Viet Tai Chi - Wietnamskie Tai Chi

Viet Tai Chi - Wietnamska Sztuka Taiji (Tai Chi) 

Viet – podążać, pisać, Wietnam; 太 Tai – wielki, świetny, ogromny, najwyższy, rozwój, kultywacja, bardzo;  極 Chi lub Ji czytaj: Czi – słup, najwyższy punkt, moc, biegun Ziemi, kraniec, ekstremum, wydech energii życia, witalność, wyrzut mocy. Viet Tai Chi, VTC, to Wietnamskie Tai Chi, znane także jako Vo Tai Chi – proste, eleganckie ruchy z naciskiem na prawidłowy oddech. Sztuka oddychania w której miękkie i spokojne ruchy dają szansę na aktywność fizyczną osobom w każdym wieku. Ćwiczenia wzmacniają fizycznie i psychicznie a osiągnięty spokój wewnętrzny pomaga w stawianiu czoła codziennym problemom. Po wietnamsku najczęściej Tai Chi określane jest jako Thái Cực. W tradycyjnej filozofii Taj Ji (Tai Chi, T'ai Chi) określa się zwykle terminem Najwyższa Rzeczywistość, Wielki Biegun, Wielki Absolut, Najwyższa Polaryzacja, Wielki Słup Mocy, Wielki Wydech Mocy Życia... 

Każdy tradycyjny system czy sztuka walki z Wietnamu posiada w swoim programie część wiedzy dotyczącej rozwoju energii wewnętrznej Noi Cong. Pamiętać należy, że Vo Tai Chi jest głównie systemem zdrowotnym, analogicznie jak obecnie traktowane jest Tai Chi. W Quyen VTC, przynajmniej w tych krótkich Formach widać pewne analogie do ćwiczeń uzupełniających w klasycznym Tai Chi, czyli Pa Tuan Chin (Osiem Części Brokatu) czy Chi Kung (Qi Qong). Zasadniczo, Tai Chi, w tym także uważane za wywodzące się z chińskiego Tai Chi Chuan (Daiqi) Viet Tai Chi, uważane jest za sztukę prawidłowego oddychania. 

Vo Tai Chi - Harmonia Yin i Yang

Tai Chi (Taiji, T’ai Chi) to proste, eleganckie ruchy z naciskiem na prawidłowy oddech i absorbcję Chi (Qi). Viet Tai Chi to połączenie wietnamskiej gimnastyki z technikami oddechowymi i innymi sposobami kumulowania energii wewnętrznej. Sztuka oddychania w której miękkie i spokojne ruchy dają szansę na aktywność fizyczną osobom w każdym wieku. Trening Tai Chi pomaga zredukować stres, poprawić sprawność fizyczną, zachować zdrowie. Ćwiczenia wzmacniają fizycznie i psychicznie a osiągnięty spokój wewnętrzny pomaga w stawianiu czoła codziennym problemom.

Tai Chi to system znanych i ćwiczonych już w XI wieku w Chinach oraz Indochinach (Wietnam, Laos, Kambodża) harmonijnych, powolnych ruchów pozytywnie wpływających na poprawę i utrzymanie zdrowia fizycznego i psychicznego. Taoistyczne Tai Chi (Tai Chi Tao, Dai Qi Dao) jest systemem ćwiczeń zdrowotnych głęboko zakorzenionym w tradycji taoistycznej (Tao, Dao) słynącej z kultywowania sztuk zdrowia i długowieczności. To doskonałe narzędzie do poprawy zdrowia, relaksacji ciała i umysłu. Regularna praktyka Chi czyni człowieka pogodniejszym, spokojniejszym, silniejszym i młodszym. Taoistycznego Tai Chi uczymy się przez praktykę specjalnych Form, sekwencji ruchu i oddychania. Regularne ćwiczenie może przynieść szeroki zakres korzyści dla układu mięśniowego, kostnego czy krążenia. Płynne ruchy Taoistycznego Tai Chi służą także jako medytacja w ruchu, co redukuje stres i daje podstawy do doskonalenia ciała i umysłu. 

Viet Chi Dao to Droga Podążania za Chi, Droga na której podążamy za energią wewnętrzną. Viet Chi Quyen to Formy (jap. Kata) dzięki którym podąża się za witalną energią wewnętrzną zwaną Chi (Qi). Techniki Vo Tai Chi są bardzo bogate. Viet Tai Chi nie można zakwalifikować jedynie jako typową sztukę walki. VTC jest połączeniem ćwiczenia fizycznego z technikami oddechowymi i innymi sposobami kumulowania energii wewnętrznej, energii Chi (czytaj: Czi). W wielu dyscyplinach tego typu techniki trzymane są w sekrecie, a jeśli są publicznie nauczane to bardzo powierzchownie, tak aby osoby nieodpowiednie nie miały dostępu do ich głębszych aspektów mocy. Vo Tai Chi jest również odzwierciedleniem połączenia osiągnięć w dziedzinie nauki o zdrowiu z tradycyjnymi metodami terapeutycznymi. Opierają się na głównych formacjach Quyen (formach) praktykowanych w starożytnych, tradycyjnych stylach walki takich jak Vo Quyen czy Vovinam.

1. Hung Quyen – formy dynamiczne.

2. Nhu Quyen – formy miękkie.

3. Tinh Quyen – formy spokojne.

Oprócz standardowych Quyen istnieją także Chieu (sekwencje), Dac Di (techniki specjalne) m.in. sekret 9 stóp, sekret 9 rąk. W programie nauczania można wybrać kilka Quyen, ktore najbardziej odpowiadają danej osobie. Na wyższym poziomie nauczania występują techniki z bronią m.in. szablą i kijem. Każdy Quyen odpowiada 9 poziomom perfekcji (Cuu Doan) na jakich dana forma może być prezentowana. Z kolei każdy z nich odnosi się do innej formacji:

1. Quang Lo – forma otwarta dla wszystkich. 

2. Su Lo – formowanie mistrzów. 

3. Thuong Lo – specjalizacja.

Metody Vo Tai Chi znajdują się na skrzyżowaniu sztuk walki i metod terapeutycznych opartych o koncepcje energii Chi, mających na celu poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego. Jest jak róża rosnąca na śniegu, Feniks odradzający się ze swych popiołów. Odrębność VTC polega na tym, że każdy ruch można wykonywać oddzielnie od reszty, odpowiada on konkretnemu meridianowi i cyklowi oddychania. Każdy Quyen można wykonywać powoli – w celu uzyskania wewnętrznego spokoju lub dynamicznie w celu pobudzenia organizmu. Każdy ruch stanowi podporę psychiczną myśli filozoficznej lub główną ideę. W ten sposób kultura ciała i rozwój umysłowy są rozwijane w odpowiedniej harmonii. 

Khi Phap – Sztuka Oddychania

Prawidłowy sposób oddychania :

- wdech i wydech nosem

- oddychamy równo i wolno (w sposób naturalny).

wdech: 

- przy wznoszeniu rąk do góry

- przy ściąganiu rąk do ciała

- przy prostowaniu lub podnoszeniu ciała 

wydech: 

- przy opuszczaniu rąk

- przy prostowaniu rąk

- przy zgięciu lub pochylaniu ciała

Drugim, nie mniej ważnym obok oddychania elementem treningu jest działanie specjalnych gestów i pozycji zwanych na wschodzie mudrami. Mudry – to specjalne układy palców ręki w pozycji ciała wywodzący się z Indii i Tybetu. Poszczególne palce posiadają osobne, własne połączenia z organami wewnętrznymi organizmu. Odpowiednie ich ułożenie działa stymulująco na określony organ wewnętrzny ciała. Działanie jest podobne jak w przypadku nacisków na punkty w akupresurze. W każdym Quyen występuje na początku i końcu ćwiczenia specjalna mudra (gest). Mudrę Lotosu stosujemy przy każdym ukłonie. Działa wzmacniająco na organizm (wzmacnia Khi i umysł).

Tai Ji Tu - Symbol Yin-Yang

Vo Tai Chi a medycyna tradycyjna wschodu 

Viet Tai Chi czy szerzej Vo Tai Chi jest połączeniem sztuką walki z trochę mistycznym doświadczeniem witalnej energii życiowej znanej jako Chi (Qi, jap. Ki). VTC jest systemem zdrowotnym, zakładającym wykorzystanie energii Chi dla poprawy zdrowia i ochrony życiowych funkcji organizmu. Od sprawnego krążenia energii Chi (Qi) zależy zachowanie dobrego zdrowia i samopoczucia, a nawet życia. Jakiekolwiek zakłócenie przepływu energii życiowej Chi (Qi) w meridianach, jej nierównomierna dystrybucja bądź formowanie się zatorów energetycznych może prowadzić do zaburzeń w prawidłowej funkcji narządów, a w konsekwencji do różnych dolegliwości i schorzeń.

Poprzez odpowiednie ćwiczenia, Vo Tai Chi czy Viet Tai Chi nie tylko wyrównuje niedostatki ruchu ale przede wszystkim wzmacnia potencjał energetyczny organizmu i poprawia krążenie energii życiowej w meridianach. Ponadto poprzez odpowiednie ćwiczenia relaksujące i koncentrujące Vo Tai Chi zapewnia odprężenie i wewnętrzny spokój. Systematyczne ćwiczenia Viet Tai Chi prowadzą do trwałej poprawy zdrowia, podnoszą odporność organizmu i wzmagają jego witalność. Ćwiczyć mogą wszyscy niezależnie od wieku i przygotowania fizycznego. Starsi praktykują w celu zachowania dobrego zdrowia, młodsi bardziej aktywni, znajdują niespodziewane źródło energii, dla najmłodszych są to atrakcyjne ćwiczenia gimnastyczne.

Viet Tai Chi to siła spokoju wewnętrznego, realizacja najlepszych i najefektywniejszych technik i głęboko przemyślanej wiedzy w celu osiągnięcia harmonii pomiędzy ciałem a umysłem. Szczególnie ważne jest to dla ludzi żyjących w nowoczesnych społeczeństwach charakteryzujących się ciągłym pośpiechem i brakiem czasu oraz nadmiarem stresu. Symbolem Viet Tai Chi jest koło, które oznacza zgodnie z filozofią taoistyczną wszechświat, nieskończoność. Na kole czarnymi punktami oznaczonych jest 12 klasycznych meridianów – 12 kinh. W koło Am – Duong (pozytyw – negatyw) wpisane są trzy „fale”. Każda z nich (łącznie z kolorami) oznaczają: niebieski – dobroć; zielony – wytrwałość, nadzieję; czerwony – walkę, odwagę.

Taoistyczne w swym pochodzeniu Tai Chi jest sztuką dbałości o zdrowie i dobrą kondycję, dostępną dla ludzi w każdym wieku i o różnym stanie zdrowia. Wiele tysięcy ludzi korzysta ze zdrowotnych dobrodziejstw praktykowania Taoistycznego Tai Chi w prawie 500 miejscowościach w 25 krajach na świecie. Taoistycznego Tai Chi w społeczeństwie zachodnim zaczęli uczyć Mistrzowie z Chin dopiero około 1970 roku. Podstawowym zadaniem tej sztuki jest przywracanie zdrowia, co odróżnia Taoistyczne Tai Chi od innych popularnych form Tai Chi. Powolne, pełne wdzięku ruchy zwiększają siłę i elastyczność oraz poprawiają równowagę i krążenie.

Taoistyczny styl Tai Chi kładzie nacisk na większe rozciąganie się i obracanie w każdym z ruchów – w celu osiągnięcia tych korzyści w bardziej efektywny sposób. Według zasad taoistycznej Alchemii Wewnętrznej celem Taoistycznego Tai Chi jest powrót ciała do jego początkowego stanu zdrowia i umysłu do stanu czystości. Kładzie się nacisk na bycie miłym, szlachetnym i pomocnym innym oraz na uwalnianie się od własnego stresu i trosk. Taoistyczne Tai Chi jest opisywane jako forma medytacji w ruchu, gdzie kontynuacja ruchów połączona z nierozproszoną uwagą uzdrawia i przywraca żywotność zarówno ciału, jak i umysłowi.

“Uspokojenie serca” wyraża duchowy aspekt uczenia Taoistycznego z pochodzenia Viet Tai Chi. W taoistycznej filozofii zdrowie fizyczne jest nierozłącznie związane z postawami życiowymi i emocjami. Mistrzowie Wschodu zawsze kładł nacisk na rozwój postawy spokoju i współczucia zarówno w praktykowaniu Tai Chi, jak i w życiu codziennym. Pozwala to uczniom nie tylko radzić sobie ze stresem w sposób bardziej skuteczny, ale może też wywierać wpływ ogólnie na zdrowie fizyczne. Na przykład uważa się teraz że stany psychologiczne łączą się, mają wpływ na nadciśnienie i choroby serca. Mistrzowie Wschodu uczyli, że droga do uspokojenia umysłu prowadzi przez bezinteresowną służbę, poświęcenie, wolontariat.

Uzdrawiające własności Tai Chi Chuan osadzone są w medycznej i filozoficznej wiedzy taoistycznej DROGI (chińskie Tao czy Dao znaczy Droga). Przez prawie dwa tysiąclecia różne odłamy taoistycznej Drogi rozwijały i doskonaliły ćwiczenia zdrowotne jako część wewnętrznego doskonalenia się. Często określane jako Daoyin, ćwiczenia te stawiały sobie za cel poprawę zdrowia, podobnie jak Vo Tai Chi. Przez wielu traktowane były jako istotna część praktyki taoistycznej. To połączenie doskonalenia ducha i ćwiczeń fizycznych może nas nieco dziwić, ale w Chinach, Tybecie oraz Indochinach sfera duchowa i fizyczna tradycyjnie nie były traktowane oddzielnie. W efekcie doskonalenie ciała traktowane było w taoizmie jako istotna część religijnego rozwoju jednostki. Zgodnie z pierwotnym założeniem Tai Chi było narzędziem Powrotu do Źródła. Chociaż dzisiaj większość odmian Tai Chi nie stanowi nierozerwalnych form praktyki taoizmu, wszystkie pochodzą z tej właśnie chińskiej tradycji medycznej i filozoficznej. Tai Chi jest współcześnie postrzegane jako gimnastyka ruchowo-oddechowa wywodząca się z tradycji taoistycznej, w Tybecie znanej jako Bon, a w Japonii jako Shinto.

Korzenie wszystkich, ćwiczonych współcześnie stylów Tai Chi znajdują się w wiosce rodziny Chen – Chenjiagou w chińskiej prowincji Henan. Taki wniosek wynika z analizy dostępnych obecnie, najstarszych źródeł pisanych i przekazów rodzinnych. Na temat powstania Tai Chi istnieje kilka teorii, z których najbardziej popularna, związana jest z postacią Chang San Fenga (Zhang Sanfeng) – mnicha taoistycznego z klasztoru Wudang, który wedle chińskich kronik żył około 150 lat. Należy zaznaczyć, że jest to tradycyjny przekaz, który po raz pierwszy pojawił się w rodzinie Yang. Dominuje pięć głównych stylów taoistycznej sztuki walki znanej jako Tai Chi Chuan, w tym: styl Yang, Chen, Wu (Hao), Sun, and Wu (Woo). Zasadniczo każda ruch w formach Tai Chi ćwiczony jest jako przydatny w sztukach walki, stąd prawidłowość ćwiczonych form Tai Chi oceniana jest z punktu przydatności i skuteczności bojowej każdego ruchu czy także pozycji. Coś nieprzydatnego do walki nie jest ruchem Tai Chi, o czym wszyscy ćwiczący zawsze powinni pamiętać, tak samo jak o rodowodzie ruchów z taoistycznego systemu praktyk rozwoju wewnętrznego. 

Zhenwu – Legendarny Cesarz Sztuk Walki

Zhenwu - Cesarz Sztuk Walki

Taoistyczny mędrzec Zhang Sanfeng (1127 -1279 n.e.) uchodzi powszechnie za kompilatora zestawu ruchów określanego jako Tai Chi (Taiji, Daiqi) lub Tai Chi Chuan (Taijiquan). Prace przypisywane Zhang Sanfengowi zawarte są w Kanonie Tao – zbiorze tekstów składających się na bazową część literatury taoistycznej. Główny nacisk w tej literaturze położony jest na procesy, dzięki którym praktykujący wraca do stanu zdrowia ciała, umysłu i ducha. Zhang Sanfeng był przedstawicielem odłamu Wudang w taoistycznej Drodze, który należał do jednego z wielkich kierunków taoizmu, znanego jako szkoła neidan lub Alchemia Wewnętrzna. Szkoła Alchemii Wewnętrznej skupia się na Powrocie do Źródła. Oznacza to powrót do duchowego zdrowia prowadzącego do harmonii z Tao (Dao, jap. Do, Dou), które jest źródłem wszelkiego bytu. Oznacza to także powrót do ciała doskonale zdrowego porównywalnego do fizjologii małego dziecka. Ten dwoisty proces znany jest także jako doskonalenie pierwotnej natury i życia.

Góra Wudang położona jest w południowo-zachodnim mieście Dangjiangkou, w Prowincji Hubei na północnym-zachodzie Chin. Przez miejscowych bywa czasem zwana Górą TaiHe lub Górą XuanYue. Góra Wudang jest chyba najbardziej znanym świętym miejscem taoistycznej Drogi w Chinach, a przy okazji świętością Wu Shu – Sztuk Walki. Góra Wudang zajmuje obszar 321 km kwadratowych powierzchni odznaczającej się niezwykle urozmaiconym przepięknym krajobrazem oraz reliktami kultury. Główne miejsca wypoczynkowe obejmują: trzy stawy, dziewięć zdrojów, dziewięć studni, dziewięć pomostów, 10 rozlewisk, 10 głazów, 11 jaskiń, 36 urwisk górskich i 72 szczyty. Wszystko to tworzy niezrównaną scenerię tradycyjnych chińskich widoków gór i wody. Legendarny Zhenwu (taoistyczne bóstwo czy raczej deifikowany Mistrz Wojowników) praktykował tu alchemię w wyniku czego zdołał uzyskać Eliksir Złota. Ciało jego zmieniło się później w lśniące światło, a następnie znikło czy raczej wedle legendy zdematerializowało się. Poza taoistyczną alchemią Góra Wudang jest miejscem, gdzie narodziła się szkoła Kung Fu Wudang (sztuki walki). Chińska pisownia nazwy Wudang oznacza “Nie zasługuje na nic, jeśli nie ma prawdziwego Kung Fu”. Prawdziwe Kung Fu oznacza tu solidne podstawy wewnętrznego Kung Fu – wewnętrznego Chi Kung (Qigong) lub początkowej fazy wewnętrznej przemiany – na bazie którego rozwijają się sztuki walki, aby móc zasłużyć na długotrwałe sprawdzenie. 

Xuan Wu 玄武 – Misteryjny Wojownik, legendarny czy deifikowany Mistrz Wojowników, znany z czarnego stroju, to jedna z największych legendarnych postaci taoizmu oraz wewnętrznych sztuk walki, w tym także Tai Chi. Mistrz ten jest patronem prowincji Hubei (Yānzhào), Mandżurii oraz Mongolii, nie tylko góry Wudang, gdzie najczęściej znany jest pod imieniem Zhenwu Dadi – 真武大帝 – Wielkiego Cesarza Sztuk Walki. Popularnie nazywany jest Cesarzem Północy – 北帝 we współczesnym Pinyin “Beidi”, a po kantońsku Pak Tai, a także Panem Cesarzy – 帝公, we współczesnym Pinyin brzmi jak “Digong”, w języku Hokkien “Teh Kong”. Czasami jako Tajemny Niebiański Wyższy Cesarz – 玄天上帝 czyli Xuantian Shangdi. Postać znana była już w czasach Żółtego Cesarza. Postać ta znana jest taoistom nie tylko w Chinach, ale także w Indonezji czy w Indochinach, które przez ponad tysiąc lat znajdowały się pod chińskim panowaniem. Góra Wudang znana jest także z pięknej świątyni Pięciu Smoków, która opisuje zasadnicze misteria taoistyczne, w tym także starożytne typy pięciu stylów sztuk walki z góry Wudang leżącej na południe od miasta Shiyan w prowincji Hubei.

Według ustnych przekazów państwo wietnamskie zostało założone w 2879 roku p.n.e. przez, pochodzącą od chińskich bogów, dynastię Hồng Bàng. Pierwsze historyczne zapisy o tym państwie pojawiły się w kronikach chińskich około 500 roku p.n.e. Systematyczne zapisy pojawiają się jednak dopiero po 111 roku p.n.e., po podboju chińskim, z którym rozprzestrzeniają się w Wietnamie także chińskie sztuki walki, w tym tradycje taoistyczne oraz Tai Chi (Taiji) w jego najstarszej znanej formie. Mimo licznych, powtarzających się prób oswobodzenia, okupacja trwała ponad tysiąc lat. Ostatecznie Wietnam uzyskał niepodległość w 938 roku n.e., i utrzymał ją do połowy XIX stulecia. W tym okresie państwo wietnamskie powiększyło kilkakrotnie swoje terytorium zajmując terytoria swoich południowych sąsiadów…

Formy Tai Ji prawidłowo ćwiczy się na wielkim kole...

Rozwiewanie mitów o Tai Ji Chuan 

Tai Ji Quan (Tai Chi Chuan) zawsze było perfekcyjną sztuką walki wręcz oraz z białą bronią, Tai Ji zawsze było rodzajem treningu psychofizycznego dla utrzymania dobrego zdrowia i dobrej kondycji, Tai Ji zawsze było systemem psychicznego, fizycznego i duchowego samodoskonalenia, treningiem rozwoju duchowego. I żadnej z tych części nie należy próbować ignorować czy eliminować, gdyż wtedy będziemy mieć upośledzenie Tai Ji. Dawni mistrzowie chińscy oraz wietnamscy wyraźnie podkreślają, że wszystko są to motywacje dla których ludzie podejmują trening Tai Ji, a sama sztuka Tai Ji i tak zawiera te same ćwiczenia, które wspomagają dobre zdrowie, zdolności bojowej sztuki walki oraz rozwój psychofizyczny i duchowy człowieka.

Warto zapamiętać, że ćwiczenie Tai Ji (Tai Chi) z pomijaniem obronnych zastosowań tej sztuki walki jest zwyczajnie nieprawidłowe, a instruktor co tak próbuje uczyć jest zwykłym oszustem. Pomijanie aspektów obrony i ataku, ćwiczenie bez znajomości prawidłowych zastosowań ćwiczeń Tai Ji jako sztuki walki jest tak głupie jak pływanie tylko 'na sucho' bez znajomości kontaktu z wodą. Wszystko przychodzi wraz z rozwojem Ogromnej Mocy Polaryzacji, Wielkie Ostatecznej Mocy Wydechu - Tai Ji (Tai Chi)... Warto także pamiętać, że koncept Tai Ji (Tai Chi) jest częścią filozofii taoistycznej, chociaż został przyswojony także przez chińskich buddystów i buddyjskie sztuki walki, to jednak Tai Ji zawsze pozostanie sztuką praktyczną wywodzącą się z tradycji taoistycznych. Jednakże ćwiczyć trzeba prawidłowo, wedle dawnych zasad nauczanych przez setki pokoleń mistrzów Tai Ji Quan...

LINKI 

O energii Chi (Qi) i sztukach walki związanych z Tai Chi poczytasz: 

http://lalitamohan-himawanti.blogspot.com/2014/02/wudang-swieta-gora-tao.html

http://lalitamohan-himawanti.blogspot.com/2014/02/qigong-czyli-chi-kung-prana-i-hatha-joga.html

http://lalitamohan-himawanti.blogspot.com/2014/02/sztuki-walki-kung-fu-wu-shu.html

.............................................................................