.
Nie należy się dziwić, jeśli z grupy tak zwanego rytualnego czy ceremonialnego (pseudo szamańskiego) zażywania opioidów, w tym dermorfiny (w postaci żabiego jadu z Amazonii), po pewnym czasie znikają użytkownicy produktu. Po prostu ulegają wyniszczeniu i przedwcześnie umierają. Można nałogi opiatowe nazwać syndromem powolnego samobójstwa, gdyż ostatecznie zażywanie opiatów jest nałogiem powodującym bardzo częstą przedwczesną śmierć.
Już w dawnych Chinach, Indiach czy na Bliskim Wschodzie naturalna medycyna tradycyjna uważała uzależnienie od opium za ścieżkę wyniszczenia ciała, umysłu i duszy, za mroczną ścieżkę samozatracenia, samounicestwienia (w Indii: avici). W Polsce, liczbę narkomanów i narkomanek opiatowych (opium, morfina, dermorfina, heroina i inne) szacuje się od początku XXI wieku na 40 do 60 tysięcy osób, z tendencją wzrostową. Tylko 5 do 8 tysięcy rocznie podejmuje próby leczenia się i wyrwania ze szponów tego bardzo zgubnego nałogu chorobliwie zresztą promowanego i reklamowanego jedynie przez żądnych zsyku dillerow oraz uzależnionych narkomanów szukających sposobu na obniżenie ceny za kolejną działkę poprzez wciąganie w nałóg nowych klientów (przykład żabiego jadu z odurzającą i narkotyczną dermorfiną).
Linki
O dermorfinie i toksycznym działaniu żabiego jadu:
strasze są skutki ćpania
OdpowiedzUsuńBardzo fajny wpis. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń